Niet elke Anderlechtverdediger viel de voorbije weken door de mand. Er is namelijk een Franse nieuwkomer die meteen op hoog niveau presteert. Ontdek Fabrice N’Sakala: grapjas pur sang en liefhebber van dans, die geregeld op bezoek gaat bij zijn zus in Londen.
Hij loopt momenteel op wolkjes en het zal niet makkelijk zijn om hem van die wolk te krijgen. Fabrice is een echte komiek die voor de nodige ambiance zorgt in de kleedkamer, maar op het veld erg competitief uit de hoek komt. “Hij laat nooit af”, weet Yohann Thuram, de derde doelman van Standard, die twee seizoenen samen speelde met Fabrice N’Sakalabij Troyes. Dat zijn voormalige ploegmaat het nu zo goed doet bij Anderlecht stond voor Thuram in de sterren geschreven.
Sinds zijn komst naar de Jupiler Pro League speelde de jonge Fransman honderd procent van de wedstrijden, zowel in de Champions League als in de Jupiler Pro League. Geen Olivier Deschacht meer dus. Die speelde sinds zijn uitsluiting tegen Zulte Waregem, begin september, zelfs geen enkele wedstrijd meer. N’Sakala, dat is: een verleden bij amper één professionele club, Troyes, waar hij dus ook zijn opleiding heeft genoten. Troyes, dat was: even proeven van de Ligue 1, maar vooral vaak in de Ligue 2 spelen. De voorbije zomer kreeg N’Sakala de indruk dat hij het daar allemaal wel gezien had. “Hij wilde weg, had nood aan een nieuwe uitdaging”, weet Jean-Marc Furlan, zijn voormalige trainer. “Fabrice vond dat het tijd was om een trapje hoger te gaan spelen en dat was bij Troyes, dat weer naar tweede klasse was gezakt, niet mogelijk.” Thuram is nog duidelijker: “Ik zal niet zeggen dat men hem verpest had als hij nog langer bij Troyes was gebleven, maar hij zou wel ter plaatse blijven trappelen zijn.”
Zijn transfer naar Anderlecht was bepaald geen groot nieuws en ging zelfs zogoed als ongemerkt voorbij in Frankrijk. “Er is bij ons inderdaad zeer weinig over in de media verschenen”, zegt Arnaud Tulipier, die de Ligue 2 volgt voor France Football. “Zij die dan toch iets te zeggen hadden over zijn transfer naar een Belgische topclub waren in eerste instantie erg verrast. Zij die hem kennen, wisten evenwel wat hij in huis heeft en wisten nog goed wat voor een goed seizoen hij vorig jaar in de Ligue 1 afrondde.” De meest opvallende reactie naar aanleiding van zijn vertrek was een videoclip die op de clubwebsite van Troyes werd gepost. Op de tonen van ‘Price Tag’ van Jessy J: “Seems like everybody’s got a price (…) Why is everybody so serious?(…) We just wanna make the world dance (…) Forget about the price tag.” Iedereen heeft zijn prijs. Waarom is iedereen zo serieus? We willen de wereld aan het dansen brengen. Vergeet het prijskaartje. Het prijskaartje (1,2 miljoen euro) is logisch voor een speler uit de Ligue 2. Of N’Sakala een serieuze jongen is? “Hij is een onwaarschijnlijke grappenmaker”, begint Thuram. “Hij neemt zichzelf niet te serieus, brengt de nodige vrolijkheid in de kleedkamer en grapt de hele tijd. Hij is… een bloem.” Zijn voormalige coach zegt het volgende over N’Sakala’s menselijke kwaliteiten: “Fabrice is zeer innemend. Een lieve jongen die voor alles en iedereen openstaat. Het type dat je graag dag in dag uit bij je hebt. Geen gekke gedachten, nooit een onvertogen woord, altijd optimistisch. Hij past in eender welke groep.” En dan is er nog zijn cultuur. “Hij is geïnteresseerd in tal van zaken. Vooral in muziek eigenlijk. En zijn Engels is zeer goed, wat uitzonderlijk is voor een jonge Fransman. Al dient wel gezegd dat hij een beetje vals speelt. Hij heeft immers een zus die in Londen woont en bij wie hij geregeld eens op bezoek gaat.”
Flash… back
Na twee wedstrijden in de Champions League is N’Sakala de Anderlechtspeler met de meeste passes en de speler met het grootste aantal gelukte tackles. Dat doet denken aan zijn statistieken in Frankrijk, waar hij steevast een van de spelers met de meeste passes was. Jean-Marc Furlan: “Troyes was een van de meest offensieve teams van de reeks en de backs kwamen bijna zo vaak aan de bal als de spelverdeler. Een centrale middenvelder raakt gemiddeld 90 à 95 ballen per wedstrijd. Dat was ook N’Sakala’s gemiddelde.” Recupereren en meteen los branden, dat was zijn handelsmerk in de Ligue 1. Vandaar ook zijn bijnaam: El Fuego. “Zijn atletisch vermogen is gigantisch”, zegt Thuram. “Een flankverdediger die niet alleen verdedigt, maar ook nog aanvalt en slim speelt, dat is N’Sakala. Of hij nu tegen Zulte Waregem of Juventus moet spelen, hij is altijd voor 200 procent gemotiveerd. Zijn welslagen bij Anderlecht zal aan zijn ingesteldheid niets veranderen. Hij is er de man niet naar om op zijn lauweren te rusten. Zijn mentale kracht is indrukwekkend.” Furlan wijst ook nog op N’Sakala’s explosiviteit, snelheid, reactiesnelheid en zijn lage zwaartepunt, “dat doet denken aan een rugbyspeler”. De voorzitter van Troyes vult aan: “Ik herinner me hem als een speler met een hoge pijngrens en als iemand die zelfs de grootste werklast aankan.”
Je zou je kunnen afvragen hoe het komt dat N’Sakala niet vaker in de media werd opgevoerd. “De positie van flankverdediger is eerder een ondankbare positie”, weet Arnaud Tulipier. “De backs komen zelden in de spotlights te staan. Bij Troyes werd hij door zowel journalisten als spelers als een van de beste backs van de Ligue 1 en de Ligue 2 beschouwd, maar het grote publiek wist niet wie hij was. Als men dezelfde vraag aan de supporters op internetfora had gesteld, had hij misschien zelfs niet eens in het klassement gestaan.” Een gevoelig punt: N’Sakala scoorde sinds zijn profdebuut in 2008 niet één doelpunt. “Een back krijgt alleen media-aandacht als hij zo nu en dan eens scoort”, vervolgt de journalist van France Football. “Zelfs Lucas Digne kwam amper in de media toen hij schitterde bij Lille. En zijn transfer naar PSG veranderde daar weinig aan. Het heeft geduurd tot hij met de U20 het WK won vooraleer er wat vaker over hem werd gesproken in de kranten. N’Sakala heeft nooit voor Lille gespeeld, is niet naar PSG verkast, won geen WK met de U20, scoorde geen enkel doelpunt en zat bij Troyes, een team dat vorig seizoen degradeerde. Dat zijn een flink aantal argumenten om niet in de media te worden opgevoerd.”
N’Sakala werd nochtans opgeleid als flankaanvaller en begon zijn profcarrière ook op die positie. Het was Furlan die hem een rijtje naar achteren trok. “Ook als flankaanvaller kwam hij amper tot scoren”, herinnert zijn voormalige coach zich. “Ik zou niet spreken van een gebrek aan lef, maar het is gewoon een feit dat Fabrice zelden in het zestienmetergebied van de tegenstander opduikt. Fabrice is meer een man van de assist.” Thuram nuanceert: “Hij heeft nog wel wat werk aan zijn voorzetten. We pestten hem daar vroeger weleens mee. Als hij nog een trapje hoger wil, zullen zijn voorzetten toch echt beter moeten.” Tulipier voegt daar nog aan toe dat “N’Sakala niet het postuur heeft om voor oorlog te zorgen in de zone van de waarheid. Hij is niet het type dat elke hoge bal zal binnen buffelen. Ook de gevaarlijke vrijschoppen nemen is aan hem niet besteed. Fabrice is de man die de voorzetten verstuurt, niet het type dat ze binnen trapt. Sommige backs profiteren wel eens van een misverstand bij de tegenstander om te scoren, maar ook dat is niet het geval bij N’Sakala. Als je niet in de zone van de waarheid komt, wordt het natuurlijk moeilijk om te scoren.”
Bikkelharde concurrentiestrijd
N’Sakala werd in 2011 opgeroepen voor de Franse Beloften. Maar uiteindelijk speelde hij slechts één vriendschappelijke wedstrijd, tegen Portugal. Een klein dipje dus nadat hij zowel bij de U17 als bij de U18 en de U19 werd geselecteerd. “De concurrentie is bikkelhard”, stipt Furlan aan. “En Fabrice heeft het bij Troyes ook wel eens moeilijk gehad. Hij speelde niet alle wedstrijden, raakte geblesseerd of was niet in vorm en werd dan ook niet steeds opgeroepen.” Erick Mombaerts was destijds de bondscoach van de Franse beloften. “Mombaerts selecteerde liever jongens die niet aan spelen toe kwamen in de Ligue 1 – en dus in het CFA, de Franse vierde klasse, uitkwamen – dan spelers die in de Ligue 2 titularis waren”, herinnert Arnaud Tulipier zich. Als N’Sakala dan toch werd opgeroepen, was hij de enige speler uit de Ligue 2. “Al is de selectiepolitiek met de komst van de nieuwe selectieheer, Willy Sagnol, wel enigszins veranderd. De Franse tweede klasse is anno 2013 veel meer een kweekvijver voor Frans talent en wordt dan ook veel beter in de gaten gehouden. N’Sakala heeft de pech gehad dat hij op het foute moment bij de Franse Beloften zat. Mombaerts verkoos ene Chris Mavinga immers een hele tijd boven N’Sakala. Mavinga speelde destijds bij Rennes en was niet per se beter dan N’Sakala, maar elke coach heeft zo zijn grillen.”
Een A-cap bij Les Bleus blijft het doel. “Momenteel hebben we meer dan genoeg linksachters, met Patrice Evra van Manchester United als absolute topper en eerste keuze. Daar komt nog eens bij dat Didier Deschamps een eerder conservatieve bondscoach is die zijn vertrouwen niet te snel aan jonge spelers zal schenken.” Dat beseft N’Sakala zelf natuurlijk ook en dus liet hij onlangs optekenen: “Ik weet dat Congo me misschien wel wil oproepen en die deur staat wat mij betreft op een kier.”
DOOR PIERRE DANVOYE – BEELDEN: IMAGEGLOBE
“Een flankverdediger komt alleen in de media als hij eens scoort. En dat heeft N’Sakala tot hiertoe nog niet gedaan.” Arnaud Tulipier
