Vreemd, die schrille tegenstellingen die je telkens weer in het spel van Anderlecht aantreft, die kruising tussen geschitter en geschutter, tussen zwierig voetbal en ondermaats spel, alsof het gebeiteld zit in de ziel van deze vereniging. Want welke trainer je ook voor deze groep plaatst, steeds weer zijn er spetterende wedstrijden en momenten van diepe crisis, telkens opnieuw zijn er ogenblikken dat er arrogantie in het elftal sluipt, een soort misplaatst superioriteitsgevoel. En geen trainer die dat kan bannen.

Ook Ariël Jacobs wond zich afgelopen vrijdag in Genk bij een 0-2-voorsprong langs de zijlijn op omdat zijn spelers in nonchalance vervielen. Toch denderde paars-wit rustig verder, geholpen door de ruimte die het van een onthoofd RC Genk kreeg. En zo zette Anderlecht na een grillig seizoen de kroon op het werk. Zonder die spits die voor dreiging en diepgang zorgt, Dieumerci Mbokani, maar met een geprikkelde Milan Jovanovic in de hoofdrol.

Als de balans van deze competitie wordt opgemaakt, zal niemand ook maar iets kunnen afdingen op de 31e titel die Anderlecht behaalde. Maar onsterfelijk zal die trainer zijn die het talent van de Brusselaars elke week kan bundelen, die het surplus aan techniek telkens weer kan laten renderen. Althans in de Belgische competitie. Om de Europese waardeladder te beklimmen is er meer nodig: het vermogen om ook dan overeind te blijven als het tempo de hoogte in gaat. Juist in de dubbele confrontatie met AZ bleek dat er ook hier werelden van verschil zijn.

Anderlecht kan de 15 miljoen euro in de Champions League gebruiken om zich verder kwalitatief te versterken en de hiaten op te vullen. Het voetballend vermogen van achteruit liet vaak te wensen over en de toevoer vanuit het middenveld stokte te gemakkelijk. Anderlecht kon dit seizoen terugvallen op het schitterend keeperswerk van een haast foutloze Silvio Proto en de explosies van Dieumerci Mbokani. En op de bevliegingen van Matías Suárez, die zich lang onbegrepen voelde en pas in zijn vierde seizoen in Brusselse loondienst ontplofte. Op welke positie de Argentijn nu staat, dat maakt hem al langer niet meer uit. Bovendien lijdt zijn balbehandeling niet onder de snelheid van uitvoering. Net zoals bij Mbokani. Als die er zin in heeft en als er voldoende aanvoer komt. Dan is Anderlecht dat wat het wil zijn: de tempel van het artistieke voetbal.

Die combinatie van snelheid en techniek moet vooropstaan in de verdere uitbouw van de club. Het vraagt naast kwaliteit ook mentaliteit. Onaanvaardbaar zijn wedstrijden als die waarmee aan play-off 1 tegen KV Kortrijk werd begonnen. Het hele elftal deelde toen in de malaise, iedereen leek het voetballen verleerd. Maar de dreigende opstand werd vervolgens op Standard en AA Gent in de kiem gesmoord. Ook dat is illustratief voor het seizoen van de contrasten: Anderlecht won in de reguliere competitie nooit met meer dan één goal verschil op verplaatsing, maar denderde in play-off 1 buitenshuis over AA Gent en RC Genk.

Cruciaal voor paars-wit wordt de zoektocht naar een nieuwe trainer, als vervanger van de moegestreden Ariël Jacobs, die wellicht aan zijn laatste weken bezig is. Anderlecht doet er goed aan om een buitenlandse topper aan te trekken, die geen rekening houdt met de gevoeligheden in de club. Maar het lijkt moeilijk met een bestuur waarin sommige mensen graag hun stempel drukken.

Ook aan nieuwe bestuurlijke invullingen en een meer eigentijds organigram heeft Anderlecht al langer nood. Er is intern al vaker over gesproken, maar de Brusselaars blijven zich op dat vlak wentelen in een vreemd conservatisme. Het volstaat voor Anderlecht om de machtspositie in België te behouden: 31 titels in 65 jaar, het is net geen gemiddelde van één op twee. En telkens weer straalde Anderlecht, een veel warmere club dan velen denken, naar buiten klasse en allure uit.

Maar de ambitie om ook Europees weer mee te tellen brandt in alle geledingen van de club. Hoog tijd om daar een stevig geraamte voor te metselen. Op en naast het veld.

Aan de lezers

Voor de brandende actualiteit van Club Brugge-Standard en Anderlecht-AA Gent, met opinies en analyses, verwijzen we u naar onze site, www.sportmagazine.be

DOOR JACQUES SYS

Soms blijkt hoeveel voetballend vermogen er in Anderlecht schuilt.