“Júllie hebben mij ontslagen”, beantwoordt Dirk Medved (15 september 1968) lachend de telefoon. De 26-voudige Rode Duivel voetbalde achtereenvolgens voor Zwartberg FC, Waterschei, RC Genk, AA Gent en Club Brugge, alvorens hij in 1999 door Standard ‘om dringende redenen’ werd ontslagen. Aanleiding was een interview in Voetbal Magazine, waarin hij zei dat de Vlaamse spelers buiten gewerkt werden op Sclessin. “Ze hebben iets gezocht”, houdt Medved nog altijd vol. “Dat interview kan geen dringende reden zijn. Ik had nog twee jaar arbeidsovereenkomst, maar door mijn blessure was ik te duur geworden. Dát is de reden.”
Medved was na een enkeloperatie door de chirurgen afgekeurd voor het topvoetbal. “Er was een stukje kraakbeen afgebroken en in de gewrichtsspleet terechtgekomen. Daarna liep ik in het ziekenhuis een infectie op. Nu ben ik 10 procent invalide. Al het kraakbeen is weggevreten, het is bot op bot. En dat voor de rest van mijn leven, het zal alleen maar erger worden. Op termijn zal mijn enkel zelfs vastgezet moeten worden. Ik heb na mijn ontslag nog één jaar gevoetbald in eerste provinciale bij Maaseik, als vriendendienst, maar dat was het laatste. Van de dokter mag ik alleen nog fietsen en zwemmen. Als ik een balletje trap, wat ik zelden doe, moet ik dat gegarandeerd twee dagen bekopen.”
Sinds een jaar of vijf baat hij een taverne met forellenvijvers uit. “Een ontmoetingsplaats waar mensen van ’s morgens vroeg komen kaarten, discussiëren over voetbal en zo. Alles gebeurt in een sfeer van iedereen-kent-iedereen. In de zomer hebben we veel fietsers ook. En we gooien geregeld de gevangen vis op de barbecue. Tussen 2000 en 2003 hield ik ook het themacafé van RC Genk open, maar die combinatie werd te zwaar. Ik sta nu nog de helft van de tijd zelf in mijn taverne. Uiteraard ga ik geregeld nog naar het voetbal kijken, vooral naar de thuiswedstrijden van Genk, waar ik woon, maar ook af en toe naar Brugge of naar een neutrale wedstrijd.”
Het diploma van jeugdtrainer heeft hij. Voor het A-diploma moest hij alleen nog zijn eindwerk maken. “Maar toen de problemen kwamen met Standard, hoefde het niet meer voor mij. Ik had acht jaar nationale ploeg achter de rug, was ambassadeur van het voetbal geweest en dan kwam dat medisch probleem dat ik niet heb gewild, én ik werd ontslagen wegens een interview. Uit frustratie heb ik mijn thesis gelaten voor wat hij was. Ik heb mezelf voorgenomen niet in het voetbal terug te keren voor die zaak met Standard is opgelost. Het proces loopt nog altijd. Eerst drie jaar in Hasselt, maar zij lieten niks van zich horen en vonden dat het in Luik moest. Het komt nu voor het arbeidshof. Ik hoop dat er nog dit jaar een uitspraak volgt.” (JH)
door Jan Hauspie
