Als we Jean-Marc Jaumin mogen geloven, wordt Sam Van Rossom ‘een grote’. Als negentienjarige basisspeler houdt hij in zijn eerste seizoen in de eerste klasse Telindus Oostende op beker- en titelkoers.
De meester, Jean-Marc Jaumin (36), heeft niets dan lovende woorden over voor zijn leerling, Sam Van Rossom (19). “Als Sam blijft werken, wordt hij een grote”, zei Jaumin twee weken geleden nog in dit blad. Net hetzelfde horen we van Oostendecoach Mihailo Uvalin, van wie al quotes als ‘hij wordt beslist een grote’ en ‘ik vind hem nu al beter dan Major’ werden genoteerd.
‘Major’, dat is dan Gerrit Major, jarenlang het boegbeeld van de Ajax Oostendeschool en geprezen als voortrekker van de nieuwe lichting Belgische talenten. Maar Major kreeg vorig jaar geen contractverlenging aan de kust en verkaste naar Bergen, waar hij dit seizoen zwaar moet vechten om een paar speelminuten te krijgen. Jaumin werd in Oostende langs de grote poort weer ingehaald en om op zijn blessuregevoeligheid te anticiperen mochten twee jonge kerels, Sam Van Rossom en Laurent L’Hôte, vechten om de stek van backupguard.
Iets over halfweg in de competitie 2005/2006 is Oostende zowaar nog in de running voor zowel de titel als de beker. Geen kat die dat voor de aanvang van het seizoen had geloofd. Sam Van Rossom, overgekomen van tweedeklasser De Pinte, had evenmin durven wedden op zijn speelkansen in zijn eerste jaar Oostends profbasketbal. “Had je tijdens de zomer gezegd dat ik aan een gemiddelde van vijftien minuten per wedstrijd zou draaien, dan verklaarde ik je zot”, geeft de jonge spelverdeler toe. Van Rossom is nochtans een naam die al langer over de lippen rolt onder de insiders van het Belgische basketbal. Een Gentse lefgozer die als jeugdinternational imponeerde en als zestienjarige debuteerde bij de toenmalige derdeklasser De Pinte. Vorig seizoen had hij de clubs voor het uitkiezen : Oostende, Bergen, Antwerpen of in de tweede klasse blijven bij Aalst. Van Rossom verklaart zijn keuze : “Enorm veel mensen raadden mij aan om in de tweede klasse te blijven, daar had ik speelzekerheid, maar als je als sporter een beetje challenge hebt, dan wil je zo hoog mogelijk spelen. De uitstraling plus de nabijheid van de club waren aspecten die mijn keuze in het voordeel van Oostende deden kantelen. Natuurlijk kom je bij een topploeg terecht waar het als jonge gast nog moeilijker is om je door te zetten. Toen ik er tekende was de afspraak dat Jaumin als eerste guard zou fungeren en ik met L’Hôte voor een plek als tweede guard moest strijden. Op training tegen Jaumin spelen, daar word je sowieso sterker van. Dat merk je ook aan de evolutie die ik tot nu toe maakte. Ik leerde hem vorig seizoen kennen toen ik driemaal per week met Bergen mocht meetrainen. Ik moet niet altijd alles proberen te kopiëren van hem, elke spelverdeler heeft immers zijn eigen stijl, maar het blijft een feit dat ik veel meer van Jaumin kan leren dan omgekeerd ( lacht). Hij geeft veel tips, voornamelijk spelinzichten, die moet je gebruiken. Jaumin is bijvoorbeeld heel sterk in pick and roll, een belangrijk facet van het basketbal. Van hem leerde ik ook dat een spelverdeler leiderschap moet tonen, zelfs al is dat als negentienjarige niet altijd evident.”
Niet enkel de goede raad en de ervaring maken van Jaumin een ideale mentor voor jonge spelverdelers, ook zijn blessuregevoeligheid en gevorderde leeftijd brengen rechtstreekse voordelen met zich mee. Coach Uvalin opteert immers voor een tactiek waarbij Sam Van Rossom in de basisvijf start om de boel meteen een flinke dosis energie in te jagen en pas in het tweede kwart door Jaumin wordt afgelost. “Voor mij een ideale situatie,” beseft Van Rossom, “je weet dat als er in het begin een paar dingen verkeerd gaan, Jaumin klaarstaat om dat recht te zetten. Als je moet inkomen, speel je met meer druk, want dan móét je iets veranderen. In het basketbal heeft de basisploeg minder belang, maar het geeft wel een extra motivatie. Hoe dan ook voel ik me zeker geen eerste guard, ik weet met welke functie ik in die basisploeg sta. Ik besef dat Jaumin nog altijd vier klassen beter is dan ik. Mocht ik weer minder minuten krijgen, ga ik daar zeker niet om malen : de beste speelt. Dat is een ijzeren sportwet. Natuurlijk, niemand zit graag op de bank.”
Zo mag ook Laurent L’Hôte getuigen. Een van de laatste producten van de jeugdopleiding van Ajax Oostende, maar in de hiërarchie meteen voorbijgestoken door nieuwkomer Sam Van Rossom. “We wisten op voorhand dat een van ons tweeën weinig zou spelen”, zegt Van Rossom. “Voor mij is het de eerste keer dat ik zo’n harde concurrentiestrijd meemaak. Vorig jaar was ik eerste guard en het jaar voordien tweede guard bij De Pinte. Maar met drie strijden voor een plek is nog iets anders. Dat houdt je uiteraard bezig, want als profsporter wil je niet op de bank zitten, je premie pakken en gewoon naar huis terugkeren. Ik beschouw het als een gezonde concurrentie. Mocht Laurent spelen, dan zou ik redeneren : ik steek een tandje bij en de volgende week speel ik weer.”
Voorlopig hoeft Van Rossom zich echter geen zorgen te maken. Hij kan rekenen op een basisstek, Oostende doet mee voor de prijzen en het clubbestuur toonde zijn waardering voor Van Rossoms inzet door hem een contractverlenging tot 2008 te laten tekenen. Bovendien nam bondscoach Eddy Casteels hem afgelopen zomer al eens mee op stage met de Belgian Lions. Er rust heel wat druk op de nog frêle schouders van de kwieke tiener. “Voorlopig presteer ik goed, dat geeft vertrouwen, ik weet nu dat ik het kan. Tegelijkertijd besef ik dat ik nog veel moet verbeteren. Je zal mij zeker niet zelf horen roepen dat ik ne grote ga worden. Akkoord, er zijn nog weinig Belgen actief in de eerste klasse en ik voel me wel een beetje het uithangbord van het Gentse basketbal. Maar als je als Belg in de eerste klasse zit, heb je daar weinig boodschap aan. Als je goed bent, speel je, zo zit topsport in elkaar.”
MATTHIAS STOCKMANS
