Guillaume Gillet houdt van alles wat Duits is. Hij ontbolsterde in de Oostkantons en is fan van Bayern München en Michael Ballack. Als rechtsback maakt hij momenteel een blitzcarrière bij AA Gent.
Vier bevoorrechte getuigen laten hun licht schijnen over de jonge Luikenaar. Guillaume Gillet zelf voorziet hun oordeel van deskundige commentaar.
Guillaume Gillet, de aanvallende middenvelder
Marc Grosjean
Bellen naar Eupentrainer Marc Grosjean met de vraag of hij even de kwaliteiten van Guillaume Gillet op een rijtje kan zetten, is een slechte zaak voor de telefoonrekening. Grosjean is namelijk een grote fan van Gillet. Terecht, bij Eupen scoorde Gillet vorig seizoen liefst zestien keer.
“Guillaume heeft heel veel kwaliteiten, maar eentje steekt er echt bovenuit. Aanvallend is hij een van de allerbeste koppers van België. Hij heeft een heel goede timing en voelt waar de bal zal komen. Daarnaast is hij krachtig, heeft hij een goede lange bal en is hij technisch behoorlijk onderlegd. Bovendien is Guillaume heel intelligent en heeft hij een buitengewone mentaliteit. Bij Eupen speelde ik hem uit als aanvallende middenvelder in een 4-3-3-opstelling. Zo kon hij snel voor doel komen. Op termijn zie ik hem op het hoogste niveau evolueren tot een verdedigende middenvelder. Hij moet nog wat sneller worden op de korte ruimte en zijn defensieve kwaliteiten bijschaven. Toch ben ik ervan overtuigd dat hij veel mensen zal verbazen met de carrière die hij maakt.”
Omgekeerd heeft ook Gillet een stevige boon voor Grosjean. Gigi heeft niets dan lovende woorden voor zijn voormalige trainer. “Het was vorig seizoen bij Eupen dat we voor het eerst echt samen werkten, maar we kennen elkaar al langer. Grosjean was hoofdtrainer bij RFC Luik toen ik er bij de jeugd speelde. Later trainde hij Antwerp en toen wilde hij me er graag bij hebben. Ik legde een test af bij Antwerp, scoorde en alles leek in kannen en kruiken. Helaas werd Grosjean de dag na die test ontslagen en ging ook mijn transfer niet door.
“Hij speelde me uit op mijn beste plaats, achter de spitsen. We bellen nu nog vaak en als ik kan, dan pik ik een wedstrijd van Eupen mee. Ik kon het goed vinden met de supporters en de entourage van die club. Vorig jaar was eigenlijk een ongelooflijk seizoen. Elke bal die ik naar de goal trapte ging binnen. Bij Eupen heb ik voor het eerst gevoeld dat ik mijn droom om profvoetballer te worden echt kon waarmaken. Elke goal die ik maakte, was een stap dichter bij de eerste klasse.
“Grosjean heeft gelijk wanneer hij zegt dat ik nog sneller moet worden op de eerste meters. Eens ik gelanceerd ben dan gaat het, maar mijn explosiviteit moet omhoog. Bij Gent hebben ze dat tijdens de medische tests ook vastgesteld. Ik probeer door doorgedreven training dat probleem weg te werken. Ik ga fitnessen en doe oefeningen met veel snelle herhalingen.”
Guillaume Gillet, de beste vriend
Grégory Scattone
Grégory Scattone, ex-Germinal Beerschot en ex-AS Roma, en Gillet leerden elkaar kennen bij RFC Luik, waar ze beiden de jeugdreeksen doorliepen. In de tweede klasse zetten ze bij Visé een jaartje samen de lijnen uit op het middenveld.
“Guillaume is een heel sympathieke, rustige kerel. Intelligent ook. Zeker geen grote mond, eerder een beetje bedeesd. Hij is altijd al een hevige supporter geweest van Bayern München en dan vooral van Michael Ballack. Het voetbal bepaalt een groot stuk van zijn leven. We praten er vaak over en ik weet dat hij in zijn vrije tijd op PlayStation graag een partijtje Pro Evolution Soccer speelt. Dat hij zo goed presteert in de eerste klasse verbaast me niet, het talent heeft hij altijd gehad. Vroeger was hij een beetje nonchalant, dat heeft hij nu duidelijk achter zich kunnen laten.”
Gillet : “Die liefde voor Bayern heb ik geërfd van mijn vader. Hij was een volbloed fan van FC Hollywood en kocht me altijd de truitjes van de ploeg. Zo ben ik ook supporter geworden. Ik had het vooral voor Michael Ballack, maar hij heeft me een beetje teleurgesteld met zijn transfer naar Chelsea. Toch blijft hij voor mij een van de beste spelers van de wereld. Het spreekt voor zich dat de Bundesliga mijn favoriete competitie is. Op PlayStation speel ik nochtans het liefst met Manchester United. Ik ga vaak spelen bij Christophe Grégoire en dan kunnen we wel een uurtje of drie bezig blijven. Hij kan me nooit verslaan, maar ik ben dan ook buitengewoon goed ( lacht).
“Het klopt wel dat Grégory zegt dat ik vroeger een beetje nonchalant was. In dat jaartje Visé is daar verandering in gekomen. Ik speelde er op de rechterflank en dat heeft me verplicht om meer te werken op het veld. Voordien was ik als aanvaller te afwachtend. Dat grotere loopvermogen zorgde een seizoen later bij Eupen voor het gekende resultaat. Door mijn goede voetbalprestaties ben ik ook minder bedeesd geworden. Succes zorgt voor media-aandacht en dat verplicht je om voor een groot publiek te spreken. Na de wedstrijd Gent-Genk heb ik in de Franstalige versie van Studio 1 mijn televisiedebuut gemaakt. In het begin was ik behoorlijk zenuwachtig, maar in de loop van de uitzending is dat volledig weggeebd.”
Guillaume Gillet, de rechtsachter
Georges Leekens
Georges Leekens vormde Gillet bij AA Gent noodgedwongen om tot rechtsachter. Toch beschouwt de Genttrainer die positie ondertussen niet langer als een interim-job voor de Luikenaar. “Voor mij kan hij daar echt carrière maken. Het is een interessante positie, zoveel degelijke rechtsbacks zijn er niet. Hij moet verdedigend nog sterker worden, soms wat minder enthousiast zijn, maar het kan lukken. Georges Grün en Gille Van Binst speelden in het begin van hun carrière ook op aanvallende posities.
“Hij is een heel intelligente kerel. Het beste bewijs daarvan is dat hij nu bij AA Gent speelt. Vorig jaar kon hij naar meer gereputeerde clubs, maar hij koos met het oog op zijn carrière en niet zozeer voor het geld. Gelukkig bestaan er nog zulke jongens. Samen met zijn vriendin vormt hij een goed koppeltje. Twee verstandige mensen samen, zo lijkt het me.”
Gillet : “Voorlopig beschouw ik mezelf ook als een rechtsachter. Het is de ideale positie om ervaring op te doen en gewoon te worden aan de vereisten van de hoogste klasse. Als de trainer zegt dat ik op die positie ver kan komen, dan geloof ik hem op zijn woord. Georges Leekens kent het voetbal door en door. Toch heb ik voor mezelf nog niet helemaal uitgemaakt dat ik me m’n hele carrière lang op die positie wil toeleggen. De eerste keer dat ik er speelde, was in de voorbereiding tegen Sint-Niklaas. Ik zie het blad met de ploegopstelling nog zo voor me. Ik schrok me een bult, Gillet als rechtsachter … Ik baalde en was behoorlijk kwaad. Toch speelde ik een heel goede wedstrijd en nadien zei Freddy Heirman ( de assistent-trainer, nvdr) tegen mij : ‘Zie je wel dat je goed kan spelen op die positie.’ Toch is het voor mij tegen mijn natuur voetballen. Ik trek graag mee in de aanval, maar de trainer is daar minder voor te vinden. Het mag wel, maar enkel op momenten dat het echt een surplus kan betekenen. Daarom is het ideaal dat ik met een ervaren rot als Dario Smoje naast me kan spelen. Die roept me dan tot de orde wanneer ik te snel ten aanval trek. Bovendien is het ook een zekerheid : als iemand me pakt in de rug, dan weet ik dat hij dat kan oplossen.
“De eerste maand bij Gent was moeilijk, ik stond niet in de ploeg en dat was nieuw voor me. In heel mijn carrière heb ik nooit op de bank moeten zitten. Vorig seizoen kon ik kiezen uit een pak eersteklassers. Standard en Charleroi wilden me bijvoorbeeld ook. Gent was een van de laatste teams die interesse toonde. De overgang is een beetje gek verlopen. Standard had me vorig seizoen uitgenodigd om de bekerwedstrijd tegen AA Gent bij te wonen. Na afloop praatte ik met Michel Preud’homme, maar mijn manager sloeg ondertussen een babbeltje met Michel Louwagie ( manager van AA Gent, nvdr). Later hebben we dan een afspraak gemaakt en zo is de transfer er gekomen. Weet je, voor mij zou het moeilijk zijn geweest om voor Standard te spelen. RFC Luik, de club waarvoor ik tot mijn achttiende uitkwam, dat is water en vuur met Standard. Bij de Luikenaars krijgt de jeugd ook niet snel een kans, al komt daar nu wat verandering in.
“Dat we een goed koppeltje zijn, dat zal mijn vriendin graag horen. Leekens heeft het wel voor haar. Hij is een verleider hé ( lacht). Maar ik denk dat hij vooral weet dat zij ervoor zorgt dat ik altijd met beide voeten op de grond blijf en dat hij dat apprecieert in haar. Ook mijn vrienden helpen me daarbij. Na de wedstrijd tegen Lokeren, waarin ik twee keer scoorde, waren zij de eersten om me te zeggen : ‘Doe maar gewoon jongen, je hebt nog niets bereikt.'”
Guillaume Gillet, de zoon
Dominique Péters-Gillet
Tot zover niets dan lof voor Guillaume Gillet, maar gelukkig is er mama Dominique om de kleine kantjes van zoonlief toe te lichten. “Guillaume is gulzig en hij is een klager. Iedereen noemt hem intelligent, maar dat moet je niet overdrijven hoor. Einstein is hij nu ook weer niet. Hij was natuurlijk wel een degelijke student, haalde toch een diploma lichamelijke opvoeding. De transfer naar AA Gent heeft hem veranderd. Hij lijkt zelfstandiger geworden. Vroeger hield hij zijn familie graag dicht bij zich. Voor mij is het natuurlijk jammer dat hij nu zover woont, in het begin had ik het daar moeilijk mee. Gelukkig komt hij in het weekend vaak even naar huis. Samen met mijn man en onze jongste zoon Pierre gaan we ook zo vaak mogelijk kijken naar zijn wedstrijden. Voor mij zijn dat zeer stresserende momenten. Ik hoop dan maar dat hij geen stommiteiten begaat. Voetbal is altijd zijn passie geweest. Ik denk niet dat we iets in de living hebben staan dat niet minstens één keer is gelijmd.”
Gillet : “Die periode dat ik lichamelijke opvoeding studeerde, dat viel me wel zwaar. Het was moeilijk te combineren met het voetbal. Tijdens de theorielessen gebeurde het vaak dat ik mijn hoofd op de bank legde en in slaap viel. Niet uit desinteresse, wel door de vermoeidheid. In België heb je als topsporter weinig privileges. De professoren konden dat wel hebben, ze wisten dat ik een goed examen zou afleggen. Tijdens het jaar deed ik nochtans niets voor de school, maar in de examenperiode maakte ik een inhaalbeweging. Ik studeerde samen met mijn vriendin en stuurde haar op pad om notities voor me te verzamelen. Ik ben heel blij dat ik een diploma heb, maar toch vooral dat die lastige periode nu achter de rug is.
“Het leven hier in Gent is heel aangenaam. Ik woon voor het eerst samen met mijn vriendin en dat bevalt me zeer. Gent is een stad die leeft en waar voor jongeren veel te beleven is.
“Mijn ma kent me natuurlijk goed. Voetbal neemt inderdaad een belangrijke plaats in in mijn leven. Vroeger ging ik letterlijk elke dag direct na school voetballen, zelfs in de donkerste winterdagen. En toegegeven, ik ben een klager. Het verwondert me dat Grégory Scattone daar niets over verteld heeft, want hij weet er alles van. Als hij me een slechte pass gaf dan kreeg hij dat van mij te horen. Bij AA Gent durf ik dat nog niet, nee. Maar wacht maar binnen een jaar of twee, dan hebben ze het hier ook zitten ( lacht).”
door jan-pieter de vlieger
