‘Ik geloof in de kunst om je aan te passen aan de wisselende omstandigheden’

‘Wie kaatst, moet de bal verwachten’, schrijft Jean-Marie Dedecker, die in een brief reageert op een recente column van Dirk Draulans naar aanleiding van een discussie over Darwin en Stalin in de Kamer.

Open brief aan journalist Dirk Draulans:

Geachte Heer,

Op 24 november, dag op dag 162 jaar nadat Charles Darwin zijn Origin of Species publiceerde, las ik op Knack.be je laaghartig schotschrift “Darwin zou zich gegarandeerd laten vaccineren”. Ik had net als jij al lang de afspraak met mezelf gemaakt dat ik nooit ofte nimmer nog een woord zou vuilmaken aan wetenschappelijke dogmatici of notoire betweters die zich hopeloos verliezen in onderbuikgezwets.

Maar door je column over mijn interpellatie aan minister Frank Vandenbroucke, en vooral de verwijzing naar mijn naasten, kan ik niet anders dan deze gelofte verbreken, want de waarheid heeft haar rechten. Ik ben er zelfs honderd procent van overtuigd dat je mijn tussenkomst in het Parlement enkel hebt “van horen zeggen”. Je hebt de klok horen luiden maar weet niet waar de klepel hangt. Is het uit academische slofheid dat je uit mijn gedachten dan maar een eigen denkpatroon ontwikkeld hebt? (Je kunt je oor echter nog altijd even te luisteren leggen, via de kamer.be of via mijn YouTube-Kanaal). Normaal begint het gros van de wetenschappers met de waarheid naar hun hand te zetten via een exposé van hopeloos argumentatieve academische explosie van data. Jij niet, jij start onmiddellijk met een leugen.

Ik geloof in de kunst om je aan te passen aan de wisselende omstandigheden.

Mijn “Stalinmomentum” was helemaal geen pleidooi tegen het Covid Safe Ticket (CST) of tegen andere maatregelen, noch was het een pleidooi voor groepsimmuniteit zonder vaccins. Het was een pleidooi om kinderen een natuurlijke immuniteit te laten opbouwen omdat ze wel besmet maar nauwelijks ziek worden, nagenoeg niet in het hospitaal terecht komen, en slechts heel uitzonderlijk op intensieve zorgen. Zo zal deze en de volgende generatie beugelbekjes beter beschermd zijn tegen dit hardnekkig virus dat ons hoogstwaarschijnlijk nog jaren in zijn greep zal houden. De Nederlandse kinderarts en epidemioloog Patricia Bruijning van UMC Utrecht kwam tot het besluit dat slechts één op 28.000 van de gezonde vijf- tot elfjarigen met ernstige benauwdheid bij het ademen in een ziekenhuisbed terecht komt. Marc Raes van de Belgische Vereniging voor Kindergeneeskunde vindt zelfs dat vaccinatie van een gezond jong kind om ziekte te voorkomen, momenteel niet in het belang van het kind is.

Om in je leefwereld te blijven kan ik je zelfs meedelen dat je als kind in Limburg bij wijze van spreken meer kans loopt om door een wolf gebeten te worden dan van corona te sterven. Uit een recente studie in het vakblad Nature Medicine, op basis van data uit Groot-Brittannië, blijkt dat het overlijdensrisico bij jongeren onder de 18 jaar nauwelijks twee op een miljoen is, en bij kinderen onder de 10 zelfs één op een miljoen.

Dat je linkse vriend professor Frank Vandenbroucke en een roedel regimewetenschappers mijn pleidooi voor het opbouwen van natuurlijke immuniteit bij kinderen bewust verkeerd associeert met de evolutieleer van je grote goeroe Charles Darwin, is voor zijn rekening. Gelieve je dus niet van vijand te vergissen. Die brave Britse Charles schreef het overleven op aarde eerder toe aan natuurlijke selectie dan aan bovennatuurlijke intelligentie. Misschien kan je je ook even vergewissen van de toestand in landen waar men de coronateugels al lang veel losser gelaten heeft. In Zweden is de vierde golf een minigolf en in Groot-Brittannië wordt stilaan het eerste grote land waar de pandemie aan het veranderen is in een endemie.

Als politicus ben ik wagonladingen rioolbagger gewoon en mijn rug is al jaren een vogelpikbord. Ik hou ook niet van tranentrekkerigheid, maar je platvloerse boutade dat ik een chemotherapie zou weigeren voor mezelf of voor een naaste, is zo leugenachtig dat ik toch even de persoonlijke toer op ga. Dit om te vermijden waarvoor je grote idool Charles Darwin ooit waarschuwde: “Great is the power of steady mispresentation (Groot is de kracht van gestage verkeerde voorstelling)”. Mijn echtgenote is op 24 oktober 2019 onder het mes gegaan voor een kankergezwel. Ze onderging naderhand twintig behandelingen met chemotherapie en evenveel bestralingen. Gelukkig dat we we naast brandnetelmelk en vlierbessenthee, en dankzij de kernenergie, nog radio-isotopen hebben. Mijn zoon lag op 11 september 2017 ook al op de snijtafel en onderging achteraf vier lange chemokuren en 34 bestralingsessies. In plaats van veronderstellingen te doen over andermans ellende, zou je beter zedig zwijgen. Allebei leven ze nu nog dankbaar voort in hun extra speeltijd. In tegenstelling tot wat je in je intellectuele kortademigheid insinueert, heb ik me wel al tweemaal laten vaccineren, en mijn lieftallig bijslaapje heeft reeds een derde boosterprik gekregen. Als opperhoofd van Middelkerke heb ik er zelfs voor geijverd dat 96% van mijn inwoners ingeënt is.

Ik ben geen antivaxer, esoterisch holist, complotdenker of graancirkelfetisjist, die laatsten behoren volgens mijn inschatting eerder tot jouw roedel van boomknuffelaars en wolvenspotters.

Meer nog. Ik kan me zelfs vinden in je Darwiniaanse stelling dat niet-gevaccineerden geen voorrang moeten krijgen op bijvoorbeeld kanker- of hartpatiënten. Gelijke monniken, gelijke kappen. Een vrije keuze gaat immers gepaard met plichten en gevolgen. We moeten er echter ook voor zorgen dat de Eed van Hippocrates niet hypocriet wordt. Onze kettingrokers hebben ook recht op een longarts, onze drankorgels op een hepatoloog en onze junkies op het hele medisch arsenaal. Maar als we onze groepsimmuniteit willen opkrikken, ben ik er van overtuigd dat we onze vaccins zo vlug mogelijk in gewillige armen moeten prikken in plaats van niet-gewillige armen om te draaien. Survival of the fittest is voor mij niet het recht van de sterkste, want dit is meestal het sterkste onrecht. Het is – volgens mijn bescheiden mening – de kunst om je aan te passen aan de wisselende omstandigheden. Ik hecht dus absoluut meer geloof aan het theorema van Darwin dan aan de slachtpartijen van Stalin.

Wees gerust. In tegenstelling tot wat je beweert in je aanval vol pathetisch geneuzel, kan ik je nog meegeven dat we de meeuwen ongestoord en Darwiniaans laten broeden in mijn tochtgat aan de Noordzee, want we horen liever hun gekrijs boven het golfgedruis dan het jouwe. Als je eventjes wenst uit te waaien in de gezonde zeelucht blijf je altijd welkom in mijn nederig stulpje aan de waterkant. Zelfs mijn vergevingsgezinde echtgenote zal je nog een kopje koffie inschenken.

Sans rancune,

Jean-Marie Dedecker

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content