Rozengeur en mondiaal succes

© Reporters

“Een vrouw moet naar een vrouw ruiken, niet naar een bloem”, vond Gabrielle ‘Coco’ Chanel. Knack Information Services vertelt het verhaal van Chanel N°5, het beroemdste luchtje ter wereld.

In 2009 werd Chanel N°5 nog uitgeroepen tot het meest verleidelijke parfum aller tijden. Wat maakt dat het gouden reukwater in de overbekende art deco-flacon na al die jaren nog altijd zulke hoge toppen scheert? Zoals dat met iconen wel vaker gebeurt, worden ze omhuld door mythen, halve waarheden en hele leugens. En daar deed Coco Chanel, een vrouw met een neus voor zaken, maar wat graag een schepje bovenop.

Dat het parfum z’n status ontleent aan gigantische reclamebudgetten, klopt alvast niet. Dat het gelanceerd werd als het allereerste aldehydeparfum, evenmin. Wat wel vaststaat, is dat Coco precies wist wat ze wilde. Bij het begin van de vorige eeuw hadden jonge vrouwen slechts de keuze tussen twee soorten geuren: zwoele muskusparfums voor de frivole demi-monde en eenvoudige bloemenluchtjes voor de ‘fatsoenlijke’ dames. Coco mikte op beide: een parfum dat sensueel en uitdagend was maar tegelijk ook zuiver en schoon. Samen met parfumeur Ernest Beaux componeerde ze een revolutionair nieuwe geur, met in het hart essences van meiroos en jasmijn. Door toevoeging van synthetische aldehydes – volgens de overlevering voegde een slordige laboratoriumassistent er te veel toe – kregen de zware bloemenaroma’s een strak tegengewicht, wat een prikkelende frisheid creëerde: Chanel N°5 was geboren!

Rozengeur en mondiaal succes
© Reporters

Zo gewiekst was Coco, dat ze het kostbare vocht aanvankelijk enkel onder haar coutureklanten verdeelde; een kunstmatig ingeroepen schaarste en mond-aan-mondreclame deden de rest. Op korte tijd veroverde Chanel N°5 de harten van miljoenen vrouwen, nog versneld door WOII, toen Amerikaanse soldaten ’s werelds felst begeerde luxeartikel vanuit Parijs voor hun geliefde mee naar huis brachten. Het succes inspireerde Marilyn Monroe, op de vraag wat ze droeg in bed, tot de onsterfelijke woorden: “Why, Chanel N°5, of course.”

Zo gewiekst was Coco, dat ze het kostbare vocht aanvankelijk enkel onder haar coutureklanten verdeelde; een kunstmatig ingeroepen schaarste en mond-aan-mondreclame deden de rest.

Toch was het niet aldoor rozengeur en maneschijn. Coco vocht jarenlang een verbeten gevecht uit met de vennoten van de Société de parfums Chanel, die het product verdeelde. Om haar doel te bereiken – een grotere deelname in de winst – voelde ze zich zelfs niet te beroerd om het parfum de grond in te boren. En tot tweemaal toe vergleed het reukwater van ultiem luxesymbool naar banaal massaproduct. Wervelende reclamespots met sterren als Cathérine Deneuve, Nicole Kidman en Audrey Tautou wisten het tij telkens te keren. Zo ontpopte Chanel N°5 zich langzaam maar zeker tot mondiaal cultuuricoon. Een meesterwerk, een mijlpaal, door miljoenen fans zo geliefd dat het in de geurindustrie nu simpelweg ‘Le Monstre’ wordt genoemd… Niet mis voor een oudje van vierennegentig!