‘Misschien voelt een huidig minister zich wel geroepen om ook minister van de Toekomst te worden?’

Geachte minister van de Toekomst,

Vandaag bestaat u nog niet. Binnenkort misschien wel, wie weet.

Toen ik een jaar geleden mijn eerste column in Knack schreef, met als titel ‘Waarom zou ik in 2024 nog stemmen?’, beschreef ik hoe ik in mijn eigen omgeving aan den lijve ondervind dat het vertrouwen in de politiek taant. Het was een openhartig appel aan onze politici. Waarna het verwijten regende, want ik zou het bedje spreiden voor antidemocratische en populistische krachten.

Vandaag staat de wereld in brand. De oorlog in Oekraïne woekert voort, in de straten van Antwerpen vechten drugsbazen hun oorlog uit, de energiefacturen sturen een schokgolf door het land en sociale onrust dreigt. Onze premier maande ons aan alle moed en geduld bijeen te rapen, want ‘de komende vijf à tien winters worden moeilijk’.

Ergens is het moedig dat er eindelijk openlijk wordt gesproken over de malaise waarin ons land is terechtgekomen. Maar u, beste minister, kunt een baken van hoop zijn in deze moeilijke tijden. Het licht aan het eind van de tunnel waarin we ons begeven. Als goede huismoeder of -vader waakt u over de toekomst van mijn generatie.

Energiecrisis? In uw hoofd rinkelt een belletje dat de impact niet alleen vandaag, maar vooral in de toekomst voelbaar zal zijn. Dat de overheid zal ingrijpen om de torenhoge energieprijzen te plafonneren, is niet verwonderlijk. Maar als gevolg daarvan zal ook de financiële balans wankelen. We zullen moedige beslissingen nodig hebben om die weer in evenwicht te krijgen.

De komende generaties zullen die gemaakte kosten moeten dragen. Begrijp me niet verkeerd: het principe van intergenerationele solidariteit is mooi. Laten we ze koesteren, maar graag zonder partijpolitieke taboes. Het klimaat, de samenlevingsproblemen, de heikele pensioenkwestie, het taboe op geestelijke gezondheidszorg, onze onderwijskwaliteit: er liggen nog talrijke uitdagingen in het verschiet.

U, beste minister, bijt zich vast in de toekomst van ons land, in de wereld waarin uw (klein)kinderen opgroeien. Samen met jongeren geeft u die wereld vorm. Misschien voelt een huidig minister of volksvertegenwoordiger zich wel geroepen om ook minister van de Toekomst te worden?