‘Fusie van politiezones verhogen de kosten en verminderen de veiligheid’

‘Terwijl Annelies Verlinden hier nu gigantisme en schaalvergroting predikt komt men in Nederland inmiddels al terug op de hervorming van de politie tot één nationaal korps’, schrijft Kamerlid en burgemeester Jean-Marie Dedecker. Hij heeft geen goed oog in de toekomstvisie van de minister van Binnenlands Zaken voor de lokale politie.

De burgerbevraging “Land van de toekomst” georganiseerd door CD&V-Minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden, is nu al de politieke dijenkletser van het jaar. Die volksverlakkerij, met een kostprijs van 2,1 miljoen euro en amper 10.152 respondenten, werd zelfs afgekraakt door haar eigen vaandelvluchtige experten.

Minister Verlinden is nu blijkbaar op zoek naar een politiek afleidingsmanoeuvre om haar superflop te verdoezelen. Ze wil nu het fusioneren van onze politiezones “aanmoedigen”. In politieke newspeek betekent dit dat die hervorming straks wordt verplicht. We moeten van 184 naar 40 politiezones met korpsen bestaande uit minimum meer dan 500 pakkemannen en -vrouwen. Nu zijn er nog 106 zones in Vlaanderen, 72 in Wallonië en 6 in Brussel. Dit wordt de tweede politieke oekaze op de politieorganisatie in een kwarteeuw. Na de Dutroux-affaire in de jaren ‘90 was men zo getraumatiseerd door het falend politie- en rijkswachtgeklungel dat de bevolking gesust werd met een politiehervorming. Deze ingreep onder leiding van de liberale minister van Binnenlandse Zaken Antoine Duquesne heeft toen een half miljard euro gekost en een structuur van een Mexicaans leger opgeleverd. De rijkswacht leidde de hervormingsdans en zorgde vooral voor zichzelf. Om de sociale en syndicale rust te bewaren kreeg iedereen een loonsverhoging van nagenoeg 20%, en vele koddebeiers mochten een lintje bijnaaien op hun mouw.

Terwijl Minister Verlinden hier nu gigantisme en schaalvergroting predikt komt men in Nederland inmiddels al terug op de hervorming van de politie tot één nationaal korps. Onderzoek toonde aan dat het centraliseren tot 26 verschillende politiekorpsen niet had bijgedragen tot een betere dienstverlening, doch wel gezorgd had voor méér kosten.  Dat schaalvergroting kostenbesparend zou zijn is ook helemaal niet bewezen, integendeel. Professor criminologie Jelle Janssens, die nochtans een voorstander is van schaalvergroting, bevestigde op een experten-hoorzitting in de Kamercommissie Binnenlandse Zaken en Veiligheid van het Brussels parlement dat “schaalvergroting van de politie, of het nu in Brussel of elders gebeurt, geen besparing zal inhouden”.

In Brussel zijn er momenteel zes politiezones die allen meer dan 500 politieagenten tellen. Toch is Molenbeek een hellhole, wordt er gevreesd voor no-go-area’s, en zijn er met de regelmaat van de klok berichten over hoe de stad gebrandschat door multiculturele jeugdbendes. Exact een jaar geleden, op 8 februari 2022, werd in de commissie Binnenlandse Zaken van het Brusselse Parlement een voorstel van resolutie om de zes Brusselse politiezones te fusioneren weggestemd! Zijn de door Verlinden beweerde voordelen van een fusie dan niet geldig voor Brussel, of heeft ze daar niets in de politiepap te brokken?

(Lees verder hieronder.)

We hebben nochtans al een schrijnend voorbeeld van een grove misrekening met dergelijke megalomane fusieplannen. Door de brandweerhervorming uit 2015 moesten alle 250 landelijke en stedelijke korpsen fusioneren tot 35 zones. Dit heeft niet alleen minder dienstverlening maar ook gigantisch hogere kosten opgeleverd. De gemeenten betalen nu twee tot drie keer meer (!) voor hun pompiers dan acht jaar geleden. Gepassioneerde bekwame brandweervrijwilligers werden verdrongen door beroepsbrandweerlui uit de militaire hiërarchie van de stedelijke korpsen, en de burger moet extra betalen voor de brandweerklussen. Gemeenten betalen nu gedwongen mee voor de stedelijke waterhoofden.

De echte reden van het aanmoedigen tot schaalvergroting ligt eigenlijk bij de problemen van de Federale Politie zelf. Met de Wet van 7 december 1998 tot organisatie van een geïntegreerde politiedienst gestructureerd op federaal en lokaal niveau, heeft de wetgever duidelijk gesteld dat de beide niveaus nauw samen zouden werken en complementair zouden zijn. De lokale politie werd belast met de dagdagelijkse politieteaken en verzekert tevens zeven basistaken: wijkwerking, onthaal, interventie, politionele steun aan slachtoffers, lokale recherche, ordehandhaving en verkeersveiligheid.

De federale politie levert de gespecialiseerde functies in bovenlokale opdrachten in zowel gerechtelijke (recherche) als bestuurlijke materies (ordehandhaving) en zorgt tevens voor steun aan de lokale politie, indien nodig. Gezien de federale politie zich momenteel in een palliatieve fase bevindt (gebrek aan middelen, onvoldoende fondsen, onvoldoende manschappen, …) worden heel wat taken doorgeschoven naar de lokale politiediensten op kosten van de gemeenten.

Het is zelfs zo erg dat de lokale politiediensten tegenwoordig steun moeten leveren aan de Federale Politie (de omgekeerde wereld dus). Minister Verlinden wil nu door fusies de lokale politiediensten laten opdraaien voor het onvermogen van de Federale Politie om haar wettelijk voorziene taken uit te voeren. Het persbericht van het college van procureur-generaal van 17 mei vorig jaar was eerder al een aanklacht.

Dat Verlinden losgezongen is van de werkelijkheid blijkt uit haar interview in Knack van 15 februari: ‘Een oude vrouw die van haar handtas wordt beroofd, moet snel en dicht bij huis hulp krijgen. Zelfs kleine commissariaten in winkelcentra zijn een optie. Of digitaal aangifte doen (…) via beeldschermen waarmee een echte inspecteur verbonden is.’

Verlinden zou nochtans moeten weten dat door de fusies van de parketten alle (kleine) winkeldiefstallen automatisch geseponeerd worden. Voor hen zijn de automobilisten immers de echte criminelen. Je wordt meer gestraft als je10 km per uur te snel te rijdt, dan wanneer je een volle winkelkar steelt. Om straffeloosheid tegen te gaan schrijven sommige gemeenten dan maar zelf GAS-boetes uit voor dergelijke sacoche-diefstallen. Vele politiezones zijn nu al zo uitgestrekt dat het een half uur duurt vooraleer er een patrouille ter plaatse komt, van zone CARMA tot zone Polder. Minister Verlinden wil ze nu echter nóg uitbreiden! En de oude hulpeloze besjes moeten maar computerlessen volgen. Als je zelf niet verkozen bent kan je de polsslag van de bevolking niet voelen, laat staan het plebs vertegenwoordigen.

Aan onze middenkust is er een mooie gemeente die in de winter 20.000 zielen telt en in de zomer 80.000. Met een getalsterkte van 89 politieagenten is het een kleine zone. En toch slaagt de zone er in om zijn wettelijke taken uit te voeren. Door een strategisch HRM-beleid zorgt het voor voldoende personeel. Het zorgt zelf voor ondersteuning van specialisaties in eigen korps en voor een grote zelfredzaamheid van de zone zonder dat de federale politie steun dient te leveren. Een (gedwongen) fusie zou nefast zijn voor de werking van het korps, geen meerwaarde zijn voor de veiligheid en zou daarenboven ook nog duurder zijn.

Minister Verlinden beloofde onze agenten al een luttele loonsverhoging. De minister van loze beloftes werd daarvoor prompt teruggefloten door haar coalitiepartners, met justitieminister Vincent Van Quickenborne (Open VLD) op kop. Blauw kwam op straat. Hopelijk wordt ze nu teruggefloten door die blauwe woede, want de megalomane sabelslepers in hun ivoren toren weten niet wat de wijkagenten ontberen.