‘De aanpassing van de abortuswet mag geen gegoochel met cijfers worden’

‘Zomaar meegaan in een liberaal opbod naar aanleiding van een gepolariseerd debat in het buitenland is dan ook niet opportuun’, schrijft Lynn Callewaert over de discussie in ons land over de abortuswet.

De beslissing van het Amerikaanse Hooggerechtshof om het federale recht op abortus in de Verenigde Staten terug te draaien zorgt ook in ons land voor veel verontwaardiging. Dat verworven rechten zomaar kunnen teruggedraaid worden is dan ook verontrustend. Na het terugschroeven van LGBTQIA+-rechten in Polen wordt abortus zo een tweede slagveld waarop gepolariseerde stemmen langs links en rechts het debat kapen. Vele vrouwen, en ook mannen, zijn geschokt. Want als het regent in de VS, dan druppelt het in Europa. Toch?

Maar België is Amerika niet. De beslissing van het Amerikaanse Hooggerechtshof om het historische Roe vs. Wade arrest te schrappen is het resultaat van een polarisering die te ver is doorgeslagen. De diepe kloof die zich binnen de Amerikaanse bevolking aftekent tussen conservatieven en liberalen wordt dan ook weerspiegeld binnen de benoemingen van het Amerikaanse Hooggerechtshof. Dat abortus nu op de breuklijn van dergelijk wij-zij denken wordt bevochten is niet alleen betreurenswaardig, maar ontneemt ook elke mogelijkheid tot zinvolle dialoog.

Dat discussies over dergelijke delicate ethische dossiers op een ideologische wijze gevoerd worden is problematisch. Want partijen die aan een dialoog beginnen vanuit een fundamenteel verschillend denkkader zullen elkaar nooit vinden. Zoiets is als een onderhandeling waarin beide partijen een andere taal spreken, een soort Babylonische spraakverwarring.

In België wachten we daarom op een uitspraak van de interdisciplinaire wetenschappelijke expertencommissie die de huidige abortuswet onder de loep neemt. Want hoewel we weten dat abortus een thema is dat vele mensen raakt, moeten we toch omzichtig te werk gaan. De wet rond abortus is immers geen nattevingerwerk, maar moet wetenschappelijk onderbouwd zijn.

Zomaar meegaan in een liberaal opbod naar aanleiding van een gepolariseerd debat in het buitenland is dan ook niet opportuun. In België zijn sommige partijen voorstander om de termijn van abortus uit te breiden naar 14 weken, anderen zelfs naar 20 weken. Maar de aanpassing van de abortuswet mag geen compromis à la Belge zijn. Eerder dan het middelpunt van de kloof te bepalen, moeten we zoeken naar gemeenschappelijke grond voor de gehele samenleving, en die grond moet er komen op basis van wetenschappelijke argumenten.

Tenminste daarover moeten we het voorlopig eens zijn. Niet alleen binnen België, maar ook binnen de Europese Unie. Want ook daar is de strijd tegen polarisatie nog niet gestreden en moeten we opnieuw op zoek naar een gemeenschappelijk begrip van waar we als gemeenschap voor willen staan. Het inschrijven van het recht op toegang tot seksuele en reproductieve rechten in het Europees Handvest van de grondrechten kan daarbij een stap in de goede richting zijn. Want ook contraceptie en pre- en postnatale zorg is, naast de toegang tot veilige en legale abortus, fundamenteel voor vrouwen, in
België, in Europa en wereldwijd.

Lynn Callewaert is voorzitter van Vrouw & Maatschappij, de vrouwenbeweging van CD&V.