‘Zionisten op de Groenplaats? Het is niet de taak van de overheid om hier standpunt in te nemen’

Ludo Abicht van Vlinks staat stil bij de steun van de Stad Antwerpen aan een manifestatie op de Groenplaats, georganiseerd door zionistische groeperingen.

Op 24 oktober vieren de Antwerpse en Brusselse zionisten hun “Shalom Festival” voor vrede in het Midden-Oosten en steun aan Israël op de Groenplaats in Antwerpen.

In een democratie vieren wij allen de vrijheid van meningsuiting en verwachten daarom terecht van de overheid dat ze die vrijheid en de veiligheid van alle burgers waarborgt. Maar omdat deze democratie de laatste halve eeuw steeds diverser geworden is -we spreken nu al van meer dan 170 verschillende culturen in Antwerpen alleen-, moeten we rekening houden met politieke en culturele en politieke opinies en hun woordvoerders die om allerlei redenen potentieel met elkaar in conflict kunnen geraken. Wanneer we het bijvoorbeeld over “de Turkse gemeenschap” in Vlaanderen hebben, moeten we wél beseffen dat het kan gaan om medeburgers van Turkse origine die aanhangers zijn van Premier Erdogan of van diens doodsvijand Gülen, om etnische Turken of Koerden, om maar te zwijgen over de mensen van Armeense origine. Hebben we te maken met afstammelingen van de Spaanse Republikeinen of late bewonderaars van Franco, om Catalanen, Basken of Galiciërs, om medestanders van Trump of Biden?

Elk van deze groepen heeft het democratische recht in het openbaar zijn mening te verkondigen en luidkeels te verdedigen en de overheid moet, in de mate van het mogelijke, zorgen voor de veiligheid van de leden van alle groepen en de zogenaamde “onschuldige voorbijgangers” die onverwachts en ongewild in rellen tussen de verschillende verstrikt geraken. Zo werkt nu eenmaal een goed functionerende democratie.

Hier speelt de “neutraliteit” een zinvolle rol: het is nooit de taak van de overheid, in al deze conflicten een standpunt in te nemen, tenzij misschien dat van de verdediging van de elementaire mensenrechten voor alle bewoners van dit land, of ze nu burger zijn of resident.

Dat geldt dus ook voor de zionistische verenigingen uit Antwerpen en Brussel die terecht de openbare ruimte mogen gebruiken om hun standpunten bekend te maken en te verdedigen. Op twee voorwaarden: ten eerste dat de tegenstanders van deze strekking, in casu de anti-zionische organisaties en burgers, op dezelfde manier zullen behandeld worden en, ten tweede, dat de rol van de overheid zelfs niet de perceptie suggereert dat ze partij zou kiezen.

Die eerste voorwaarde kunnen we pas testen, wanneer verdedigers van de rechten van de Palestijnen en tegenstanders van de Israëlische bezetting in de nabije toekomst op dezelfde Groenplaats hun Palestijns Festival zullen willen houden. Het zou bijzonder grof en ondemocratisch zijn, indien dit niet het geval zou zijn.

Hier gaat het echter om de tweede voorwaarde: in de aankondigingen van het zionistisch festival wordt “de stad Antwerpen”, compleet met het logo, aangekondigd als sponsor (“met de steun van”). Dat betekent dus dat het stadsbestuur inhoudelijk akkoord zou gaan met de manier waarop de staat Israël op dit eigenste ogenblik de Palestijnse bevolking bezet, onderdrukt en discrimineert. Alsof al de rapporten van de Verenigde Naties, Human Rights Watch enzovoort, en dat omvat ook Joods-Israëlische mensenrechtenorganisaties als B’TSELEM, geen enkele indruk op de bewindvoerders van het Antwerpse stadsbestuur gemaakt hebben.

Ik vind dat, zachtjes uitgedrukt, gewoon obsceen. Ik dacht dat deze door ons verkozen politici iets integerder en op zijn minst geïnformeerder of intelligenter zouden zijn.

Ludo Abicht is kernlid van Vlinks.