‘Wil de politietop eerder een kneuzenbrigade dan een keurkorps?’

‘We moeten er hardnekkig over waken dat diegenen, die onze vrije samenleving moeten beschermen en ons behoeden voor de criminelen, over de nodige vakbekwaamheid en integriteit beschikken’, schrijft Jean-Marie Dedecker.

De politie heeft 500 speurders tekort om de zware criminaliteit te bestrijden en er is geen enkele champetter meer in dienst om de kunstrovers te klissen. Nochtans een noodzaak. Met 146,7 overvallen per 100.000 inwoners voeren we volgens Eurostat “The European Robbery Rate” hitparade aan, gevolgd door Spanje met 134,3 en Portugal met 108. Zweden met 86,8 gewelddadige struikrovers, Nederland met amper 47,3, en Frankrijk met 43,8 komen ver achter ons. Dan zijn de gewone diefstallen nog niet meegerekend want “robbery is stealing from someone by using fysical forces, weapon or threat.”

Eigenlijk geen wonder in een land waar de verkeersovertreders als de echte criminelen worden achtervolgd omdat ze de boetekassa doen rinkelen, en waar onze pakkemannen de indruk hebben dat justitie eerder de draaideurcriminelen en dito gespuis beschermt dan henzelf.

Een korte bloemlezing van de laatste weken: een twaalfjarige puber van Marokkaanse komaf steekt wijkagent neer met een mes. Bij acht coronabetogingen worden 800 arrestaties verricht, maar amper iemand bestraft. Van alle gearresteerden riskeert nauwelijks een vijftigtal heethoofden nog een minnelijke schikking of straf… Andere betogingen in de hoofdstad worden dan weer niet zelden gekaapt door multiculturele relschoppers, dat wegens recidive genoegzaam gekend is bij de politie, maar eerder gedoogd wordt dan gestraft. Ruiten van brandweerwagens en ambulances worden er met folie versterkt tegen brandbommen gooiende draaideurcriminelen, die even vlug terug buiten het politiekantoor zijn als ze er binnen gebracht worden. Dat politie en justitie forfait geven voor de ordehandhaving bij straatterreur, is het gevolg van het feit dat onze politieke instellingen zo doordesemd zijn van politieke correctheid dat niemand nog nuchter kan en mag redeneren als het over etnische achtergrond en armoede gaat.

Wie wil nog bij de politie? Bij de huidige generatie jongeren is er zeker een grote groep die meer belang hecht aan quality time en huivert van nacht- en weekendwerk, maar de politieverloning bestaat uit een IKEA-catalogus van meer dan zeventig premiesystemen die dit ongemak financieel ruim compenseren. Er is dus meer aan de hand met het groeiend aantal openstaande blauwe vacatures. In Brussel moeten onze dienders zich bijvoorbeeld gedragen als witte weekdieren en worden ze zo vernederd dat er zelfs een pleintje genoemd werd naar Mehdi Bouda, die twee jaar geleden om het leven kwam toen hij wegvluchtte voor een drugscontrole en onder een politiecombi liep. De leiding van de politie hunkert zo wanhopig naar de goedkeuring van bleekwaterpolitici en linkse pseudo-progressieven dat ze vaak meer bezig is met haar eigen PR dan met het voorkomen en opsporen van misdaad, en meer met het beschermen van haar eigen reputatie dan met het beschermen van de bevolking. Dat ze daardoor verstek geeft in het beschermen van haar eigen mensen is voor hen nauwelijks collateral damage. Bij elk geweldfilmpje op de sociale media word je als agent eerder achtervolgd door het Comité P dan de crimineel door het gerecht, ook al word je de hersenen ingeklopt met een autokruk.

Er werden in 2021 gemiddeld 28 proces-verbalen per dag opgemaakt voor geweldplegingen tegen de politie. Volgens politievakbond VSOA ligt dit cijfer in werkelijkheid nog veel hoger. Zo’n dertig procent van haar leden geven immers een groot dark number niet meer aan omdat justitie hun belagers toch niet vervolgt.

Wie politieagent wil worden moet eerst slagen voor een examen en dan volgt er een opleiding. Maar nood breekt wet. Gewezen Minister van Binnenlandse Jan Jambon had met zijn “Kanaalplan” voor hellhole Molenbeek dringend een 1.500-tal nieuwe inspecteurs nodig, en trok prompt 15 miljoen euro uit zijn budget voor rekrutering. Om nieuwe kandidaten te ronselen werd de rekruteringslat dan maar zo laag gelegd dat men er over kon huppelen. Tijdens haar speech voor de voorstelling van de nieuwe selectieprocedure legde huidig minister van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden de rekruteringslat onlangs op de grond, en worden de selectieprocedures nog verder verkleuterd. ‘In haar eerste zinnen ging het al over openheid en diversiteit en had de politie als moderne organisatie de plicht om zich ook open te stellen voor transgenders’, zo meldt een aandachige toehoorder mij in een brief.

Ondertussen heb ik als burgemeester ook zelf een beter zicht op wat de proeven inhouden. De cognitieve proef, waarbij op computer een test Nederlands, rekenen en een soort van IQ test werd afgenomen, is bijvoorbeeld een pak makkelijker geworden, en de samenvattende tekst van een 10 minuten durend filmfragment mag enkel nog op inhoud worden beoordeeld, niet meer op taal, grammatica en spelling. Want volgens een oud Vlaams gezegde patrouilleren onze flikken toch altijd in duo, eentje om te lezen en eentje om te schrijven. Dan volgt er een sporttest. De feminisering van het korps heeft van de lichamelijke toelatingsproeven een lachertje gemaakt. Zo is er nu een loopproefje van 6 min.15 sec. voor de vrouwen, en eentje van 8 minuten voor de mannen. (Afzonderlijke limieten voor transgenders zijn er voorlopig nog niet.) Dan volgt een psychologische batterijtje, met hierin een aantal testen op pc, een groepsproef en een gesprek met een medewerkster van de dienst selectie. In deze test komt het er al vooral op aan je voor de zielenknijpers en therapeuten te gedragen als een onderdanige welzijnsknuffelaar en een straathoekwerker in plaats van een gedreven ordehandhaver. Wie teveel testosteron of diploma’s bezit wordt gewantrouwd en gebuisd door die zwartekousenjury. Ze willen eerder een onderdanige kneuzenbrigade dan een keurkorps, terwijl de politie toch het monopolie op geweld bezit en dat ook vakkundig en gecontroleerd moet kunnen gebruiken.

Het onderhoud met “De commissie van de dienst selectie en rekrutering van de Federale politie” de enige test waar mensen van het terrein iets van inzicht hebben op de kandidaat, wordt door minister Verlinden afgevoerd. Volgens de officiële versie omdat het te “tijdrovend” was. In die commissie zetelen één lid van de federale en één lid van de lokale politie naast een voorzitter van de selectiedienst. Hun gesprek met de kandidaat handelt over motivatie, verwachtingen, mondelinge kennis van de politie en de organisatie. Het dossier wordt dan overgemaakt naar de deliberatiecommissie die een finale beslissing neemt. Dan volgt enkel nog een medisch onderzoek. De deliberatiecommissie, die soms echt uit één persoon bestaat, sluit het selectierijtje en zorgt er nu voor dat zelfs gebuisde kandidaten, die nauwelijks 2 of zelfs 1 punt op 9 halen, toch worden toegelaten. Er komt soms wat duw- en trekwerk bij kijken om de opleidingen vol te krijgen. ‘Ik heb al meegemaakt dat er iemand die als score 2-2-1-5 heeft gekregen (allemaal op 9) toch werd opgevist en aan de opleiding is begonnen omdat de klassen nog niet vol zaten’, getuigt een examinator. Kwantiteit is nu belangrijker dan kwaliteit. In de nieuwe procedure heeft men nog wel een commissietje voorzien als de 65.000 euro kostende opleiding van de rekruten na een jaar voltooid is, en ze zichzelf moeten gaan aanbieden in een zone of federale dienst. Maar de kandidaten zijn dan al zo goed als vast benoemd en, zelfs al vinden ze geen enkel zone of federale dienst die hen wil aanwerven, ze blijven dan in de federale reserve zitten.

‘Vandaag – maar eigenlijk is men er al jaren geleden mee begonnen – legt men de basis van een onbekwame, incapabele politiemacht waar men de volgende jaren aan vasthangt’, waarschuwt een blauwe lesgever.

Ik heb een genetische afkeer voor macht en machtsmisbruik, en een gezond wantrouwen voor gezag. In de grafrede van Pericles stond 2500 geleden al dat gehoorzamen aan de wetten het voorrecht is van de vrijheid. We moeten er dan ook hardnekkig over waken dat diegenen, die onze vrije samenleving moeten beschermen en ons behoeden voor de criminelen, over de nodige vakbekwaamheid en integriteit beschikken.