Liesbeth Homans (N-VA)

‘Wie solidariteit vraagt aan de Vlaming, moet ze ook kunnen verantwoorden’

Liesbeth Homans (N-VA) Vlaams Viceminister-president en minister van Binnenlands Bestuur, Inburgering, Wonen, Gelijke kanse

‘Wie solidariteit vraagt aan de Vlaming, moet ze ook kunnen verantwoorden. Een visie die sommige partijen wel eens durven te vergeten in hun drang naar gezelligheid’, zegt Antwerps OCMW-voorzitster Liesbeth Homans (N-VA).

“Socialisme zal gezellig zijn of het zal niet zijn”. Het zijn gevleugelde woorden van gewezen sp.a kopstuk Steve Stevaert. De man is ondertussen van het politieke toneel verdwenen, maar zijn filosofie staat nog steeds gegrift in de hoofden van de sp.a. Ik zou aan die uitspraak nog een paar woorden willen toevoegen. “Socialisme zal gezellig zijn of het zal niet zijn. Maar als het niet is, is het de schuld van iemand anders”. Toegegeven, het bekt net iets moeilijker maar het geeft wel correcter de visie van de partij weer. Dat bleek deze week eens te meer in het parlementair debat over de sociale leningen.

De feiten nog even op een rij. ‘Het Vlaams Woningfonds’ (VMW) én de ‘Vlaamse maatschappij voor Sociaal Wonen’ (VMSW) hebben nog amper geld in kas om sociale leningen te verstrekken in 2014. We zijn nauwelijks drie maanden ver in het jaar en de 814 miljoen euro (114 miljoen euro meer dan in 2013) die hiervoor werd uitgetrokken, is besteed. Het kabinet van de sp.a minister voor Wonen, had nochtans berekend dat dit bedrag hoog genoeg was om het jaar 2014 door te komen. Niettegenstaande de waarschuwingen van de beheerders van de fondsen dat de vraag nog steeds veel hoger zou zijn dan het aanbod. Eenmaal de budgetten vastliggen, kan je als bevoegd minister dan twee zaken doen. Je kan omzichtig met de beschikbare middelen omspringen en enkel die mensen gaan helpen die echt niet bij een reguliere bank terecht kunnen. Of je kan, gezellig, zowat ieder dossier aanvaarden, wachten tot de centen op zijn en vervolgens bij de minister van begroting Muyters aankloppen met het verzoek om ‘meer geld’. Uiteraard met een stevige stok achter de deur. Als Muyters weigert, is hij en bij uitbreiding de hele N-VA, een fundamenteel asociale partij. Een etiket waar niemand op zit te wachten in verkiezingstijden. Minister Van den Bossche koos resoluut voor optie twee. Om de sociale leningen voor 2014 te kunnen garanderen, moet het voorziene budget dus omhoog. Het zal makkelijk verdubbeld of verdriedubbeld moeten worden. Een bedrag dat je niet bereikt door even met budgetten te gaan schuiven, zoals de minister voorstelt. Tenminste, als sp.a die gezelligheid ook na de verkiezingen van 25 mei wil blijven garanderen. Tot 25 mei lukt vast nog wel. En de factuur? Die wordt doorgeschoven naar de Vlaming. Gezelligheid heeft nu eenmaal zijn prijs.

Rest de vraag wie de dupe is van dit beleid? Niet de burgers die bij gebrek aan sociale leningen net zo goed bij een reguliere bank terecht kunnen. Of de Vlaming die desnoods net iets langer zal moeten sparen om zijn woonwensen te verwezenlijken. Wel de financieel zwakkeren die enkel op de Vlaamse fondsen aangewezen zijn en moeilijker de weg in de administratieve mallenmolen vinden. Zij zijn vandaag de dupe van een beleid dat hen in de steek laat in naam van de “gezelligheid”. Als de middelen beperkt zijn -en wie moet daar vandaag nog van overtuigd worden?- is beleid in de eerste plaats keuzes maken. Voor mij is die keuze duidelijk: een sociaal beleid kiest voor de zwakkeren. Dat is in dit dossier niet gebeurd en het ondergraaft het geloof van de Vlaming in de politiek en het draagvlak voor solidariteit bij de burger.

We vragen de burgers van dit land om solidair te zijn met mensen die onvoldoende voor zichzelf kunnen zorgen en mensen die steun nodig hebben om hun weg te vinden in het leven. Een vraag die je als beleidsverantwoordelijke moet blijven stellen. Tegen de neoliberale dromen in. Dat doen we als N-VA ook consequent. Bijvoorbeeld door te ijveren voor een fikse verhoging van de leeflonen in dit land. Dat is een prioriteit. Net zoals de controle op sociaal misbruik. Wie solidariteit vraagt aan de Vlaming, moet ze ook kunnen verantwoorden. Een visie die sommige partijen wel eens durven te vergeten in hun drang naar gezelligheid.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content