Hugo Maes

‘Wie het echt meent met confederalisme of onafhankelijkheid, stapt niet in een federale regering’

Hugo Maes Waarnemend voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging (VVB)

‘Niet enkel de federhale onderhandelingen zitten vast, ook België zelf is uitgewoond en voorbijgestreefd’, schrijft Hugo Maes van de Vlaamse Volksbeweging (VVB).

Vlaanderen staat op een keerpunt nu, voor het eerst, meer kiezers hebben gestemd op Vlaams-nationale partijen dan op de drie traditionele partijen én Groen samen. De conclusie van de Vlaamse Volksbeweging is dat Vlaanderen géén vragende partij meer is voor een nieuwe federale regering.

Een minderheidsregering in lopende zaken regeert sinds december vorig jaar dit koninkrijk.

Deze regering, die geen meerderheid heeft in de Kamer en waarvan de legitimiteit dagelijks verder afbrokkelt ten gevolge van een nooit eerder geziene ministeriële stoelendans, baart ons meer dan ooit zorgen. Wat is nog het democratisch gehalte van de federale staat?

Wie het echt meent met confederalisme of onafhankelijkheid, stapt niet in een federale regering.

Een bezorgdheid die nog toeneemt nu deze regering wordt geleid door een minister verkozen door een ronduit Vlaams-vijandig electoraat dat in de betrokken kieskring, door de permanente miskenning van de taalgrens waarvan het blijk geeft, de absolute miskenning van de grondwettelijke federale loyauteit actief nastreeft .

Wie niet loyaal is aan de implicaties en gevolgen van de federale structuur kan, volgens ons, het land niet leiden.

Daar komt nog eens bij dat het er alle schijn van heeft dat de federale regeringsvorming muurvast zit. Daarover schreef professor Bart Maddens (KU Leuven) vorige maand nog dat het niet aan de Vlaams-nationale partijen is om aan te tonen dat België werkt.

Bij geen enkel ander volk, zal een politieke leider die streeft naar onafhankelijkheid en zichzelf ook nog ernstig neemt, er ook maar aan denken om deel te gaan uitmaken van een regering die deze onafhankelijkheid in de weg staat. Deze vaststelling, vooruit geschoven door Vincent Scheltiens, tijdens de voorstelling van Witboek van de VVB op 12 oktober, is ook in Vlaanderen, volgens de VVB, de enige juiste houding. Wij roepen daarom de Vlaamse politici die het écht menen met confederalisme en/of Vlaamse onafhankelijkheid, dan ook op om niet meer in een federale regering te stappen.

Waalse vrienden, laat ons scheiden

De VVB vindt dat niet enkel de onderhandelingen strop gelopen zijn, maar ook dat België zelf uitgeleefd en voorbijgestreefd is. Dat het land niet meer werkt, dat de federale legaliteit niet meer in overeenstemming is met de noodzakelijke legitimiteit er van.

Onze Vlaamse natie is meer dan ooit een feit. Staatsstructuren, instellingen en recht moeten de weerspiegeling zijn van de realiteit en niet omgekeerd.

In die omstandigheden is maar één enkele gevolgtrekking mogelijk, en die is dat het federale niveau afgeschaft moet worden en dat de federale staat plaats moet maken voor twee onafhankelijke nieuwe staten. Al was het maar als logisch gevolg van het universeel recht op zelfbeschikking van twee volkeren, de Waalse en de Vlaamse natie, die, ook hier, en zoals in Catalonië of Schotland, aantonen niet langer verder samen te willen en vooral kunnen bestuurd worden.

Wij hopen dan ook dat de regering die eventueel nog gevormd zou worden de laatste zal zijn, ter voorbereiding van de definitieve opsplitsing én boedelscheiding van het land.

Wat verwacht de VVB dan wel van een eventuele en potentiële regering? In de onwaarschijnlijke eventualiteit van een federale regering die toch nog tot stand zou komen is het niet langer aanvaardbaar dat deze regering niet de correcte weerspiegeling zou zijn van de demografische samenstelling van het land. Een regering zonder Vlaamse meerderheid mist immers elke vorm van legitimiteit en representativiteit. Vlaanderen mag niet geregeerd worden: Vlaanderen moét zélf regeren.

De premier van die regering moet een Vlaming zijn en uit de grootste Vlaamse partij te komen, die ook deze regering vorm moet geven. Verder vinden we het onaanvaardbaar dat de taalgrens die ook een landsgrens is verder wordt uitgehold. Daarom eisen wij niet enkel het respect voor de taalwetgeving maar ook de middelen om dit respect af te dwingen.

Aangezien, na meer dan 60 jaar faciliteren, blijkt dat de faciliteitenregeling haar doel mist en alleen maar bijdraagt tot het aanwakkeren van de onverzadigbare gebiedshonger van de Franstaligen, is de afschaffing er van een volgende logsiche stap.

Daarbij aansluitend moeten er de nodige aandacht gaan naar de inspanningen om de Vlaamse rand Vlaams te houden. Zo is het niet meer dan logisch dat eindelijk een einde komt aan de rechtstreekse en onrechtstreekse bevoegdheidsusurpatie die door de Brusselse instellingen wordt gepleegd.

Het is onaanvaardbaar dat door Brusselse ordonnanties inzake geluidsnormen tot ver boven Vlaams grondgebied wordt beslist welke vliegroutes kunnen gebruikt worden. Meer nog, Brussel heeft zo opnieuw een weg gevonden, via buitenproportioneel hoge boetes, naar een extra transfer.

Verder heeft Vlaams-Brabant ook recht op een eigen, volwaardige Vlaams-Brabantse rechtbank want er is geen enkele reden die verrechtvaardigt waarom deze Vlaamse provincie stiefmoederlijk bedeeld zou worden door Justitie, als was ze het kleine Brusselse broertje.

No taxation without representation‘ als democratisch basisprincipe

Vlaanderen ziet jaarlijks, rechtstreeks en onrechtstreeks, van tussen de zeven en elf miljare euro wegvloeien naar Wallonië. Dat gebeurt zonder de minste zeggenschap over de manier waarop die belastingmiddelen worden aangewend. En zonder te kunnen vaststellen dat dit jaarlijks manna de economische situatie van Wallonië ten goede komt. De Vlaamse belastingbetaler betaalt en ondergaat. ‘No taxation without repersentation‘ is nochtans één van de basisbeginselen van democratie.

Tegelijkertijd ontbreken de middelen in Vlaanderen om in te staan voor zorg, onderwijs, mobiliteit, klimaat, woonbeleid enz. Het Vlaams regeerakkoord blinkt vooral uit in besparingen en belastingverhogingen. Dat zijn zaken die vooral onze middenklase treffen, en als gevolg kunnen hebben dat de armoede in Vlaanderen zal toenemen. In dergelijke omstandigheden zijn torenhoge transfers onanvaardbaar, want onbetaalbaar, en kunnen ze volgens ons ook niet langer plaatsvinden. Wat men niet heeft, kan men niet uitgeven.

Assertieve Vlaamse meerderheid voor échte democratie

De Vlaamse meerderheid in dit land wordt gemuilkorfd door bijzondere wetten en dito meerderheden, alarmbellen en andere blokkeringsmechanismen, waarvan de uitwerking overigens enkel door Vlaanderen wordt nageleefd. Wij willen dat ze worden afgeschaft zodat de numerieke meerderheid van Vlaanderen ook de politieke meerderheid wordt en dat het land eindelijk democratisch wordt geregeerd, en op die manier kan beslissen om te splitsen.

De PS en de N-VA hebben maar één doel voor ogen, elkaar zien mislukken.

Het geheel van de maatregelen die de VVB vooropstelt om eindelijk basisdemocratie te waarborgen zijn binnen een Belgisch federaal kader gewoon niet realiseerbaar. Niet enkel institutioneel. Ook politiek zit het daarvoor grondig fout.

Dat komt doordat Vlaanderen en Wallonië twee sterk van elkaar verschillende naties zijn geworden. Met een eigen kijk op de invulling van de functies van de overheid, en het te voeren beleid. Elke natie heeft het recht op het bepalen van de eigen politiek en toekomst.

Tijdens deze regeringsonderhandelingen blijkt, meer dan ooit, dit onoverbrugbare verschil. De PS en de N-VA hebben maar één doel voor ogen, elkaar zien mislukken. De andere partijen wachten zoals de spreekwoordelijke derde hond. Iedereen is bezorgd om de eerstvolgende verkiezingen, niemand gelooft nog in het land.

Het is dan ook totaal onverantwoord om twee compleet van elkaar vervreemde volkeren op deze manier van elkaar afhankelijk te laten blijven.

De reacties na de briefing aan de koning door de twee preformateurs, bevestigen enkel bovengenoemde argumenten. De situatie is uitzichtloos en de dupe van het onverantwoorde politieke spel, zijn de inwoners van dit land.

Laat ons duidelijk zijn: wij wensen onze Waalse buren alle geluk en succes met de politieke lijnen die ze zelf bepalen en uitstippelen. Maar ook Vlaanderen heeft recht op een eigen beleid dat op een echte democratische manier tot stand komt.

Alleen op die manier kan de democratie en het welzijn van zowel Vlaanderen en Wallonië gehandhaafd blijven.

Hugo Maes is waarnemend voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging (VVB).

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content