Weef eens een brug (video)

Alles moet duurzaam dezer dagen. Zoals de geweven bruggen die je op de Week van het Ontwerpen kan bekijken. ‘Heel eenvoudig, je hoeft er geen ingenieur voor te zijn’

Laatstejaarsstudent Industrieel Ontwerpen aan de Hogeschool West-Vlaanderen (Howest) Reinout Bevernage gaat voor zijn masterproef op zoek naar verbindingen die geen echte verbindingen zijn. Zijn verbindingen zijn namelijk gebaseerd op wrijving.

“Neem twee stokken en leg er een derde op. Die zal niet vallen, door de wrijving met de twee anderen,” legt Reinout uit. Dat is het concept van zijn geweven bal, of bruggen. “Met louter stokken maak ik een grote bal, of een brug als je wil. Die stokken worden in elkaar geweven. Daar waar ze elkaar raken, creëren we wrijvingsverbinding. Die is van compleet andere aard dan de klassieke verbinding. De bal uit het filmpje bijvoorbeeld, is gebaseerd op de Buckminster Fuller-bal. Of een afgeknotte icosaëder, voor wie goed kijkt.”

Oneindige levensduur

Maar wat is het nut van die zogenaamde wrijvingsverbinding? Waarom niet gewoon je stokken aan elkaar sjorren of nagelen?

“De filosofie achter dit principe is een duurzame constructie. Een dergelijke constructie heeft immers een oneindige levensduur. Je verbindt je elementen immers niet vast. Dat betekent dat je elk element te allen tijde kan vervangen of afbreken zonder dat het bouwwerk hieronder lijdt.”

Een ander voordeel is dat deze constructiewijze dynamisch, zelfs intuïtief is, voegt Reinout toe.

“Stel dat je een koepel wil maken. Dan begin je met die constructie en gaandeweg zal je duidelijk zien welke elementen te zwaar belast worden en welke niet belast worden: de zwaar belaste gaan doorbuigen en moeten versterkt worden. De elementen die niets meer dragen, kan je dan eenvoudigweg weghalen en daar waar de constructie zwaar belast is, gaan tussenweven.”

Het klinkt moeilijker dan het is, zegt Reinout: “Iedereen kan dit, je hoeft er echt geen ingenieur voor te zijn. De constructie hoeft zelfs niet perfect te zijn. Zelfs met wat weeffoutjes blijft ze overeind.”

Vluchtelingenkamp

Een vervangingstoepassing is het niet, de vaste verbindingen zullen niet rap verdwijnen. Maar Reinout ziet wel een toekomst voor de wrijvingsverbindingen.

“Nu moet er nog veel mee gespeeld en gezocht worden. We kunnen al koepels, bollen of vrije organische vormen maken met relatief grote elementen. In vluchtelingenkampen bijvoorbeeld kunnen de mensen zelf shelters bouwen en verbouwen, met grondstoffen die gemakkelijk en meestal dichterbij gevonden worden. Maar hier is het teveel werk en willen de mensen iets dat niet meer veranderd. We hopen ooit een robot te ontwerpen die het werk voor ons doet. Eén die van afvalhout gelijke elementen zaagt, bijvoorbeeld. Die kan vervolgens met die kleine elementen enorme composities weven.”

Simon Demeulemeester