De evaluatie van foto’s op Instagram en Tinder is gegarandeerd onbetrouwbaar.
Velen van ons vellen automatisch een oordeel over iemand die we te zien krijgen. Zelfs als we niet meer dan een foto voor ons hebben. We wéten dat veel van die eerste indrukken niet kloppen, maar blijven de fout maken. Pas na wat persoonlijk contact stellen we onze mening bij – als we onze vooroordelen tenminste kunnen overwinnen.
In Science werd de vraag gesteld waarom we dat blijven doen. In vroegere samenlevingen, toen er veel meer geweld was, moet een eerste oordeel een voorzorgsmaatregel zijn geweest: je bleef uit de buurt van personen die er onbetrouwbaar uitzagen. Dat hardnekkige systeem krijgen we niet uitgeschakeld, waarschijnlijk omdat het lang functioneel is geweest. Er zijn zones in de hersenen die direct reageren op prikkels van gezichten. Daar menen we veel uit te kunnen aflezen, maar je kunt er geen evaluatie van iemands karakter of bedoelingen mee maken.
Vroeger kende je de meeste mensen die je ontmoette. Van mensen die je kent, kun je wel een oordeel vellen op basis van wat je aan hun gezicht ziet. Maar in onze gemeenschappen, waarin je meer mensen ontmoet die je niet kent dan wel, kan het contraproductief werken. In onze tijd van onlinecommunicatie met websites zoals Instagram en Tinder zijn eerste oordelen van groot belang om te bepalen wie je liket en wie niet. Het is goed te weten dat ze zelden betrouwbaar zijn.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
