Is er leven na Music for Life?

Hoe moet een volgende actie de aandacht trekken, nu Music for Life er na dit seizoen de stekker uittrekt?

Door de jaren heen is men ervan overtuigd geraakt dat je de mensen best een schuldgevoel aanpraat om ze meer te laten schenken aan een goed doel. Talloze NGO’s gebruiken deze tactiek. Maar hoe komt het dan dat Music for Life zo’n succes geworden is? Al die blije gezichten aan het glazen huis die de origineelste acties bedenken om geld op te halen. Zijn die allemaal het gevolg van een collectief schuldgevoel? Natuurlijk niet.

Steven Dereuddre onderzocht voor zijn masterscriptie welke effecten de stemming en emotie van mensen heeft op doneren. Uit zijn onderzoek blijkt dat het aanpraten van een schuldgevoel inderdaad leidt tot meer geven, maar enkel als je je slecht voelt. Als je in een goede stemming bent en je wordt een schuldgevoel aangepraat, geef je minder. Als je in deze positieve stemming een leuke, positieve boodschap aangeboden krijgt, geef je dan weer meer.

Hoe moet het nu verder? Drie mogelijkheden
Ga je naar een festival of groot evenement, dan ben je daar voornamelijk om je te amuseren. Kom je op dat evenement een stand tegen die je beschuldigt van onverschilligheid, maak je je niet druk. Als er een stand staat waar je je kan uitleven, wil je er gewoon bij horen en ja, ook doneren kan. Dit laatste is wat gebeurt bij Music for Life.

Voel je je echter oprecht aangedaan door een recente ramp, dan kan een show zoals Haïti 1212 zeker soelaas brengen. Het onderzoek geeft duidelijk aan dat, indien men zich in een negatieve stemming bevindt, deze shows met afgrijselijke beelden wel degelijk hun nut hebben.

Tot slot proberen heel wat NGO’s de bevolking op een doorsnee dag te bereiken. Dit met erg wisselend succes. Logisch ook, want men weet niet in welke stemming het doelpubliek zich bevindt. Het experiment geeft aan dat in zo’n situatie van onwetendheid het best gekozen wordt voor een opgewekte boodschap. Iets wat nu veelal niet gebeurt.