De bever, nu vooral een nachtdier, presteert overdag eigenlijk beter. Onderzoekers van de UAntwerpen denken dat onze voorouders bevers zo intensief bejaagden dat de knaagdieren nachtelijk gingen leven.
Slechte ogen, een slechte isolatie en hun plantaardig dieet maken dat de bever geen reden heeft om ’s nachts op zoek te gaan naar voedsel. Toch vermoeden onderzoekers sterk, op basis van gegevens uit het Pleistoceen-tijdperk, dat ze vroeger vooral overdag leefden. Zo werd de soort, aantrekkelijk voor de vacht, het vlees en het uitscheidingsproduct bevergeil, door onze voorouders bejaagd met handwapens en niet met vallen. Ook de beer, de lynx en de wolf zijn vijanden van de bever.
Volgens de onderzoekers is het vooral de mens die de soort decimeerde. Het vermoeden is dan ook dat onze voorouders door hun millennialange jaaggedrag het dier naar de nacht hebben verdrongen.
‘Liefst bij maanlicht’
In Vlaanderen dook de bever na 150 jaar afwezigheid recent opnieuw op. De onderzoekers, onder wie Kristijn Swinnen, maakten met cameravallen gedurende zo’n twee jaar bijna 1.900 uur aan beelden. “Uit de analyse blijkt dat de bever ook tegenwoordig voornamelijk ’s nachts actief blijft, met een piek rond 2 uur”, zegt ze. De onderzoekers wijzen erop dat de bevers niet opnieuw overdag zijn gaan leven, ondanks de afwezigheid van de mens als jager. Maar ze zijn het actiefst bij helder maanlicht, een indicatie dat hun ogen overdag beter presteren.
De studie, die wordt gepubliceerd in het wetenschappelijke vakblad ‘Mammalian Biology’, toont volgens de onderzoekers aan dat ook “gevaren uit het verleden een impact kunnen hebben op het huidige gedrag van dieren”. Ze verwijzen daarbij naar de ‘ghosts-of-predatorstheorie’ van dokter John Beyers, die stelde dat de Amerikaanse gaffelbok veel sneller is dan zijn huidige belagers omdat zijn voorouders duizenden jaren geleden moesten ontkomen aan snellere roofdieren.
(Belga/RR)
