Benjamin Netanyahu is nu officieel in beschuldiging gesteld voor corruptie. Maar aan opstappen denkt hij niet.
Aan politiek drama heeft Israël dezer dagen geen gebrek. Na de verkiezingen in september mislukte eerst Benjamin ‘Bibi’ Netanyahu in een poging om een meerderheid te vinden voor zijn rechts-religieuze coalitie. Vorige week moest ook Benny Gantz toegeven dat hij niet genoeg parlementsleden voor het kamp rond zijn centrumpartij Blauw en Wit kan winnen. Het parlement heeft nu zelf nog twee weken om te vermijden dat het land voor een derde keer in minder dan een jaar naar de stembus moet. Of Netanyahu dan nog kandidaat zou zijn, is niet zeker: de premier wordt nu toch officieel in beschuldiging gesteld van omkoping, fraude en misbruik van vertrouwen.
Tussendoor zei de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, Mike Pompeo, dat Washington nu van mening is dat de Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever ‘niet noodzakelijk’ in strijd zijn met het internationale recht. Een conventie van Genève uit 1949 zegt dat een land geen eigen inwoners mag vestigen op grond die het bezet houdt. Dat de Verenigde Staten daar nu anders over denken, is een cadeau aan Netanyahu. Die beloofde tijdens zijn verkiezingscampagne dat hij grote delen van de Westelijke Jordaanoever bij Israël zou aanhechten. Politiek heeft hij de steun van de meer dan vierhonderdduizend settlers nodig. De VS beslisten eerder om hun ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem te verhuizen, en vorige zomer erkenden ze het Israëlische gezag over de ook bezette Golanhoogte.
Zoals Trump in Washington beschuldigt Netanyahu het gerecht van “een heksenjacht”.
Dat hij nu officieel van corruptie wordt beschuldigd, betekent niet dat Netanyahu moet opstappen. Dat moet een premier in Israël alleen als hij ook wordt veroordeeld, en dat kan nog enkele jaren duren. Daarom verzette hij zich tegen de poging van Gantz om een coalitie op de been te brengen met zijn partij, Likoed, als hij zelf geen premier kon blijven. Alleen als premier blijft hij zeker uit de cel. Zoals Donald Trump in Washington beschuldigt hij het gerecht van ‘een heksenjacht’ en zelfs een poging tot staatsgreep.
Hoewel Netanyahu zijn persoonlijke belang duidelijk boven dat van het land stelt, houdt Likoed de rangen alsnog gesloten. Een peiling leert dat nieuwe verkiezingen weinig zin hebben: de verhouding tussen de politieke blokken zou nauwelijks veranderen. Samenwerking tussen Blauw en Wit en Likoed, zonder Netanyahu, blijft zo de enige weg uit de crisis. Want als straks inderdaad delen van de Westelijke Jordaanoever worden aangehecht, staat niet alleen een mogelijke vrede met de Palestijnen op de helling, maar uiteindelijk ook de toekomst van Israël als een democratische Joodse staat.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
