Hoe valt het nog uit te leggen dat we onze CO2-vrije kerncentrales sluiten en vervuilende stikstof- en CO2-spuwende gascentrales gaan bouwen, vraagt Jean-Marie Dedecker zich af.
Met de millenniumdoelstellingen beloofden de wereldleiders van de G20 en de G7 in 2000 dat de honger en de armoede uit de wereld zouden zijn in 2015. Iets van gemerkt? Nu landden ze met 400 privéjets in Glasgow om te zeggen dat de proletariërs de trein moeten nemen en telewerken, en om te orakelen dat ze de wereld klimaatneutraal zullen maken tegen 2050. Wie gelooft die mensen nog?
Volgens cijfers van het IPCC zou er voor de redding van onze blauwe planeet een slordige 122 triljoen dollar nodig zijn, berekende em. prof. Economie Herman Van Den Broeck. Dit is 244 keer het totale bbp van ons land, en een gigantische welvaartsvernietiging om een reductie van een onzekere paar graden Celsius te bekomen, want de inspanningen voor het terugdringen van de CO2 -uitstoot worden hoofdzakelijk door het Westen gedragen, op het dogmatische af.
Wat de Europese Commissie zich niet realiseert, is dat het imperium Europa ondanks zijn universaliteitspretentie een stipje is op de wereldkaart. De EU is amper verantwoordelijk voor 8 tot 10 procent van de wereldwijde CO2 -uitstoot, minder dan India in zijn dooie eentje, en een derde van China, dat 29 procent voor zijn rekening neemt. Nederland is bijvoorbeeld verantwoordelijk voor nauwelijks 0,35 procent van de mondiale CO2 -uitstoot. Hun miljarden euro’s aan reductieplannen zouden dan tegen 2100 amper 0,0003 graden opleveren, terwijl de rest van de wereld maar roet in de lucht zal blijven blazen om de honderden miljoenen inwoners eindelijk ook van elektriciteit te voorzien en hun energiehonger te stillen.
Poetin bleef weg uit het Schotse Glasgow, want hij passeert zelf aan de kassa bij elk kubiekje vervuilend gas dat Gazprom slijt. Grote roerganger Xi Jinping stuurde ook zijn kat. China plant immers nog 100 gigawatt extra aan nieuwe steenkolencentrales. Op 5 augustus 2021 kondigde het nog de opening van 43 steenkool gestookte centrales aan, evenals van 18 hoogovens voor staalproductie. De CO2 -uitstoot daarvan wordt begroot op 150 miljoen ton, evenveel als heel Nederland. In september 2019 nam China ook al de Noord-Zuid Kolenexpress in gebruik, een spoorlijn die de mijnen van Mongolië verbindt met de fabrieken van Jiangxi. Er is nu al voor 247 gigawatt in ontwikkeling, zes keer de capaciteit van Duitsland. En bij onze Oosterburen is de lucht ook pikzwart. Volgens de Verein der Kohlenimporteure voeren de Duitsers in 2021 zo’n 35 tot 36 miljoen ton steenkool in, ruim 10 procent meer dan in 2020. De top 10 van de meest CO2 uitstotende bedrijven van de EU wordt aangevoerd door de Poolse bruinkoolcentrale Belchatow Power Station, gevolgd door acht van dergelijke centrales uit het Duitse Ruhrgebied, van Kraftwerk Neurath tot Kraftwerk Boxberg Werk IV. Niettegenstaande duizenden miljarden euro’s aan investeringen in duurzame energie stelt een rapport van 123 pagina’s van het Internationaal Energie Agentschap (IEA) dat de stroomproductie door kolencentrales in de eerste helft van 2021 met 5 procent is toegenomen, terwijl het jaarlijks met 6 procent moet dalen om de CO2 -neutraliteit in 2050 te behalen. Voor 2022 komt er straks nog 3 procent bovenop. Maar hier mogen we zelfs onze open haard niet meer aansteken of kolen gooien op de barbecue.
Wie gelooft die kardinalen van het klimaatconcilie in Glasgow nog?
In ons tochtgat aan de Noordzee viel de dag van de duurzame energie begin dit jaar al op 7 februari. Niettegenstaande we al miljarden euro’s geïnvesteerd hebben in windmolentjes en zonnepaneeltjes zou het licht dus na een maand al doven als we enkel maar groene duurzame energie zouden gebruiken. Het is ook een utopie te denken dat de arme landen zullen nalaten om al hun natuurlijke bronnen aan te spreken om hun eigen welvaart op te krikken. Elk jaar sterven er in de Derde Wereld nog vier miljoen mensen, meestal vrouwen en kinderen, door het inademen van de verpeste lucht afkomstig van met kolen-, hout- en dierlijke uitwerpselen gestookte kacheltjes. Anderhalf miljard mensen zijn wereldwijd nog niet aangesloten op het elektriciteitsnet, in sub-Sahara nauwelijks 35 procent van de gezinnen. De ecologische voetafdruk van een inwoner uit de eurozone is 6,02 hectare. In Eritrea is dat 0,49. Iedere Eritreeër die naar hier komt en ons consumptiepatroon overneemt krijgt een twaalf keer grotere voetafdruk, een Syriër vier keer, een Somaliër zes keer en een Bengaal negen keer. Landen als Mozambique, Angola, Congo, Burundi, Afghanistan en Haïti hebben een ecologische voetafdruk van 1,0. Alle groenen daarheen om hen te beletten om de lamp aan te steken, hun comfortniveau te verhogen of hun gezondheid veilig te stellen.
In zijn boek ‘De eeuw van Azië‘ verwoordt Kishore Mahbubani het zo: ‘Probeer u te verplaatsen in de situatie van China: vijfhonderd jaar geleden was het gemiddeld inkomen in Europa, India en China ongeveer gelijk. Toen namen de Europeanen technologisch een voorsprong op iedereen, werden ze onvoorstelbaar rijk en machtig en veroverden bijna de hele wereld. Ze raakten ook geïndustrialiseerd, en tweehonderd jaar lang waren het hun industrieën, hun steden en hun voertuigen die te veel broeikasgassen uitstootten. Nu zijn de rijke landen bezorgd over de gevolgen ervan en zijn sommige zelfs bereid hun uitstoot te beperken. Maar als China zichzelf dezelfde uitstootbeperkingen oplegt, zal het niet tijdens ons leven en misschien zelfs wel nooit een land worden waar de meeste mensen welvarend zijn en zich geborgen voelen. Hetzelfde geldt voor alle andere voorheen arme landen die nu een snelle economische groei doormaken. Dus moeten we afspreken dat zij snel blijven doorgroeien en de rijke landen de lasten draaien.’
R.K. Pachauri, de ex-voorzitter van het IPCC, treedt dit standpunt bij: het Westen moet haar uitstoot beperken zodat ontwikkelende landen hun uitstoot van broeikasgassen kunnen verhogen, en als men dat proper wil houden moeten ze dat nog financieren ook. Friends of the Earth vindt dat ons energieverbruik niet hoger mag ligger dan die van een gemiddelde inwoner van India. Het gaat hen in wezen niet meer om het terugdringen van de CO2 -uitstoot maar om het vestigen van een economische nieuwe wereldorde van klimaatsocialisme die een groene planeconomie predikt.
Hoe kan je het anders verklaren dat we onze CO2 vrije kerncentrales sluiten en vervuilende stikstof- en CO2 spuwende gascentrales gaan bouwen? Hoe beneveld moet je zijn om Engie een miljoen euro subsidies toe te stoppen om stokoude olieslurpende vliegtuigmotoren uit de jaren 70 als noodgeneratoren aan de praat te houden? Het licht is al lang gedoofd in de hoofden van deze politici. In Glasgow hebben ze het al begrepen. Premier Alexander De Croo sprak er voor een lege zaal.
Correctie: In een eerdere versie van deze tekst stond dat 122 triljoen dollar 44 keer het totale bbp van de wereld is.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier