‘Waarom maakt de Belgische regering geen middelen vrij voor de humanitaire crisis in Congo?’

Ondanks honderden doden, een miljoen vluchtelingen en dreigende hongersnood in de Congolese regio Kasai is er weinig internationale goodwill om bij te dragen aan een noodfonds, schrijft Lieve Herijgers. ‘Waarom maakt de Belgische regering hiervoor geen middelen vrij?’

Twee jonge VN-onderzoekers in een vreemd land. Vastberaden op zoek naar waarheid en gerechtigheid. Koelbloedig doodgeschoten, ver van huis. Een Amerikaan en een Europese, haar dode lichaam onthoofd.

Deze gruwelijke scène speelde zich twee maanden geleden af in Kasai, het zuiden van Congo. De VN-werknemers onderzochten er het aanhoudende geweld. Sinds vorig jaar keren de volgers van een vermoorde traditionele chef zich tegen de Congolese overheid. Het leger, dat niet bepaald een goede reputatie heeft, probeert met bruut geweld de verzetsbeweging uit te roeien.

De VN trekt aan de alarmbel over de humanitaire crisis in Kasai. Wekelijks ontvang ik vreselijke berichten. Plaatselijke journalisten, religieuzen, maar ook boeren en partners van Broederlijk Delen getuigen over de impact van het geweld dat nu al vier provincies teistert. Het conflict jaagt een miljoen mensen op de vlucht en treft 1,5 miljoen kinderen. Er dreigt hongersnood.

Pijnlijke stilte

Zodra de internationale reacties na de moord op de VN-onderzoekers wegstierven, viel er een pijnlijke stilte rond de crisis in Kasai. Geen verontwaardiging over de tientallen massagraven. Geen woord over een afgebrande kerk met 200 vluchtelingen. Geen media-aandacht voor mannen, vrouwen en kinderen die zich schuilhouden in het bos in de hoop te ontsnappen aan de dood. Huizen worden geplunderd en volledige dorpen afgebrand. Laten we ons raken?

Het conflict duwt Kasai nog dieper in de put. De plek heeft al jaren bitter weinig te bieden aan de bevolking, en al zeker niet aan jongeren op zoek naar een betere toekomst. Er zijn amper ontwikkelingsinitiatieven van de overheid of (buitenlandse) ngo’s. In tegenstelling tot Oost-Congo kijkt de ‘internationale gemeenschap’ weg van Kasai. Omdat er economisch minder te rapen valt?

Broederlijk Delen kiest om niet toe te kijken. Daarom starten we een solidariteitsactie voor de getroffen dorpen. Organisaties uit de Congolese diaspora organiseren zich om hulp te sturen. Concrete acties van het middenveld zijn broodnodig, maar onvoldoende. De VN zoekt 60 miljoen euro voor humanitaire hulp, maar we merken weinig internationale goodwill om bij te dragen aan dit noodfonds.

Wij roepen onze minister van Ontwikkelingssamenwerking Alexander De Croo dan ook op om extra middelen voor dit fonds vrij te maken, zoals hij eerder deze week deed voor de hongersnood in vier Afrikaanse landen. Diplomatiek moet België het conflict in Kasai op de Europese agenda plaatsen en de druk bij Congolese politici opvoeren om het geweld tegen onschuldige burgers onmiddellijk te stoppen.