‘België zou aan het Europees Parlement kunnen vragen om nog meer economische sancties te nemen tegen het regime van Daniel Ortega’, zegt de Belgisch-Nicaraguaanse activiste Amaya Coppens. ‘We willen dat de politieke gevangenen worden vrijgelaten en dat er vrije verkiezingen worden georganiseerd onder het toezicht van de Europese Unie en de Verenigde Naties.’
De Spaanse krant El Pais heeft de Belgisch-Nicaraguaanse activiste Amaya Coppens (25) uitgeroepen tot de meest markante persoonlijkheid van Zuid-Amerika van 2019. El Pais looft Coppens voor haar moed en vastberadenheid in haar strijd voor rechtvaardigheid en democratie in Nicaragua. Coppens studeert geneeskunde in Léon en is een spilfiguur in het studentenprotest tegen het dictatoriale regime van president Daniel Ortega. Ze werd een eerste keer gearresteerd in september 2018, kwam later vrij en werd in november 2019 opnieuw opgepakt. Eind vorig jaar, op 30 december, werd ze om 3 uur ’s nachts plots vrijgelaten uit de gevangenis. Enkele uren later sprak onze Latijns-Amerika-expert Ernesto Rodriguez Amari met haar.
Als er iemand uit Nicaragua zou moeten vluchten, dan zijn het president Ortega en zijn vrouw Murillo.
Waarom werd u gearresteerd? Wat was de bedoeling van het regime?
Amaya Coppens: Ik ben op 14 november gearresteerd samen met zestien andere mensen. Familieleden van een aantal politieke gevangenen hielden een hongerstaking in de kerk San Miguel in Masaya. Politie en paramilitairen hadden de kerk omsingeld, water en elektriciteit waren afgesloten. Met een groep jongeren hadden we besloten om water te brengen naar de hongerstakers. Toen we daar aankwamen, hebben ze ons gearresteerd en naar het politiekantoor in Masaya gebracht. Later ben ik overgebracht naar de gevangenis El Chipote in Managua, waar ik uiteindelijk 46 dagen heb vastgezeten. Toen ik voor de rechter verscheen, werd ik beschuldigd van wapenhandel. Naar het schijnt zijn de flessen water die we hadden meegebracht veranderd in wapens. Wellicht heeft de politie die wapens zelf in de auto’s gelegd waarmee we naar Masaya waren gereden. Ook andere bewijzen hebben ze vervalst. Voor mij is het duidelijk: ze wilden me een lesje leren omdat ik solidariteit had betuigd met moeders van politieke gevangenen.
Bent u in de gevangenis slachtoffer geweest van fysiek geweld?
Coppens: Ja, ik ben een keer geslagen door een cipier. Ze weigerde me mijn medicijnen tegen hoge bloeddruk te geven en toen ik bleef aandringen, trok ze me bij mijn haar en gaf me verschillende klappen. Ik heb dat voorval verteld aan mijn ouders (Coppens heeft een Belgische vader en een Nicaraguaanse moeder, nvdr). Toen de cipier dat vernam, kon ze haar woede helemaal niet meer beheersen. Terwijl ze me terug naar de cel bracht, sloeg ze me en riep dat ze me nog veel zwaarder zou straffen als ik nog iets tegen mijn ouders zou zeggen.
Hoe was uw verblijf daar? Kunt u beschrijven hoe uw cel eruitzag?
Coppens: Eerst verbleef ik in een heel kleine cel. Het licht was constant aan zodat het erg moeilijk was om te slapen. Er was ook veel lawaai. Later ben ik naar een andere cel gebracht, waar ik samen met een andere gevangene opgesloten zat. Het ergste was dat het licht 24 uur per dag aan was. Ik mocht geen boeken lezen, niet naar de radio luisteren en had ook geen televisie. Dat zijn de condities die ze gebruiken om politieke gevangenen te intimideren. Normalerwijze wordt zo’n regime drie à vier dagen toegepast, maar ik heb het 46 dagen moeten volhouden.
Ook uw broers zijn al hardhandig aangepakt door paramilitairen. Denkt u er niet over om terug te komen naar België?
Coppens: Nee, Nicaragua is mijn land. Ik droom van democratie in Nicaragua. Als er iemand uit Nicaragua zou moeten vluchten, dan zijn het president Ortega en zijn vrouw Murillo. Ik heb niets misdaan. Ik blijf hier, voor de Nicaraguaanse bevolking en voor mezelf.
Bent u niet bang om vermoord te worden?
Coppens: Mocht ik nee zeggen, dan zou ik liegen. Iedereen in Nicaragua leeft met die angst. Soms moet je die overwinnen om een collectieve verantwoordelijkheid op te nemen.
Het regime van Ortega zet politie en paramilitairen in tegen opposanten en schuwt grof geweld niet. Maar u laat zich niet intimideren?
Coppens: Mijn kracht komt van mijn familie, door de liefde die ik van hen krijg. Ze zijn nu helaas ook slachtoffer geworden van het geweld dat president Ortega gebruikt, maar ze zijn ervan overtuigd dat de strijd van de Nicaraguaanse bevolking om meer democratie te eisen rechtvaardig is. Ze staan volledig achter mij. Ik heb ook enorm veel solidariteit mogen ervaren van mensen die ik zelf niet ken. Ik krijg berichten via sociale media van mensen uit België, Europa en Latijns-Amerika. Mensen die me zeggen dat ze me steunen in mijn strijd. In moeilijke momenten is het belangrijk om trouw te blijven aan je normen en waarden. De Nicaraguaanse bevolking beschikt over een enorme hartstocht en overgave. Ortega regeert door terreur, maar de Nicaraguanen geven de strijd niet op. We blijven er alles aan doen om ons land mooier en sterker te maken.
Wat is er gebeurd met de zestien mensen die samen met u werden gearresteerd?
Coppens: Zij zijn nu ook allemaal een voor een thuis gekomen. We hebben elkaar beloofd dat we onze geweldloze strijd zullen voortzetten. Als Ortega dacht dat hij ons met een kidnapping van 46 dagen kon intimideren, dan heeft hij het mis.
Wat is uw juridische situatie op dit moment?
Coppens: De dag dat ik uit de gevangenis werd ontslagen, moest ik een document ondertekenen dat ik aanvaardde dat ik van dan af huisarrest had. Niemand werd daarover ingelicht. Zelfs mijn ouders werden niet op de hoogte gebracht van mijn vrijlating. Maar we geven het niet op, want in Nicaragua is niemand vrij.
Wat kan België of de Europese Unie doen om u te helpen?
Coppens: De regering van president Ortega is een dictatuur. Er is geen respect voor de basisrechten van de mensen. We willen dat onze basisrechten gerespecteerd worden, dat er vrije verkiezingen worden georganiseerd onder toezicht van de Europese Unie, de Verenigde Naties en de Organisatie van Amerikaanse Staten en dat de politieke gevangenen worden vrijgelaten. België zou aan het Europees Parlement kunnen vragen om nog meer economische sancties tegen de regering van Ortega te nemen. Als de situatie van Nicaragua aan bod zou komen in het Europees Parlement, zouden we al veel bereiken. We hebben net als mensen in Europa het recht om op een vreedzame manier te leven.
Wie is Daniel Ortega?
Daniel Ortega is sinds 2007 onafgebroken de president van Nicaragua, nadat hij al tussen 1985 en 1990 aan de macht was geweest. In 1979 was hij een van de leiders van de marxistisch-leninistisch geïnspireerde sandinistische revolutie. Ook vandaag nog is hij partijleider van het Sandinistisch Nationaal Bevrijdingsfront, de politieke partij die toen de macht greep. Onder Ortega’s bewind zijn de politieke vrijheden in het Centraal-Amerikaanse land gevoelig teruggeschroefd. In 2016 benoemde hij zijn vrouw Rosario Murillo in ware House of Cards-stijl tot vicepresident. Sinds april 2018 zijn er grootschalige protesten tegen Ortega aan de gang, die beantwoord worden met botte repressie. Daarbij kwamen al honderden betogers om het leven bij politiegeweld.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
