“De wereld heeft nood aan tederheid.” Dat zei paus Franciscus tijdens zijn kerstmis. Eerder sprak hij met gevluchte christenen in Irak. “Er zullen tranen vloeien tijdens het kerstgezang”. In Brussel legde aartsbisschop Léonard de nadruk op de ‘wondere dingen’ die in de kerstnacht gebeuren. Hij werd zich op een kerstdag bewust van zijn roeping.
Paus Franciscus stapte de Sint-Pietersbasiliek woensdagavond binnen voorafgegaan door tien bloemdragende kinderen, afkomstig uit landen die Franciscus al heeft bezocht of van plan is te bezoeken.
“Dezer dagen heeft de wereld nood aan tederheid”, zei Franciscus tijdens zijn homilie. “De wereld heeft nood aan Gods geduld, nabijheid en tederheid.” Of nog: “Het leven moet tegemoetgetreden worden met goedheid, mildheid.”
Eerder op de dag had de paus het vluchtelingencentrum van Ankawa bij Erbil gebeld, de hoofdstad van Iraaks Koerdistan. Duizenden vluchtelingen, weggejaagd door Islamitische Staat, zochten er bescherming. “Jullie zijn als Jezus in de nacht van zijn geboorte, toen hij gedwongen werd te vluchten. Jullie zijn als Jezus in deze situatie, en dit betekent dat we nog harder voor jullie bidden”, zei de paus. Er zullen “tranen vloeien tijdens het kerstgezang”, aldus de paus.
Een dag eerder had Franciscus een brief laten publiceren waarin hij vervolgde christenen in het Midden-Oosten vertelde dat hij “iedere dag” voor hen bidt. De paus is ook van plan hen te bezoeken.
‘Wondere dingen’
Aartsbisschop André-Jozef Léonard legde in zijn homilie, tijdens de middernachtmis in de Brusselse Sint-Michiels- en Sint-Goedelekathedraal, de nadruk op ” de positieve kracht die kerstmis op mensen lijkt uit te oefenen. “In de nacht en op de dag van kerstmis gebeuren er altijd wondere dingen”, zo klonk het. Léonard verwees daarbij onder meer naar het kerstbestand van exact honderd jaar geleden.
“In de herdenkingsberichten over de Eerste Wereldoorlog las ik, net als u, hoe op een kerstavond Engelse en Duitse strijders afwisselend kerstgezangen zongen, over de loopgraven die hen scheidden, en hoe ze uit die loopgraven kwamen om te verbroederen. Die avond waren ze niet langer oorlogvoerende partijen, maar broeders in de mensheid”, verklaarde Léonard in de kersthomilie. “Voor enkele uren was het daar een eiland van grote menselijkheid, midden in een oceaan van collectieve wreedheid”, vervolgde hij. “En dat alles eenvoudigweg omdat ‘een kind ons wordt geboren’.” Ook verwees de aartsbisschop naar de aandacht die tijdens de kerstdagen naar de daklozen uitgaat.
Aan het eind van de homilie haalde hij ook een persoonlijke anekdote aan. Op amper zesjarige leeftijd voelde hij uitgerekend op een kerstdag zijn roeping. “Volledig ten persoonlijke titel, dank ik jou, Jezus, voor de kerstmis van 1946. Ik was zes jaar en een half. Het was de dag van mijn eerste communie. Na de mis, aan de voet van de kerststal, sprak ik tot u deze woorden van een kind (…): ‘Jezus, voor jou zal ik priester worden’.”
(Belga/RR)
