In India moeten binnenkort alle gsm’s een ‘paniekknop’ hebben voor vrouwen die het slachtoffer worden van (seksueel) geweld.
Vanaf volgend jaar moeten alle gsm’s die in India verkocht worden een ‘paniekknop’ hebben. De overheid neemt deze maatregel om het geweld tegen vrouwen terug te dringen. Dat schrijft The Washington Post.
‘Vrouwen die fysiek aangevallen worden, is een groot probleem in ons land’, aldus minister voor Telecommunicatie Ravi Shankar Prasad. ‘Technoglie is er om het leven gemakkelijker te maken. Ik kan geen betere toepassing bedenken dan de veiligheid van vrouwen garanderen’, klinkt het.
Uitdaging
In India worden vrouwen vaak het slachtoffer van fysiek geweld en ook horrorverhalen over groepsverkrachtingen geregeld de internationale media. Door op de knop te drukken, wordt de politie direct verwittigd. Voorts worden tien mensen die in de buurt zijn op de hoogte gebracht zodat zij kunnen helpen in afwachting tot de politie ter plaatse is. Hiervoor wil de overheid werken met gps-signalen.
‘Dit is een belangrijke evolutie’, zegt Maneka Gandi, minister voor Vrouwenzaken. ‘Zelfs in de rurale gebieden, hebben bijna alle vrouwen tegenwoordig een eigen gsm.’ Al zal het een hele uitdaging worden voor de producenten om zo’n knop te voorzien, schrijft The Washington Post. India is met 1,1 miljard gebruikers de op een na grootste markt voor gsm’s ter wereld.
4-jarig meisje
Toch is niet iedereen optimistisch. ‘Het initiatief zal weinig veranderen’, aldus Swati Maliwal van de Delhi Commission for Women. ‘In New Delhi alleen al werden de laatste zes weken 50 kinderen verkracht. Zo bezocht ik onlangs een meisje van 4 jaar dat het slachtoffer was geworden van een verkrachting. Zij heeft niet eens een gsm.’
In sommige deelstaten mogen ongetrouwde meisjes zelfs geen gsm bezitten omdat het de meisjes zou afleiden en ze zich zo minder op hun studie zouden concentreren.
Vernedering
Verkrachting is in India onlosmakelijk verbonden met schaamte en vernedering. Veel slachtoffers stappen niet naar de politie uit angst dat hun familie verbannen wordt of dat ze zelf nooit een echtgenoot zullen vinden of door hun vrienden verstoten zullen worden.
Niet alleen het lage aantal meldingen, maar ook de straffeloosheid is een doorn in het oog van veel vrouwenorganisaties. (AVE)
