Liesbeth Goossens (Oxfam)

Oslo: Niet voor herhaling vatbaar

Liesbeth Goossens (Oxfam) Liesbeth Goossens is verantwoordelijke humanitaire beleidsbeïnvloeding bij Oxfam-Solidariteit.

13 september 1993: een Israëlische en Palestijnse leider die elkaar de hand schudden en hun handtekening plaatsen onder een principeverklaring voor Palestijns Zelfbestuur. De eerste Oslo-Akkoorden zijn een feit. Euforie en hoge verwachtingen. Maar 20 jaar later is van een duurzame oplossing bitter weinig te merken. De internationale gemeenschap moet lessen trekken uit het falen van Oslo.

De Israëlische overheid breidde haar controle over het land en het leven in de bezette Palestijnse gebieden snel uit na de Oslo-Akkoorden. Vooral via de bouw van illegale nederzettingen met de bijhorende infrastructuur en checkpoints. Het aantal kolonisten is sindsdien meer dan verdubbeld: van 262.000 in 1993 tot meer dan 520.000 vandaag. Parallel daarmee werden 15.000 Palestijnse eigendommen in bezet Palestijns gebied vernield sinds 1993. Het gaat om woningen van Palestijnse families, watersystemen en landbouwinfrastructuur. Vandaag wachten nog 4.500 vernielingsorders op uitvoeren.

Een vredesproces gaat natuurlijk gepaard met geven en nemen, door alle partijen, maar in dit geval zijn het de Palestijnse burgers die de hoogte prijs hebben betaald voor het falen van Oslo. Het ondertekenen van de akkoorden in 1993 ging gepaard met euforie en hoge verwachtingen. Als we nu een balans opmaken wegen echter vooral de gebroken beloftes en de vele obstakels door.

Recente onderhandelingen

Vele waarnemers houden op dit moment hun adem in. Ze hopen op concrete stappen naar vrede als gevolg van de gesprekken die Amerikaanse Staatssecretaris John Kerry recent op gang trok. De feiten op het terrein doen echter, andermaal, het ergste vrezen. Ondanks de hervatting van de gesprekken keurde de Israëlische overheid de afgelopen maand de bouw van 3.600 nederzettingen goed en vernielde ze meteen nog eens 36 Palestijnse gebouwen. Elf Palestijnse families zijn hierdoor dakloos.

Het is nochtans goed nieuws dat de onderhandelingen hervat zijn. En geen enkele opportuniteit mag gemist worden om ze te doen slagen. Maar de wereld moet oppassen om niet dezelfde fout uit het verleden te maken. Israëli’s en Palestijnen verdienen een kans op een leven in vrede en veiligheid. Daarom moeten alle partijen zich onthouden van acties op het terrein die het succes van de gesprekken in gevaar kunnen brengen. De internationale gemeenschap moet kordaat en onomwonden de partijen met hun verantwoordlijkheden confronteren.

Internationale gemeenschap moet lessen trekken uit falen Oslo-Akkoorden

Liesbeth Goossens (Oxfam)

De Israëlische nederzettingen in bezet Palestijns gebied zijn illegaal. In het licht van de negatieve trend op het terrein onderlijnden de EU-ministers van Buitenlandse Zaken in mei 2012 dat ze alles zouden doen om de leefbaarheid van een toekomstige tweestatenoplossing te behouden. De nederzettingen werden als een obstakel voor de vrede beschouwd. Sindsdien talmt men in vele Europese hoofdsteden om de daad bij het woord te voegen wanneer Israël nieuwe nederzettingen aankondigt, Palestijnse infrastructuur vernielt of Palestijnse gezinnen gedwongen worden zich te verplaatsen. Men wil Kerry, de Verenigde Staten, niets in de weg leggen. De partijen zouden een initiatief op EU-niveau wel eens als een excuus kunnen gebruiken om de gesprekken op te blazen.

EU moet nu kordaat optreden

Fout. De EU moet nu kordaat optreden of straks is er geen basis meer om op een geloofwaardige manier te pleiten voor een tweestatenoplossing. De EU en de lidstaten moeten hun verplichtingen onder het internationaal recht en hun engagementen op EU-niveau naleven. Nu. Want anders zijn de inspanningen die John Kerry levert mogelijk, andermaal, een maat voor niets.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content