Meer dan 200.000 demonstranten woonden zaterdag de vijftigste protestdag bij in Venezuela, om het vertrek te eisen van de socialistische president Nicolas Maduro.
In de hoofdstad Caracas waren er volgens de oppositie “zeker 160.000 mensen, of zelfs meer” aanwezig. Ze probeerden het ministerie van Binnenlandse Zaken te bereiken, terwijl de ordetroepen traangas gebruikten.
In San Cristobal, de hoofdstad van de westelijke staat Tachira, kwamen er naar schatting zo’n 40.000 mensen protesteren. Ook daar was de sfeer gespannen en werden 2.600 militairen ingezet na een reeks plunderingen en aanvallen op leger en politie.
De oppositie had vooraf aangekondigd dat het de grootste manifestatie zou worden, sinds de start van de protesten begin april. Bij alle protesten samen vielen volgens de laatste cijfers van het parket al 47 doden. Volgens ngo Foro Penal vielen er daarnaast ook nog eens honderden gewonden, werden 2.200 mensen opgepakt en minstens 161 mensen opgesloten op bevel van de militaire rechtbank. De oppositie wijt de doden niet enkel aan het optreden van de ordediensten, maar ook aan het geweld van de “colectivos”, burgergroeperingen die volgens haar door de regering bewapend worden.
“Het was een moordpartij op de bevolking, maar ondanks alles, ondanks de repressie, is er meer verzet”, zei oppositieleider Henrique Capriles bij de aanvang van het protest in Caracas.
“Het is een manier om de regering eraan te herinneren dat we na vijftig dagen van verzet, doden en gevangenen, nog talrijker zijn en ons niet zullen overgeven”, sprak Freddy Guevara, de vicevoorzitter van het door de oppositie gedomineerde parlement, de massa toe.
De oppositie wil vervroegde verkiezingen en verzet zich tegen Maduro’s plannen om de grondwet uit 1999 te herzien. Daarin ziet ze een poging van de president om de presidentsverkiezingen uit te stellen, die momenteel gepland staan voor eind 2018. De regering beschuldigt de oppositie op haar beurt van terrorisme en van een staatsgreep.
Uit peilingen blijkt dat zeven op de tien Venezolanen Maduro willen zien vertrekken. De economische en sociale situatie in het olierijke land is bijzonder slecht, voornamelijk door de prijsdaling van ruwe olie. Er heerst een groot tekort aan voedsel en medicijnen, en de criminaliteit is enorm toegenomen.
