Het kobalt in de batterijen van onze smartphones wordt voor een groot deel ontgonnen door kinderen in mensonwaardige omstandigheden in Congo, blijkt uit een rapport van Amnesty International.
‘De glamour waarmee elektronica in winkels wordt uitgestald en verkocht, contrasteert fel met het labeur van de kinderen die sjouwen met zakken vol stenen en van de mijnwerkers die in smalle, uitgekapte tunnels permanente longschade dreigen op te lopen’, vertelt Karen Moeskops, directeur van Amnesty International Vlaanderen.
De mensenrechtenorganisatie brengt samen met Afrewatch een nieuw rapport uit This is what we die for: Human rights abuses in the Democratic Republic of the Congo power the global trade in cobalt, over de kinderarbeid en andere mistoestanden in de kobaltmijnen in Congo. ‘Grote elektronicamerken controleren onvoldoende of het kobalt in hun producten niet werd gedolven door kinderen.’
Lichamen in steenpuin van de groeven
Meer dan de helft van alle kobalt in de wereld komt uit de Democratische Republiek Congo. Een vijfde van alle kobalt die Congo exporteert, wordt in mijnen in het zuiden van het land met de hand opgegraven door artisanale mijnwerkers, ‘creuseurs’. Minstens tachtig ‘creuseurs’ zijn tussen september 2014 en december 2015 in het zuiden van Congo om het leven gekomen, blijkt uit cijfers van Amnesty. Al benadrukt de organisatie dat het echte dodencijfer onbekend is, omdat veel ongevallen niet worden aangegeven en omdat de lichamen in het steenpuin van de groeven blijven liggen.
‘Ik zat soms 24 uur in de tunnels. Ik ging er ’s morgens in en kwam er de volgende ochtend weer uit’, getuigt de 14-jarige Paul. Veel kinderen moeten twaalf uur per dag werken in de mijnen. Daarvoor krijgen ze tussen één en twee dollar per dag. Bovendien beschikt het merendeel van de kinderen niet over voldoende bescherming tegen long- en huidziekten, zoals handschoenen, werkkleren of gezichtsmaskers.
Apple en Samsung
Naast de mensonwaardige arbeidsomstandigheden heeft het rapport ook aandacht voor de weg die het kobalt aflegt van de mijnen in Congo tot in de in de batterij van onze smartphone of elektrische wagen. Grote elektronicamerken, waaronder Apple, Samsung en Sony, controleren onvoldoende of het kobalt in hun producten niet werd gedolven door kinderen.
Handelaars kopen kobalt rechtstreeks van de artisanale mijnarbeiders in gebieden waar kinderarbeid wijdverbreid is. De grondstof wordt dan doorverkocht aan bedrijven zoals de Congo Dongfang Mining (CDM), een dochteronderneming van de Chinese mijngigant Zheijang Huayou Cobalt. Vandaar vindt het bewerkte kobalt zijn weg naar de producenten van batterijen die verklaren te leveren aan technologie- en autoreuzen, waaronder Apple, Microsoft, Samsung, Sony, Daimler en Volkswagen.
‘De gezondheids- en veiligheidsrisico’s maken van mijnbouw een van de ergste vormen van kinderarbeid. Bedrijven die 125 miljard dollar winst maken, zijn ongeloofwaardig als ze beweren dat ze niet kunnen nagaan waar de basisgrondstoffen in hun productieketen vandaan komen’, stelt Moeskops.
Amnesty International en Afrewatch roepen multinationals die batterijen met kobalt gebruiken in hun producten op hun verantwoordelijkheid op te nemen. ‘Grote bedrijven hebben de macht om verandering te brengen.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier