‘Geopolitiek is een cynisch schaakspel van gewetenloze machtswellustelingen’

‘Het is niet alleen conform het volkenrecht, maar het is ook onze plicht om de Oekraïners te steunen die tegen een buitenlandse agressor vechten voor onze Westerse waarden en liberale vrijheden’, schrijft Jean-Marie Dedecker. ‘Openlijk verklaren dat men geen vliegverbod boven Oekraïne wil instellen is een vrijgeleide voor Poetin om Kiev en Odessa naar het stenen tijdperk te bombarderen.’

Er zijn ondertussen al bibliotheken vol geschreven over de psychopaat in het Kremlin. Deze luttele bijdrage is er misschien over, maar tientallen reizen achter het IJzeren Gordijn, nog vooraleer Gorbatsjov de Berlijnse muur sloopte, hebben ooit mijn wereldbeeld veranderd, van links naar rechts. Ik ontdekte dat het Sovjetrijk een immorele leugen was, iedereen gelijk in armoede, en een nomenklatoera rijk in weelde. Ondertussen is Rusland afgegleden naar een schurkenstaat met oorlog als overlevingsstrategie om zo de binnenlandse spanningen op te lossen door ze militaristisch te exporteren. De nomenklatoera is overgegaan in een oligarchie en de hamer en de sikkel zijn vervangen door de Z, de swastika van Poetins fascistisch bewind. ‘Poetin gebruikt de strategie van de destabiliserende leugen die afkomstig is uit het totalitaire communisme’, schrijft de Franse socioloog en filosoof Jean-Pierre Le Goff, een 72-jarige soixantehuitard die ook al lang van zijn links geloof is afgevallen. ‘De enormiteit van zijn beweringen en de schaamteloze omkering van agressor en slachtoffer zijn een poging om de rede en de realiteitszin aan het wankelen te brengen.’

Het is de wereld op zijn kop, de leugenpropaganda verandert wit in zwart, oorlog in vrede en aanval in bevrijding. Net zoals extreemlinks vorige eeuw grote roergangers als Stalin, Mao en Lenin aanbad, heeft extreemrechts met roeptoeters als Dewinter, Le Pen en Salvini, zich verkeken op de immorele potentaat in het Kremlin, omdat hij ook een doorgeschoten nationalist is, een aanhanger van de (orthodox)-christelijke cultuur, een bestrijder van de islam en van ongecontroleerde migratie. Maar de grootmoefti van Oekraïne, imam Saïd Ismaelov, leverde zijn soepjurk in voor een militair plunje, in tegenstelling tot het hoofd van de Russische Orthodox-Griekse kerk, patriarch Kirill die in zijn met goud bestikte kazuifel Poetin de zegen gaf om de Oekraïense “nazi’s” te vernietigen.

Geopolitiek is een cynisch schaakspel van gewetenloze machtswellustelingen. Elke grootmacht mag blijkbaar zijn zin doen als de andere maar bang genoeg is om een wereldoorlog te ontketenen. Onder druk van de NAVO en de EU droegen de Oekraïners in 1994 hun 1.800 kernkoppen over aan de Russen om als onafhankelijk en soeverein land erkend te worden. Nu laten we hen stikken. Onze pacificatiemaatschappij, met Duitsland op kop, heeft daarna de Russische krokodil gevoederd in de hoop dat hij ons als laatste zou verslinden. Winston Churchill wist het al in 1938: “A communist is like a crocodile: when it opens its mouth you cannot tell whether it is trying to smile or preparing to eat you up.” Het is niet alleen conform het Volkenrecht, maar het is ook onze plicht om de Oekraïners te steunen die tegen een buitenlandse agressor vechten voor onze Westerse waarden en liberale vrijheden.

Het Westen bezit de macht en de afschrikkingsmiddelen. Volgens het SIPRI (Stockholm International Peace Research Institute) bedraagt het defensiebudget van de Russen 56 miljard dollar. Dat van alle NAVO-landen samen beloopt meer dan duizend miljard dollar, zegge en schrijve het twintigvoudige. De VS spendeert jaarlijks 715 miljard aan zijn bewapening en alle 27 EU-lidstaten samen 211 miljard. Het is dus geen kwestie van centen, het traditionele excuus van de haviken dat nu gebruikt wordt om in de toekomst het defensiebudget te verhogen, maar het is een kwestie van beleid en lafheid. De NAVO-sabelslepers hebben veel mayonaise op de mouwen van hun uniform, maar een bruine streep in hun broek.

Ex-NAVO-topgeneraal Wesley K. Clark vindt het volstrekt mogelijk dat Poetin tactische kernwapens inzet, maar moet wel toegeven dat de criminele tsaar enkel geweld respecteert. Volgens Andrej Kozyrev daarentegen, die buitenlandminister was in Moskou toen de NAVO-uitbreiding naar het Oosten in jaren 90 begon, hoeven we niet te vrezen voor een nucleaire oorlog: ‘Poetin handelt immoreel, maar is daarom nog niet gek.’

Dit is ook de overtuiging van Mikhail Khodorovsky. Deze in ongenade gevallen oligarch, die tien jaar opgesloten werd in Poetins gevangenissen, verklaart in The Economist: ‘Putin is not suicidal or he would not sitting at the end of a 20-foot table from his cronies.’ Zolang Poetin zwakheid ziet bij het Westen zal hij zijn tsarenrijk militair blijven uitbreiden, zelfs met de Baltische Staten, vervolgt Khodorovsky: ‘Unless Mr. Putin is stopped in the air over Ukraine, NATO will have to fight him on the ground.’

De tot de tanden bewapende maar tandeloze NAVO reageert echter als een lame duck, vleugellam en met opengesperde bek wachtend op de volgende escalatie. Machteloze toeschouwers van een nakend bloedbad: een genocide in Oekraïne, Mariopoel, Charkov… Worden het allemaal knekelvelden als Grozny, de Tsjetsjeense stad waar 100.000 slachtoffers vielen, Guernica, Aleppo of Srebrenica?

Erger zelfs, Europa staat aan de rand van een diepe morele afgrond: openlijk verklaren dat men geen vliegverbod boven Oekraïne wil instellen is een vrijgeleide voor Poetin om Kiev en Odessa naar het stenen tijdperk te bombarderen, en haar inwoners vogelvrij te verklaren. Kanonnenvlees van laffe Europese wegkijkers. President Joe Biden kwam hier afgelopen donderdag blijkbaar enkel wat lippendienst bewijzen en een Europese cheque incasseren voor nieuwe Amerikaanse wapen- gas- en oliecontracten.

“The only thing necessary for the triumph of evil is for good men to do nothing” schreef de Iers-Britse filosoof en conservatieve politicus Edmund Burke in 1766 al. Het Westen reageert met een economische boycot. Voor de siriloviki, de militaire KGB-oligarchen die in hun dromen over een groot Russisch rijk nog fanatieker zijn dan Poetin zelf, is het hoogstens leedvermaak omdat ze niet bij hun speeltjes kunnen.

Het is tevens een utopie dat er in Rusland een volksopstand uitbreekt door het aanspannen van de broekriem. Het Kremlin verdraait het steevast tot een propagandawapen en kan zo zelfs haar eigen economisch falen afwimpelen op het buitenland. Russen zijn het gewoon in de rij te staan voor een bundeltje pijpajuinen. Hun wodka stoken ze dan wel zelf, of ze slurpen wel een bakje cichorei in plaats van een kopje koffie. Volgens het Levada Center, het enige onafhankelijk onderzoekscentrum voor de publieke opinie in Rusland, vonden drie van de vier pieken in Poetins populariteit zelfs plaats tijdens een oorlog. In 1999, tijdens de tweede Tsjetsjeense oorlog, ging zijn populariteit van 31 naar 84 procent. Na de oorlog met Georgië in 2008, evenals na de annexatie van de Krim in 2014 steeg het naar 88 procent. In november 2021 was het echter gezakt tot 32 procent, vandaar dat het regime om te overleven weerom een fictieve externe vijand en een kleine zegevierende oorlog nodig had om het bange volk achter zich te scharen.

Wie vandaag in Rusland minder dan 35 jaar oud is heeft via de gecensureerde regimepers nooit iets anders gehoord dan het leugenachtig narratief van Vladimir de Verschrikkelijke, zoals een vis in het water die niet weet wat er op het droge land gebeurt. Ze zijn derivaten van jarenlange indoctrinatie door Sovjetpropaganda en internetcensuur aangestuurd door een trollenleger. Geen wonder dat je dan het olympisch Loezjniki-stadion vol krijgt met smachtende beugelbekjes en joelende nationalistische groupies, de gebrainwashte Komsomolkinderen van de nieuwe Stalin.

De etherwijdte van de Oekraïense president Volodimir Zelenski daarentegen is beperkt tot wat videoconferenties in Westerse parlementen waar het klapvee bestaat uit angstige Chamberlains. Wegkijkers die de toespraak van Martin Niemöller uit 1946 even zouden moeten herlezen. Die Duitse theoloog was aanvankelijk sympathisant van Hitler. In 1937 viel hij van zijn geloof af en belandde tot 1945 in de concentratiekampen Sachsenhausen en Dachau.