Hubert van Humbeeck

‘Merkwaardig dat Marine Le Pen haar jarenlange adoratie voor Vladimir Poetin nu niet cash betaalt’

Zoals vijf jaar geleden maken Emmanuel Macron en Marine Le Pen onder elkaar uit wie president van Frankrijk wordt. De uitkomst is dit keer niet helemaal zeker.

Na zijn verkiezingsoverwinning in 2017 beloofde Emmanuel Macron in zijn toespraak voor het Louvre in Parijs dat Frankrijk na hem niet meer voor extremistische partijen zou stemmen. Alvast die belofte kon hij tijdens zijn eerste quinquennat niet houden. Of er een tweede overwinning komt, valt nog te bezien. In 2017 behaalden de kandidaten van centrumrechts en centrumlinks, Les Républicains en de Parti Socialiste, in de eerste ronde samen nog 26 procent van de stemmen. Nu scoren die partijen samen een schamele 7 procent. De extremistische kandidaten van rechts en links, Marine Le Pen, Éric Zemmour en Jean-Luc Mélenchon, zijn bij elkaar goed voor de helft van de uitgebrachte stemmen.

Merkwaardig dat Marine Le Pen haar jarenlange adoratie voor Vladimir Poetin nu niet cash betaalt.

Die ontwikkeling heeft Macron voor een goed deel zelf in de hand gewerkt. Toen hij in 2016 ontslag nam uit de regering van de socialist François Hollande en aan zijn mars naar het Elysée begon, wilde hij de Franse politiek grondig veranderen. Het was, zei hij, tijd voor een politieke beweging die niet rechts was en niet links. Hij ging voor wat een radicaal centrum werd genoemd en lokte beloftevolle politici van zowel centrumrechts als centrumlinks naar zijn kamp. Tot er nauwelijks nog een min of meer gematigde oppositie overbleef. Extremisten van zowel rechts als links van zijn centrum kregen zo vrij spel.

Merkwaardig aan deze verkiezingen is ook dat Marine Le Pen haar jarenlange adoratie voor Vladimir Poetin niet cash betaalt. Het is integendeel Macron die zich moet verantwoorden omdat hij met Poetin wil blijven praten. De rechtse Poolse premier Mateusz Morawiecki verweet hem vorige week zowaar dat het is alsof hij met Adolf Hitler onderhandelt. Le Pen van haar kant keerde bij het begin van de oorlog snel haar kar. Het oude spreekwoord indachtig, eerst oompje en dan oompjes kinderen, wil ze Franse families beschermen tegen de gevolgen van de oorlog. Een discours waarvoor ze inspiratie vond bij haar Hongaarse geestgenoot Viktor Orban.

Le Pen maakte gebruik van de afwezigheid van Macron in de campagne om zichzelf een rol dicht bij het volk aan te meten. Het programma van haar partij is nog net zo extreemrechts en xenofoob als tevoren. Maar wat zij en haar extreemlinkse tegenpool Mélenchon over koopkracht en het dure leven vertellen, vindt gehoor bij de landelijke bevolking en bij ontgoochelde mensen met vaak slecht betaalde jobs. Na de brexit en de komst van Donald Trump in de VS was de verkiezing van de liberaal en internationaal denkende Macron in 2017 een verademing. In vergelijking met zijn directe voorgangers is zijn presidentschap ook niet helemaal mislukt, al zijn de veranderingen die hij beloofde in het beste geval toch maar half geslaagd. In zijn boek Révolution, waarmee hij zijn campagne in 2016 op gang trapte, legt hij nadruk op het belang van het perifere Frankrijk, buiten de grote steden. Het lijkt erop dat hij dat Frankrijk toch geleidelijk uit het oog is verloren. De opstand van de gele hesjes had hem precies dat kunnen leren.

Lees ook: Frankrijkkenner Christophe Giltay: ‘Marine Le Pen scoort met een heel sociale boodschap’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content