Malta en Italië vinden dat de Europese Unie dringend nood heeft aan een ‘permanent’ mechanisme dat een regeling voorziet voor de migranten die via de Middellandse Zee Europa bereiken. Op het kleine Malta, gelegen tussen Sicilië en Libië, kwamen volgens het VN-Vluchtelingencommissariaat (UNHCR) vorig jaar 1445 mensen toe met een bootje vanuit Libië, vooral Libiërs, Soedanezen, Bengalezen, Syriërs en mensen uit de Hoorn van Afrika (Ethiopië, Somalië, Eritrea). Hoeveel migranten er precies verblijven, is onduidelijk – schattingen variëren tussen 5000 en 10.000.
Wie zonder papieren terechtkomt op Malta, wordt in een screening center ondergebracht om geïdentificeerd, geregistreerd en psychologisch en fysiek onderzocht te worden. Ze kunnen daar – in principe – wettelijk gezien maximaal 70 dagen vastgehouden worden. De staat voorziet daarnaast in huisvesting in open centra, zoals Hal Far vlakbij de internationale luchthaven, en een minimuminkomen voor wie daar verblijft.
In die overbevolkte centra is iedereen vrij om te komen en te gaan en te gaan studeren of werken, maar wie het systeem verlaat, kan heel moeilijk terugkeren. Mensen van wie het visum verlopen is of die geen geldige verblijfspapieren hebben, worden opgesloten in detentiecentra.
De Maltese autoriteiten laten alleen ngo’s toe die kunnen garanderen dat mensen aan boord van hun reddingsboten zullen worden herverdeeld naar andere landen. Het gebrekkige opvangsysteem en de moeilijkheid om van het eiland weer af te raken, maken van Malta geen veilige aankomsthaven.
De meeste migranten op Malta komen terecht in de bouwsector, waar ze slecht betaald en amper beschermd zijn. Ongevallen en zelfs overlijdens onder migranten die in het zwart werken op bouwwerven zijn er haast dagelijkse kost.
Tekst: Francesco M. Bassano, foto’s: Giacomo Sini
Het Initial Reception Center (IRC) van Marsa. Hier verblijven voor maximaal twee weken migranten zonder documenten die net zijn aangekomen op Malta. Tijdens die periode ondergaan ze medische testen en kunnen ze een asielaanvraag indienen.
Een migrant uit Soedan maakt ‘Agashe’ klaar, een gerecht uit zijn thuisland, voor andere asielzoekers.
Neil Falzon, directeur van ‘Aditus’, een Maltese ngo die voorziet in juridische assistentie voor migranten en die een oogje in het zeil houdt wat mensenrechtenschendingen betreft.
Dominik Kalweit, vicedirecteur van de ngo ‘Kopin’, die door middel van educatieve en trainingsprojecten een duurzame ontvangst en ontmoetingsmomenten tussen de lokale bevolking en migranten probeert te promoten.
Mgr. Alfred Vella van de Malta Emigrants’ Commission, een liefdadigsheidsorganisatie die oorspronkelijk werd opgericht in 1950 om emigrerende Maltezen te adviseren, maar zich intussen bezig houdt met ‘iedereen die migreert’, zonder etnisch of religieus onderscheid.
In het open center van Hal Far, het grootste op Malta, is er een capaciteit van 2300 bedden. Vandaag verblijven er circa 3000 migranten, in containers voor zes tot zeven personen.
Een van de inwoners van Hal Far zoekt rust en verschuiling voor de zomerhitte op het eiland in de Middellandse Zee.
In het centrum van Hal Far is de pers niet welkom.
Nick (niet echte naam), een jongeman uit Gambia, aan het werk in het centrum van de hoofdstad Valletta.
Enkele asielzoekers woonden het Valletta Film Festival bij, waar een hele dag was gewijd aan het vluchtelingenprobleem, naar aanleiding van World Refugee Day (20 juni).
Sommige gemeenschappen van migranten maakten eten klaar voor de bezoekers van het festival.
Hamid (niet echte naam), een vluchteling uit Soedan, vertelt zijn verhaal aan enkele lokale bewoners.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
