‘Europa pokert met vluchtelingen terwijl de houding van haar onderdanen polariseert’

‘De gespleten verontwaardiging van de Europese leiders is even hemeltergend als het drama zelf’, schrijft Jean-Marie Dedecker. ‘De beeldvorming verdringt niet zelden de feiten in de migratiecrisis.’

Aylan Kurdi, een ukje van drie met zijn knuistjes in het zand op de waterlijn van Bodrum. Iconisch en hartverscheurend, gruwelijk en ondraaglijk. Aylans vader, Abdullah, was kapper in het veilige Istanbul , gevlucht uit Damascus en Kobani waar hij mishandeld werd door de Jihadi-monsters van IS. Volgens zijn Canadese zus Teema ondernam hij drie mislukte pogingen met mensensmokkelaars om naar Griekenland over te steken. Dan peddelde hij in een zelf gekochte rubberboot naar de Griekse kust. Hij wilde naar Duitsland voor een beter leven en een gebitsbehandeling, bevestigde zijn vader. De Irakese Zainab Abbas overleefde net als Abdullah de boottocht en wijst hem aan als mensensmokkelaar. Quid ?

De emotionele beeldvorming vervormt en verdringt niet zelden de feiten in de migratiecrisis. Hoe gruwelijk ze ook zijn. De gespleten verontwaardiging van onze Europese hybride mandarijnen is even hemeltergend als het drama zelf. De Koerdische Peschmerga verdreef de IS – barbaren uit Kobani en werd uit dankbaarheid gebombardeerd door de Turkse Sultan Erdogan. Onze Mandarijnen keken de andere kant op, terwijl ze beter de IS-barbaren militair zouden bestrijden dan te kurieren am symptom.

Hongarije 1956

Europa pokert met vluchtelingen terwijl de houding van haar onderdanen polariseert. Polarisatie tussen de Goeden en de Slechten. Wie de foto van een dode kleuter aangrijpt om op te roepen voor sluiting van de grenzen is dan een smerige populist en een stiekeme fascist. “Je hebt mensen die met open armen de vluchtelingen opvangen en je hebt mensen die ze met gestrekte rechterarm tegenhouden” zei de Nederlandse TV journalist Twan Huys, wiens gezond verstand blijkbaar verdronken is op het strand van Flevoland. Framing en moralistische dwingelandij op het ritme van een mediatieke overkill. Met aan de ene kant van het ideologisch spectrum een wollige wolk van wensdenkers en solidariteitsjunks, en aan de extreme overzijde lui die in elke vluchteling een soldaat van het gestaalde islamitische goedvolk zien.

Toen de sovjets in 1956 Hongarije binnenvielen vluchtte Dzingisz Gabor naar Nederland. Hij werd er staatssecretaris voor het christelijke CDA en is nu voorzitter van de Nederlandse vluchtelingenorganisaties. De man heeft alle begrip voor de verguisde Hongaarse premier Viktor Orban en vindt dat zijn land geen glas water is, waar er nog een scheutje of een druppel bij kan vooraleer het overstroomt. Een land waar het doorsneeloon 275 euro per maand bedraagt en waar “een gehospitaliseerde nog zijn eigen WC-papier moet meebrengen”. Gabor beweert dat amper 15% van de huidige migrantenstroom Syrische oorlogsvluchtelingen zijn, en dat de anderen gelukzoekers zijn die altijd wel ergens slachtoffer zullen zijn, en niet stoppen in Italië, Macedonië of Turkije op weg naar de Noord-Europese verzorgingsstaten. De sirenenzang van de Duitse Lorelei.

Steekvlampolitiek en recuperatie volgt op elk drama. De knuffel- en medelijdenretoriek van links en hun culpabiliseren van het Westen was voorspelbaar. Bart De Wever hunkert niet naar applaus van mensen die toch niet op hem stemmen. De Gucht kickt daar op. Om het aangespoelde kiesvee van het Vlaams Belang aan boord van de N-VA te houden laveert De Wever meesterlijk tussen wal en schip, tussen macht en ideologie, van stuurboord naar bakboord. Hij gaat daarbij meer over stag dan een tegen de wind oploevend zeilschip. Maar in de politiek is perceptie belangrijker dan realiteit. Hij pleit voor een Europees spreidingsplan, maar in het Europees Parlement stemt N-VA samen met de AECR van Cameron tegen. Hij pleit voor een pushback en een opvang aan de buitengrenzen van Europa, maar stuurde zijn defensieminister Steven Vandeput het Middellands zeegat in om de veerdienst te helpen organiseren. Het roversnest van mensenhandelaars is volgens Europol al 30.000 man sterk. De overzetdienst tussen Lesbos en Kos naar het Griekse vasteland is overgenomen de steenrijke Griekse reder Venezolanos. Daar wordt de poort naar Europa wagenwijd opengezet door Syriza-minister Anastasia Christodoulopoulu, die tegelijkertijd al haar illegalen door Hongarije meestuurt naar Merkel. Het kan anders.

Australië neemt 12.000 Syriërs op. De Australische premier Tony Abbott voert een rigide repatriëringsbeleid. Bootvluchtelingen worden onderschept en ondergebracht op de eilanden Nauru en Manus, buiten de regio. Europa doet het omgekeerde. Het zou beter te rade gaan bij de Nederlandse oorlogscorrespondent Hans Karstens: “Wie voor opvang in de regio pleit, kiest voor het voorkomen van 2500 verdrinkingen van asielzoekers. De rest is medeplichtig”.

De Wever laat Liesbeth Homans stoer rondtoeteren dat nieuwkomers de wachtlijsten voor de huur van sociale woningen moeten volgen, en dat ze ook geen eigendommen mogen bezitten om er voor in aanmerking te komen. Na 10 jaar Vlaamse regeringsdeelname weet zou Homans moeten weten dat dit haaks staat op de realiteit. Dat wie geen dak boven zijn hoofd heeft, eerst maalt. Dat de Koning Boudewijn Stichting zelfs schrijft dat 60.6% van de Belgische Marokkanen een woning in hun land van herkomst hebben. Dat Marokko geen kadastrale gegevens uitwisselt (voor zover er al een kadaster bestaat …) en dat er volgens mijn Turkse schoondochter (jawel) in Emirdag meer woningen gebouwd zijn met de weldaden van een Gents leefloon dan met de opbrengsten van de Turkse economie.

Asielminister Theo Francken heeft gelijk als hij pleit voor een tijdelijke verblijfsvergunning voor de vluchtelingen, omdat hij pertinent weet dat wie naar hier komt, hier blijft. Na het asielbootje komt de migratietanker. Onze minister kan te rade gaan bij zijn dienst vreemdelingenzaken (DVZ) om de volgmigratie te berekenen voor de huidige regularisatiegolf van 4.000 aanvragers per week. Hij kan de zogenaamde Dusquesne-operatie van 2000 als referentiekader gebruiken. Toen werden er 32.000 aanvragen ingediend. Deze gebeurden per gezin, en DVZ vermenigvuldigde met 1.6 om het aantal onmiddellijk geregulariseerde personen te kennen, dus 52.000. Om het definitieve aantal te berekenen dat door gezinshereniging naar ons landje toegestroomd is, werd de multiplicator 2.5 gebruikt en bij het oorspronkelijk aantal geteld, dus 182.000.

Pamperende overheid

Eén aanvraag trekt door de volgmigratie dus zes personen aan. Het aantal leefloners met een nationaliteit van buiten de EU vertienvoudigde daardoor tegen 2007. Vijf jaar na de regularisatie van 2000 werkte nog niet de helft . Tussen 2002 en 2008 steeg onze bevolking met 800.000 inwoners. Ons bbp per hoofd knakte vanaf 2004. Dat betekent volgens Econoom Geert Noels dat de aangroeiende bevolking niet bijdroeg aan de groei. In 2009 werd er een nieuw “generaal pardon” afgekondigd met dezelfde gevolgen.

Minister Muyters mag van De Wever rondbazuinen dat er jobs zijn voor hooggeschoolde vluchtelingen, terwijl hij weet dat diploma’s van EU-burgers hier quasi niet worden erkend. Ondernemers en een pamperende overheid vinden nu al geen jobs voor ons legioen van 600.000 werklozen en nepstatutairen, maar vinden wel dat de nieuwkomers onmiddellijk een arbeidsvergunning moeten krijgen. Een vals schuldgevoel ? Profileringsdrang ? De concurrentiedruk voor laaggeschoolden onderaan de arbeidsladder nog verder opvoeren om sweatshops te legaliseren tegen hamburgerlonen ? De werkzaamheidsgraad van personen met een nationaliteit uit een niet- EU-land is volgens de VDAB nu amper 40.4 procent, dit is 18% onder het EU-gemiddelde (in Wallonië is het maar 32.8%). Voor elke 4 werkenden zitten er 6 in de bijstand. Tsjechië, dat geen vluchtelingen meer wil opnemen, is met 74.7% tewerkstellingskampioen. Duitsland haalt 56%. De cijfers staan haaks op de demagogie.

Een iconische gruwelfoto mag ons niet blind maken voor de realiteit. De Syrische vluchtelingenstroom is het gevolg van een godsdienstige burgeroorlog tussen soennieten en sjiieten. Saudi-Arabië neemt geen vluchtelingen op. Het zal wel de bouw van 200 nieuwe wahabistische moskeeën financieren in Duitsland. De IS-barbaren beweren 4.000 jihadistrijders met de vluchtelingenstroom naar Europa meegestuurd te hebben. Als er straks iemand op de trein een wapen bovenhaalt, zullen we ons dan terug gelukkig mogen prijzen dat er een Amerikaanse militair in de coupé zit ? Een cultuur, doordrongen van dwang zoals de islam, compromisloos accepteren in Europa, is geen mooie vorm van naastenliefde, schreef Fatima el Farisi in ” Links en de slangenmand van de islam”. Het is even dom en gevaarlijk als je hand in een slangenmand steken en hopen dat je niet wordt gebeten, omdat je er je hand vrijwillig instak.