En Marche naar Brussel? Niet iedereen in de partij van Merkel is even enthousiast

Emmanuel Macron en Angela Merkel. © Reuters

Als Emmanuel Macron een Europese tandem wil vormen met Angela Merkel heeft hij nog werk voor de boeg.

Ze liet hem bijna zes maanden wachten. Maar nu Duitsland weer een regering heeft, kan bondskanselier Angela Merkel met de Franse president Emmanuel Macron over zijn Europese plannen praten. Tijdens de lange coalitiegesprekken in Berlijn was er daarvoor geen tijd. Er zullen daarom op de Europese top van 22 en 23 maart nog geen voorstellen op tafel liggen. Als het een beetje opschiet, lukt dat tegen de zomer misschien wel.

Macron botst frontaal met de Europese Volkspartij (EVP), waarin de Duitse christendemocraten van Merkel de eerste viool spelen

Zeker is dat niet. Het weekblad Der Spiegel weet dat niet iedereen in de CDU, de partij van Merkel, even enthousiast is over de Franse dadendrang. Het gaat dan niet zozeer over een Europese relance, maar over de manier waarop Macron bij de Europese verkiezingen van volgend jaar zijn Franse tour de force wil herhalen. Hij zei enkele maanden geleden aan de Sorbonne al dat de grote Europese christen- en sociaaldemocratische partijen niet het monopolie van het debat in Europa hebben. Hij wil, zoals in Frankrijk, met En Marche in andere partijen inbreken en een zo groot mogelijke fractie in het Europees Parlement vormen, waarmee hij op de besluitvorming kan wegen. Het is hem daarbij ook om de functies te doen, die na de verkiezingen van volgend jaar moeten worden ingevuld en die nu veelal door christendemocraten worden bezet. Denk aan de voorzitters van de Europese Commissie, het Europees Parlement en de Europese Raad.

Macron botst met die ambitie frontaal met de Europese Volkspartij (EVP), waarin de Duitse christendemocraten van Merkel de eerste viool spelen. Hij is, bijvoorbeeld, geen voorstander van het systeem met de zogenaamde Spitzenkandidaten, waarbij de Europese partijen vooraf iemand aanduiden die voorzitter van de Commissie wordt als hun partij in het Europees Parlement de grootste wordt. Dat wordt ook nu weer zo goed als zeker de EVP. Die denkt aan brexitonderhandelaar Michel Barnier als haar Spitzenkandidat – een man die, volgens Macron, bij een oude Franse politieke cultuur hoort.

Angela Merkel kwam politiek verzwakt uit het Duitse verkiezingsjaar en ze staat internationaal aan twee kanten onder druk. Aan de ene kant dreigt Donald Trump met een handelsoorlog, die de Duitse auto-industrie pijn zou doen. Aan de andere kant morrelt Macron aan de macht van haar partij in Europa. Wellicht past de omstreden, bliksemsnelle promotie van de EVP’er Martin Selmayr tot grote baas van de hele Europese administratie in het opzet om nu al macht vast te houden. Emmanuel Macron rekent zich daarom toch beter niet te snel rijk. Merkel is thuis in Brussel. Als hij welke hervorming ook gedaan wil krijgen, kan hij niet zonder haar en haar EVP.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content