‘Dit zijn gevaarlijke tijden: bedriegers, van Trump over Farage tot Johnson, buiten frustraties uit’

We zijn wakker geworden in een nieuw UK en in een nieuwe Europese situatie, en daarover moeten we nu heel ongerust zijn, schrijft Nigel Williams.

De Amerikaanse documentairemaker Michael Moore zei een week voor het referendum op BBC dat het succes van Donald Trump en de steun in Groot-Brittannië voor een brexit moeten gezien worden in het licht van de ‘antipolitiek’. In de VS zien veel (blanke) mensen die zich niet vertegenwoordigd weten – ‘disenfranchised’ – Trump als een soort ‘anti(politieke) establishmentfiguur’.

Ze maken daar een fout in, zoals de mensen dat nu doen in de UK. Maar hun reactie is wel begrijpelijk.

Deze mensen voelen zich in de steek gelaten door ‘de politiek’. Daarnaast heb je de perceptie over de EU als een oncontroleerbare elite, die zichzelf verrijkt en geld verslindt. De frustraties en onwetendheid over migratie, tewerkstelling en de EU hebben geleid tot het resultaat van dit referendum. Dat politici de LEAVE-stemmers wegzetten als ‘racisten’ of ‘slecht geïnformeerden’ is olie op het vuur gooien.

In de arbeiderswijken buiten Londen lag de opkomst voor dit referendum om en bij de 70 procent. Dat is ongezien. Dit zijn de wijken waar politici bijna niet meer komen. Wijken waar armoede, hopeloosheid en frustratie heersen. Er zijn nu politici, ook van Labour, die deze mensen als racist of xenofoob bestempelen. Sociaaldemocraten die hun natural roots negeren en caviaar gauche worden, laten het veld open voor rechts en zelfs extreem rechts. Zie in eigen land ook de Optima-affaire.

We zijn wakker geworden in een nieuw UK en in een nieuwe Europese situatie, en daarover moeten we nu heel ongerust zijn. In het oosten wrijft Vladimir Poetin zich in de handen, de EU wankelt omwille van haar eigen onbekwaamheid om haar huishouden en imago op te poetsen en een sociale Europa uit te stippelen. In de perceptie is de EU enkel een multinational in dienst van de banken. De UK zal ook nooit meer hetzelfde zijn, de ‘unie’ wankelt.

Politici hebben ons in avontuur en instabiliteit gestort, waarvan we jaren de gevolgen zullen dragen. Gematigde politici moeten hun verantwoordelijkheid nemen en in de spiegel kijken. We staan aan het begin van een nieuwe periode – de uitkomst ervan is heel onzeker.

De werkende mensen van de UK zullen bedrogen uitkomen. Boris Johnson noch Nigel Farage zijn er voor hen. Johnson spreekt over ‘soevereiniteit’ terugclaimen. De man die Londen heeft verkocht aan de hoogste bieder: rijke Sjeiks en Russen, waardoor de gewone Brit het zich niet meer kan permitteren om er te wonen. Bedriegers die frustraties gebruiken voor hun eigen agenda: we leven in dangerous times.