Naar aanleiding van de presidentsverkiezingen in Polen staat Louis Ide (N-VA) stil bij de nieuwe verhoudingen binnen de eurozone. ‘Met Duda als president zal Polen meer eurokritisch zijn. Benieuwd welk effect dit op Donald Tusk zal hebben.’
De opiniepeilingen zaten er weer eens glad naast. Na de opiniefeiling (sic) in het Verenigd Koninkrijk herhaalde zich het fenomeen in Polen, waarbij we weldra wellicht statistische significante uitspraken kunnen gaan doen over het systematisch falen van peilingen.
Nochtans moet ik toegeven dat ook de nieuwe president van Polen, Andrzej Duda, in december vorig jaar ook niet echt in zijn kansen geloofde. Hij vertrouwde me dat toe, toen we een paar koffies dronken in Straatsburg. Het was duidelijk veeleer de bedoeling de weg voor te bereiden voor de komende parlementsverkiezingen in Polen.
Andrzej Duda is een aimabel man. Een beetje het-ideale-schoonzoon-type die heel rustig zonder veel woorden en met een eeuwige glimlach je op een innemende wijze inpakt. Maar vergis je niet, de man, een jurist, weet goed waarmee hij bezig is. Hij is sterk gewonnen voor (academische) kennis (in de politiek). Verder in ons gesprek -dat naar ik meen niet onder het biechtgeheim viel- viel me op hoe hij de modale Pool vertegenwoordigt. Polen en de kerk zijn nog steeds sterk verweven.
‘De tijd dat Brussel letterlijk en figuurlijk centraal lag in Europa, is voorbij’
Toen ik in Wenen voor een congres was en Lech Kaczynski het leven liet in de vliegtuigramp bij Smolensk, werd de door de Polen in Wenen vaak gefrequenteerde kerk, op een mum van tijd bedolven onder de bloemen. Er werd gebeden en gerouwd. De Polen zijn doordrongen van de kerk. De geest van Johannes Paulus II waart duidelijk nog rond in Polen. Duda is in deze niet anders. Maar hij heeft evenzeer tegenwoordigheid van geest om een lastige analyse te maken. De problemen waar het bisdom Brugge mee kampte, waren in deze analoog aan bepaalde problemen in de Poolse kerk. Het was duidelijk dat Andrzej Duda zijn kop niet in het zand stak. Over andere ethische zaken hadden we het niet, maar zonder te willen generaliseren, mag je toch wel stellen dat vele Polen (in het Europees Parlement) bijzonder ethisch conservatief zijn. Het proces dat Ierland doormaakt is nog niet aan de orde in Polen.
Het is verbazingwekkend hoe weinig bij ons bericht is over de presidentsverkiezingen in Polen. Nochtans lijkt me Polen een veel grotere impact te gaan hebben op het internationale toneel, dan dat Spanje dat doet. De pro-Amerikaanse lijn zal onverkort doorgetrokken worden onder Duda. Met Tusk als voorzitter van de Europese Commissie zal Polen zijn stempel gaan drukken op de EU. Met Duda als president zal Polen meer eurokritisch zijn. Benieuwd welk effect dit op de voorzitter van de Europese raad Dondald Tusk zal hebben.
De tijd dat Brussel letterlijk en figuurlijk centraal lag in Europa, netjes tussen het Calvinistische noorden en het Latijnse zuiden is voorbij. Brussel is alvast figuurlijk naar het oosten opgeschoven. De EU in zijn geheel zal hiermee rekening moeten houden. Temeer daar de ECR-fractie waartoe de partijen van David Cameron en Duda behoren, zich moreel voor een stuk versterkten.
‘Europa slaagt er niet in een bottom-up maatschappelijk draagvlak te creëren. ‘
Mocht er in Europa al een splitsing dreigen tussen noord en zuid, omdat (ultra) linkse partijen in Spanje, in navolging van Griekenland de verkiezingen wonnen (en waar hier wel overdreven paginabreed over bericht), dan dreigen er ook problemen tussen oost en west, om nog maar van eventuele eilandfenomenen te zwijgen. Het is duidelijk dat Europa een probleem heeft. Een probleem van subsidiariteit. Europa slaagt er niet in een bottom-up maatschappelijk draagvlak te creëren.
Als Europa er niet in slaagt het migratieprobleem billijk aan te pakken, de economie aan te blazen, minder te betuttelen en het subsidiariteitsprincipe te respecteren, dan ziet het er somber uit voor Europa. Dat Europa nog steeds pendelt tussen Brussel en Straatsburg (wat 200 miljoen euro per jaar kost) wakkert dat onbegrip nog verder aan bij de bevolking.
Wie had gedacht dat ik een kop koffie zou drinken met de president van Polen. Ik alvast niet. Maar het illustreert hoe onverwacht een bepaalde lokale dynamiek in gang gezet kan worden die een serieuze impact kan hebben op het internationale toneel.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier