De ‘bloedverkiezingen’ van Bashar Al-Assad

Op 3 juni organiseert Bashar Al-Assad zijn ‘bloedverkiezingen’ in Syrië. Velen vrezen hem, maar verkiezen hem boven de onzekere toekomst van de rebellen, schrijft Willemjan Vandenplas. ‘Ik stem voor Al-Assad. Hij heeft mijn man vermoord, mijn zoon gevangen gezet. Maar ik heb nog steeds één zoon over, die zou ik graag willen houden.’

Op 3 juni vinden verkiezingen plaats in Syrië. Op de achtergrond daarvan: 3 miljoen vluchtelingen en 9 miljoen mensen die humanitaire hulp nodig hebben. Veel Syriërs willen dat het conflict stopt. Velen zijn bang voor het regime van president Bashar Al-Assad. Uit gebrek aan alternatief verkiest een deel van de burgers echter Al-Assad boven de onzekere toekomst die de rebellen hun geven.

Volgens Ibrahim Al-Assil, directeur van een geweldloze beweging in Syrië, is democratie geen éénmalige gebeurtenis, maar is het een systeem: ‘Wat voor een democratische verkiezingen zullen we krijgen na de voortdurende moorden, de bombardementen, de kidnappings? Na 50 jaar repressie waarin de president enkele via referenda kon verkozen worden? De despoot probeert de internationale gemeenschap te tonen dat hij democratie belangrijk vindt, terwijl zijn vliegtuigen containerbommen gooien op burgers. Syrië is een land verscheurd door oorlog en de dictator wil niet eens ontslag nemen.’ Al-Assad steekt dus de draak met democratische verkiezingen en de Syrische burgers.

Al-Assad heeft de laatste jaren enkel zijn relaties met bevriende regimes verbeterd en liet geen enkele kritiek op zijn regime toe. Het regime laat enkel verkiezingen toe in door het regime gecontroleerde gebieden. Bovendien is de Syrische oppositie nog steeds geen valabel alternatief omdat ze verdeeld is. Het is tijd dat zij met een boodschap en een visie komt voor de Syrische burgerbevolking. Die kan immers niet blijven geloven in luchtkastelen.

Het terug onder controle brengen van Homs en de verdere overname van de zuidelijke gebieden is voor Al-Assad een belangrijke zege: hij komt er zijn verkiezingsbeloften mee na. Die overwinning was ook een politieke en strategische manier om de publieke opinie voor zich te winnen. De propaganda van Iran, Hezbollah en het Syrische regime, dat Al-Assad de enige stabiele factor is in Syrië, wordt erdoor versterkt. En zo krijgt Bashar Al-Assad het aura van de beschermer van Syrië tegen wat hij als terroristen bestempelt.

Deze terroristen zijn zowel de politieke als de gewapende verzetsbeweging. Van de vreedzame burgeractivisten op Facebook tot de buitenlandse strijders van ISIS ( De Islamitische Staat van de Levant en Irak). De rebellen doen mee in het opbod van Al-Assad, ze zeggen dat ze twee derde van het grondgebied in hun bezit hebben. En dat zij aan het winnen zijn. Syrië is echter een gefragmenteerde samenleving, geen enkele strijdende partij kan beweren dat het aan de winnende hand is: de tol van meer dan 3 jaar opstand en gevechten is zwaar voor alle partijen.

Via de militaire weg zal geen enkele speler in Syrië de overhand kunnen halen. Want voor sommige Syriërs is er helemaal geen weg terug nadat hun familieleden zijn vermoord of gemarteld, hun huis gebombardeerd met containerbommen en na de vlucht uit een verwoest land. Ze hebben niets meer te verliezen en sommigen onder hen zullen blijven vechten. Anderen vinden dat dit conflict eindelijk eens moet stoppen, ondanks hun vele lijden. De getuigenis van een Syrische vluchtelinge bewijst de hopeloosheid van sommige: ‘Ik ben klaar om voor Al-Assad te stemmen, hij heeft mijn man vermoord, mijn zoon gevangen gezet. Maar ik heb nog steeds één zoon over, die zou ik graag willen houden.’

Dit alles rolt de rode loper uit naar een nieuwe verkiezingsoverwinning van het regime van de clan Al-Assad. Regimes in Iran, China, Rusland en sommige landen in Latijns-Amerika zijn alvast uitgenodigd om de overwinning te vieren. Deze landen zullen pogen om het regime een democratische legitimiteit te geven. Terwijl de ‘Friends of Syria’ de verkiezingen een farce noemen en een belediging voor de wereld en de Syrische bevolking.

Deze verkiezingen zullen de patstelling op internationaal vlak nog verder voeden. Volgens Al-Assil zullen deze verkiezingen, die bekend staan als ‘bloedverkiezingen’, de Syrische samenleving en het land nog meer verdelen en de crisis nog meer verdiepen: ‘Al-Assad is een misdadiger, hij en zijn regime begaan op regelmatige basis oorlogsmisdaden. Om nog meer extremisme en bloedvergieten te vermijden, moet hij verantwoordelijk worden gehouden.’