De American Dream in tijden van Trump: ‘De liefde van mijn ouders kent geen grenzen’

Erica Alfaro met haar ouders in Carlsbad, Californië © Ernesto Rodriguez Amari
Ernesto Rodriguez Amari
Ernesto Rodriguez Amari Journalist en politicoloog

Zij is de dochter van Mexicaanse migranten en behaalde onlangs een masterdiploma aan de universiteit van San Diego in Californië, hem lukte hetzelfde dankzij het DACA-programma voor illegale migranten aan de Columbia-universiteit in New York. Knack sprak met Erica Alfaro en Hector Sanchez Perez. ‘De liefde van mijn ouders kent geen grenzen.’

In een tweet kraaide Donald Trump enkel dagen geleden victorie over de mogelijkheid om 2,5 miljard uit het defensiebudget te spenderen aan de bouw van de muur op de grens met Mexico. Vorige week zag hij ook al zijn mogelijkheden uitbreiden om illegale migranten versneld het land uit te zetten, zonder tussenkomst van een rechter.

Een en ander volgde op zijn omstreden advies aan enkele Democratische parlementsleden van allochtone origine om ’terug te keren naar hun eigen land’. Een van hen is de populaire Alexandria Ocasio-Cortez, een toonbeeld voor jonge Latino’s die hun dromen proberen waar te maken.

Andere straffe voorbeelden zijn de getuigenissen van de 29-jarige Erica Alfaro en de 24-jarige Hector Sanchez Perez. Twee jonge latino’s die hun angsten en moeilijkheden overwonnen en erin slaagden om hun masterdiploma te behalen.

Om haar ouders te bedanken fotografeerde Alfaro zichzelf in toga samen met haar ouders op de aardbeienplantage in Carlsbad, Californië waar ze werken. De foto ging viraal en haalde onder andere CNN en Fox News.

Wat wilde u met uw foto aan de wereld vertellen?

ERICA ALFARO: Ik wilde mezelf in toga laten fotograferen op de werkplaats van mijn ouders. Mijn moeder en vader werken superhard om geld te verdienen om te kunnen overleven. Ze vertrekken thuis om vijf uur ’s ochtends zodat ze tegen zes uur op de plantage aankomen. Daar blijven ze werken tot zeven uur ’s avonds. Ze doen dit elke dag: van maandag tot zondag. Het hangt wat van het seizoen af hoeveel ze verdienen. Ze worden betaald voor het werk dat ze doen en niet voor het aantal uren dat ze werken. Je kan alleen aardbeien of frambozen plukken door op je knieën te zitten en je rug in een hoek van 90 graden te houden. Beeld je eens in: dag in dag uit in deze positie en dat 12 uur aan een stuk met tussendoor een pauze van 20 minuten.

Je had toch ook een foto met je ouders in de aula van de universiteit kunnen nemen?

ALFARO: Ik heb ook zo’n foto, maar ik wou aan mijn medestudenten en professoren laten zien dat ik fier ben op het werk dat mijn ouders doen. Ik weet perfect waar ik vandaan kom. Met deze foto wou ik ook aantonen dat migranten fier kunnen zijn op het werk dat ze doen. Het maakt niet zoveel uit wat je doet, als je maar op een eerlijke manier je geld verdient.

U heeft niet alleen uw migratieachtergrond moeten overwinnen. U was ook een tienermoeder?

ALFARO: Dat klopt. Ik was zwanger op mijn vijftiende. Ik ben toen gestopt met studeren. Tot op een dag dat ik een vreselijke ruzie had met mijn man. Ik ga niet in detail treden, maar ik was slachtoffer van huiselijk geweld. Die dag dacht ik terug aan de wijze woorden van mijn moeder. Zij had me op mijn dertiende een dag meegepakt naar haar werkplaats om mee te werken. Ik weet nog dat ik na drie uur non-stop werken zei dat ik dorst had en dat ik niet meer kon. Toen zei ze me: dit is het werk dat je vader en ik elke dag doen zodat we eten hebben. Zorg dat jou niet hetzelfde lot overkomt. Studeren is de enige manier om hieraan te ontsnappen.

Ik heb dan besloten om terug te gaan studeren en ik heb mijn middelbaar diploma behaald. Dat was helemaal niet gemakkelijk. Mijn ouders spreken geen Engels. Ze spreken zelfs niet perfect Spaans, maar een Mexicaans dialect. Niemand kon me thuis met mijn huiswerk helpen.

Mijn ouders zijn uit Mexico geëmigreerd in 1987. Vanaf de eerste dag dat ze in de VS toekwamen, zijn ze beginnen te werken. Het is op die plantages dat ze verliefd op elkaar zijn geworden. Mijn vader kon zijn documenten en verblijf legaliseren, maar mijn moeder niet. Mijn broer, mijn zus en ik zijn in Amerika geboren. Toen ik drie jaar was zijn we terug naar Mexico gegaan omdat mijn moeder haar documenten in orde moest brengen. We kwamen pas terug naar de VS toen ik dertien jaar was. Tot dan sprak ik geen woord Engels.

Hoe moeilijk dat?

ALFARO: Ik herinner me dat ik naar de middelbare school ging en geen woord verstond van wat de leerkrachten tegen mij zeiden. Tot op vandaag is mijn Engels niet perfect, maar ik kan het goed schrijven. Het allerbelangrijkste is om niet op te geven en door te zetten.

Studeren in Amerika is duur. Hoe financierde u uw studies?

ALFARO: Ik werkte van maandag tot zondag en ik ging ’s avonds naar de universiteit. Ik heb allerlei jobs gedaan: Uberchauffeur, jobs in restaurants, winkels … Mijn ouders konden me economisch niet helpen, maar ik heb wel steeds hun vertrouwen en liefde gekregen. Ik heb mijn bachelor en mijn master aan de San Diego State University behaald. Sommige dagen sliep ik amper drie uur per nacht omdat ik vaak pas kon beginnen te studeren als mijn zoon al sliep.

Welke opleiding heeft u gevolgd?

ALFARO: Ik heb onderwijs gestudeerd en voor mijn master heb ik mij in studiebegeleiding gespecialiseerd. Mijn droom is om op een school te werken en kinderen met een migratieachtergrond te motiveren om naar de universiteit te gaan. Van ons wordt niet verwacht dat we kunnen studeren en universitaire diploma’s behalen. Gedurende heel mijn schoolcarrière heeft er nooit iemand tegen mij gezegd dat ik zou kunnen studeren.

Wat vindt u van de uitspraken van president Trump over migranten?

ALFARO: Ik vind het pijnlijk om steeds maar opnieuw te horen dat wij tot de ondermensen lijken te behoren. De werkelijkheid is veel complexer dan wat Trump tweet. De oorspronkelijke bevolking van de VS heeft problemen met structurele werkloosheid. Dat heeft niets met migratie te maken. Ik heb als moeder besloten dat er in mijn huis niet naar de televisie gekeken of naar de radio geluisterd wordt. We kiezen er bewust voor om alleen maar boeken te lezen. Mochten we de hele week naar het nieuws luisteren, zouden we ons zo in een depressie storten. Ik wil mijn zoon duidelijk maken dat als hij hard werkt, hij zijn dromen kan bereiken.

Had u verwacht dat uw foto viraal zou gaan?

ALFARO: Ik was mij daar in eerste instantie niet bewust van. De dag van mijn proclamatie is heel mijn familie bij mij thuis gekomen om samen te koken. Ik had nog bijna mijn proclamatie gemist. We hebben ons moeten haasten om nog op tijd te komen. Nog voor ik in de zaal ging zitten, kwam er een journalist van CNN op me af die me vroeg hoe ik me voelde. Toen mijn naam in het auditorium werd afgeroepen, werd mijn familie geïnterviewd en gevraagd hoe zij zich voelden.

Het leuke van het moment was dat verschillende medestudenten en professoren mijn ouders zijn komen feliciteren voor hun inspanningen die ze voor me hadden gedaan. Toen we terug thuis kwamen zetten we de tv op en stond ik in het journaal van verschillende zenders. Op die manier heb ik een klein beetje iets kunnen terugdoen voor de liefde die mijn ouders mij hebben gegeven. Nadat ik op tv was gekomen, zijn ook Fox News en verschillende andere zenders en kranten uit andere landen mij komen interviewen.

Wat brengt de toekomst nu voor u?

ALFARO: Ik blijf dromen en wil me inzetten voor migrantenkinderen. Verschillende professoren hebben me ondertussen gevraagd of ik bij hen wil doctoreren. Ik ben dat nu aan het overwegen.

Lees verder onder de foto

Hector Sanchez Perez met zijn familie in New York
Hector Sanchez Perez met zijn familie in New York© Ernesto Rodriguez Amari

DACA-programma

Ook illegale migranten slagen erin om hun dromen na te jagen. Dankzij het DACA-statuut voor wie als kind in de VS is toegekomen, kunnen zij ook gaan studeren. In tegenstelling tot andere studenten krijgen ze voor hun studies geen overheidssteun. Ze vallen terug op privéleningen, waar ze bovendien niet gemakkelijk toegang toe krijgen vermits hun familieleden doorgaans arm zijn. Toch slaagde Hector Sanchez Perez erin om aan een van de topuniversiteiten van de Verenigde Staten te studeren: hij behaalde een masterdiploma aan de Columbia-universiteit van New York.

Van waar bent u afkomstig?

HECTOR SANCHEZ PEREZ: Ik kom uit Oaxaca uit Mexico. Mijn ouders hadden daar een klein chocoladebedrijfje en zijn naar de VS gekomen toen ik vier maanden oud was. Ze hebben nooit een verblijfsvergunning gekregen. Ik word dankzij het DACA-programma van Barack Obama wel beschermd, omdat ik als kind in de VS toekwam. Helaas is het door de strenge immigratiewetten haast onmogelijk geworden om Amerikaanse burger te worden. Hoewel mijn moedertaal Spaans is, schrijf en spreek ik perfect Engels. Ik zou met alle gemak voor het examen slagen om de Amerikaanse nationaliteit te verwerven, maar helaas mag ik er niet aan deelnemen.

U behaalde uw master aan de Columbia-universiteit van New York: dat moet toch zeer duur geweest zijn?

SANCHEZ PEREZ: Ik heb een inzamelingsactie moeten organiseren en ik heb geld gekregen van mijn familieleden, leerkrachten van mijn middelbaar en mijn universiteit en honderden andere mensen. Op die manier heb ik 10.000 dollar verzameld, maar dat was nog niet genoeg. Ik heb ook een beurs van de universiteit zelf gekregen. Toen ik mijn ouders vertelde dat ik toegelaten was om mijn masteropleiding aan de Columbia universiteit te volgen, konden ze dat haast niet geloven. Ze hebben me onmiddellijk gezegd dat ze er alles aan gingen doen om me emotioneel en financieel te steunen. Nu ik mijn masterdiploma in Publieke Gezondheidszorg op zak heb, hoop ik ook geneeskunde te kunnen studeren. Ik ben mij aan het voorbereiden voor het toelatingsexamen in september.

Wat is uw drijfveer om arts te worden?

SANCHEZ PEREZ: Ik wil kinderen van migranten en iedereen helpen. Het is wereldwijd bekend dat de gezondheidszorg in de VS zeer duur is en dus voor veel mensen niet toegankelijk is. Ik zou graag mijn kennis in de publieke gezondheidszorg toepassen tijdens mijn opleiding als arts. De meeste artsen in de VS liggen immers niet wakker van de complexiteit en beperkingen van ons gezondheidssysteem. Mijn droom is om als brugfiguur tussen verschillende gemeenschappen te werken. Ik wil ook hard werken zodat ik mijn ouders en alle mensen die me gesteund hebben kan bedanken.

Uw afstudeerceremonie moet een speciaal moment geweest zijn?

SANCHEZ PEREZ: Mijn ouders en broers hebben me een enorm geschenk gegeven. Ze hebben vanuit Californië het vliegtuig naar New York genomen en belden me opeens dat ze op de luchthaven stonden. Ik kon mijn oren niet geloven! Je moet weten dat, als ze op de luchthaven tegengehouden zouden worden door de politie, ze het risico liepen om terug naar Mexico gedeporteerd te worden. De liefde van mijn ouders kent geen grenzen. Ze waren superblij voor mij.

Trump dreigt er bijna dagelijks mee om immigranten te deporteren. Wat doet dat met jou?

SANCHEZ PEREZ: Trump is verkozen door mensen die denken dat migranten een ziekte zijn in de VS en dat het land van deze ziekte moet genezen. Ze vergeten dat wij ook mensen zijn. Zelf vind ik de verklaringen van Trump pijnlijk en kortzichtig. Ik kan niet begrijpen dat de machtigste president ter aarde dit soort taalgebruik hanteert. De polarisatie in de VS neemt enorm toe. Blanken tegen zwarten, latino’s en Aziaten. Ze vrezen om hun macht te verliezen.

Trump zegt dat latino’s dieven zijn. In mijn geval is dat helemaal niet waar. Mijn ouders werken van maandag tot zondag. Ze hebben drie jobs om mezelf en mijn broers goed onderwijs te kunnen geven. Ik heb keihard moeten werken om mijn masterdiploma te behalen. Ik voel me evenzeer Amerikaan als mijn studiegenoten.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content