Wat het Verenigd Koninkrijk verenigt, is diep geloof, hoop en vertrouwen in het fenomeen van de NHS, de landelijke gezondheidszorg. ‘De NHS komt nog het dichtst in de buurt van wat Britten verstaan onder religie’, schrijft Lia van Bekhoven.
‘De NHS heeft mijn leven gered’, zei Boris Johnson over de landelijke gezondheidszorg toen hij zondag ontslagen werd uit het ziekenhuis. ‘Geen twijfel mogelijk’.
En wij, zei hij tegen zijn medeburgers in een krachtig eerbetoon aan ’s lands heiligste der heilige koeien, gaan op onze beurt onze National Health Service redden.
De Britten doen niets liever. De Nationale Gezondheidszorg is, samen met de Queen, het dierbaarste instituut van de natie. Iedere donderdagavond om 20.00 uur klappen Britten in supermarkten, tv-studio’s, gerieflijke voortuinen, langs de snelweg en in woontorens voor de zorgwerkers. Wij zullen de NHS met liefde redden, zei Johnson. Love is all you need. Liefde en een verlenging van de lockdown tot wellicht ergens in juni. De Britten hebben het er graag voor over.
Wat het Verenigd Koninkrijk verenigt is diep geloof, hoop en vertrouwen in het fenomeen van de NHS; de zorg die beneden de maat presteert als het gaat om effectieve ziekenbestrijding, maar die toegankelijk is voor iedereen. De NHS komt nog het dichtst in de buurt van wat Britten verstaan onder religie.
Waar de Britten ook meer in zijn gaan geloven is in hun premier. Johnsons herstel deed bijna duizend doden per dag van de voorpagina’s verdrijven. Het is echt een ‘Goede vrijdag’, kopte een krant over het bericht dat de regeringsleider de eerste stappen in de gangvan het ziekenhuis van St Thomas gezet had. Johnsons ziekte heeft erin gehakt. De onverwachte mogelijkheid de premier te verliezen aan covid-19 was nauwelijks te bevatten. Er was oprechte opluchting toen bleek dat de regeringsleider niet langer in levensgevaar was.
Covid-19 heeft het Verenigd Koninkrijk herenigd.
Nauwelijks twee maanden geleden werd het VK beschouwd als een van de meest verdeelde landen. Brexit had de natie van boven tot onder gesplitst. Maar de pandemie heeft de uittredingskwestie begraven onder een landelijke behoefte aan eensgezindheid. En er is geen orgaan dat het VK beter samen kan brengen dan de NHS. Zorgwerkers worden door alle bevolkingslagen, regio’s, leeftijdscategorieën aanbeden. Sinds de coronacrisis bieden hotels gratis kamers aan verpleegkundigen. Restaurants met Michelinsterren koken kosteloos voor essentiële werkers. Achter gewone slaapkamerramen en de etalageruiten van Harrods, ’s lands sjiekste warenhuis, prijken tekeningen van de regenboog, het nieuwe symbool voor de NHS.
Om de NHS te redden zijn de Britten bereid de prijs van een lockdown te betalen. 48% staat achter de noodmaatregelen, 44% gelooft dat ze niet ver genoeg gaan. De steun voor lockdown is groter dan in andere Europese landen. Ondanks toenemende mate van stress, werkloosheid, financiele onzekerheid en huiselijk geweld.
Het wordt de bestuurders in Londens wijk Westminster niet aangerekend traag en blasé op de epidemie gereageerd te hebben. Ministeriële onbekwaamheid wordt vooralsnog door de vingers gezien. Het VK zou wel eens het land kunnen zijn met het hoogste aantal dodelijke slachtoffers van covid-19 in Europa. Maar in populariteitspeilingen zit de regering tegen het plafond. De helft van ondervraagde Britten kan zich vinden in het Conservatieve beleid. Slechts 29% is tegen.
Politieke verdeeldheid is in het luchtledige opgelost. Waar elders in de EU en in de VS oppositiepartijen de regeringsstrategie aanvechten, zitten Labour en de Conservatieven grotendeels op dezelfde lijn.
Covid-19 heeft niet alleen het vertrouwen in landelijke instituten verhoogd. Het heeft het land verenigd.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
