Paul Stephenson, communicatiedirecteur van de officiële Vote Leave-campagne voor het brexitreferendum in het Verenigd Koninkrijk, doet op politico.eu de strategie van zijn kamp uit de doeken en geeft daarbij ook toe dat er wel eens een loopje werd genomen met de waarheid.
Stephenson, die overigens toegeeft dat hij altijd een euroscepticus is geweest maar aanvankelijk niet per se voor een EU-uitstap was, vertelt op politico.eu hoe de brexitcampagne aanvankelijk werd gehinderd door interne gevechten en gebrek aan politiek leiderschap, maar uiteindelijk de weegschaal kon doen overhellen in haar voordeel ‘door veel van de orthodoxieën van politieke campaigning te verwerpen – veeleer uit noodzaak dan als strategie’.
Cameron
Veel heeft volgens Stephenson te maken met de bocht van Cameron. Die wakkerde eerst – vooral met electorale motieven – de eurokritische gevoelens onder de Britten en eiste verregaande hervormingen bij de EU, om vervolgens te waarschuwen voor het verlies van miljoenen jobs en een val van de huizenprijzen bij een EU-uitstap.
In een opiniestuk op Knack.be sprak professor Lieven Buysse destijds van de doos die Cameron opende en meteen uit handen moest geven. ‘Cameron vergat dat je een tegenstander moeilijk voorbijsteken door je plots te gaan profileren op het kernthema van die tegenstander.’
Stephenson: ‘Cameron was veruit de meest overtuigende politicus van zijn generatie, maar dat heeft zijn geloofwaardigheid van eerlijkheid over de EU aangetast. Hij had niets meer moeten doen dan aankondigen dat hij in geval van een herverkiezing een referendum zou organiseren en het ‘Blijf’-kamp zou steunen.’
Interne chaos
Het ‘Leave’-kamp was aanvankelijk verdeeld en wist van geen hout pijlen te maken, bekent Stephenson. Zo beschrijft hij een pittige anekdote waarbij voormalig UKIP-leider Nigel Farage een verzoeningsmeeting tussen zijn partij binnen en brexiteers van de Conservative Party binnenstormde, vergezeld van bewakers, en eiste om meer op tv te komen en te weten waarom de campagne zijn tweets nooit deelde.
‘Op een bepaald moment waren we ervan overtuigd dat onze campagne de interne strijd niet zou overleven, als er niet snel een referendum werd georganiseerd’.
Gemanipuleerd
Stephenson geeft ook toe dat er tijdens de campagne wel eens een loopje met de waarheid werd genomen. ‘Een extreem overtuigende reactie als antwoord op de economische argumenten van het Remain-kamp bleek het uitleggen aan de mensen hoeveel geld ze elk jaar naar de EU sturen. Ze wisten dat de EU hun geld niet verstandig gebruikte’.
‘We wisten wel onze beweringen van de intussen beruchte 350 miljoen pond per week niet helemaal accuraat was, het was zelfs een onderschatting. Maar dat bedrag houdt geen rekening met het geld dat de EU investeert in het Verenigd Koninkrijk of dat we recupereren. Vergelijk het met een brutoloon en een nettoloon.’
‘Dat de Remain-campagne ons voortdurend beschuldigde van leugens, bleek contraproductief: zo bleef het debat immers gefocust op een domein waar wij heel sterk stonden’, aldus Stephenson.
Kiezers
Stephenson beschrijft tot slot hoe rigoureus zijn campagne ‘Leave’-stemmers probeerde te vinden en te mobiliseren. Zo was er de website 50million.com. ‘Daar was 50 miljoen pond, het bedrag dat we per dag aan de EU geven, te winnen voor wie elke wedstrijd van de Europese voetbalcompetities correct wist te voorspellen. In werkelijkheid was het een zeer efficiënte manier om een publiek dat zich normaal weinig voor politiek interesseert, toch te bereiken’.
‘Het Remain-kamp’, zo merkt Stephenson cynisch op, ‘deelde stickers en ballonnen uit aan de metrostations in Londen. Circa 40 procent van de bevolking van de hoofdstad waren potentiële ‘Leave’-kiezers en ze hebben hen er gewoon aan herinnerd te gaan stemmen.’
‘We waren misschien slecht gestart, maar kregen de wind in de zeilen op het moment dat de kiezers echt luisterden,’ besluit Stephenson. (KVDA)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier