Beverly Hills: waar geld belangrijker is dan gedrag, en waar rijke Arabieren onbestraft ontsnappen

De ene prins, die een illegale autorace door de stad organiseerde, is voor het onderzoek werd afgewikkeld met zijn privévliegtuig en zijn luxeauto’s gevlucht. De andere prins, beschuldigd door drie vrouwen van aanranding en geweldpleging, is grotendeels buiten vervolging gesteld. Wat is er aan de hand in Beverly Hills?

Beverly Hills is groter dan zijn 34.000 inwoners laten vermoeden. Het stuk land tussen Los Angeles, Santa Monica en Hollywood is al sinds de jaren 1920 legendarisch. Toen gingen steracteurs Mary Pickford en Douglas Fairbanks er wonen, even later gevolgd door de man die op dat moment de grootste ster was van allemaal: Rudolph Valentino.

In de volgende decennia hebben onder andere Elvis Presley, Frank Sinatra en Richard Nixon in Beverly Hills gewoond. Momenteel is Jennifer Aniston een van de bekendere bewoners. Aniston voert actie tegen buitensporige uitbreidingen aan panden.

Behalve bekend volk telt de stad onverwachts genoeg enkele oliebronnen, een van de bekendste straten in de VS, Rodeo Drive, een van de bekendste hotels ter wereld, het Beverly Wilshire Hotel, waar je volgende week, volgens de website, vanaf 595 dollar per nacht aan een kamer kunt komen – ontbijt en taks niet inbegrepen. Om de prijs van de suites te achterhalen, moet de klant, of een assistent, rechtstreeks contact opnemen. Het Hilton-hotel is volgens een rapport uit 2009 de grootste werkgever van Beverly Hills, met 1.000 werkkrachten, 250 meer dan het Beverly Wilshire, en ook net een ietsepietsie meer dan de stadsdiensten.

Beverly Hills heeft zoals te voorspellen een heel hoge concentratie aan luxewinkels. Beverly Hills is verzusterd met het mediterrane Cannes.

Nog opmerkelijk: ongeveer een kwart van de bevolking van de stad is ‘Perzisch joods’. De meesten in deze groep zijn uit hun land van herkomst gevlucht ten tijde van of kort na de Iraanse revolutie.

Prestigieuze postcode

Dat is dus het plaatje, luxe, weelde, luxe. En die luxe is bezongen in tv-series en films. Vooral de tv-serie Beverly Hills 90210 heeft wereldwijd bekendheid gekregen, en zet blijkbaar zowel rijke Chinezen als rijke Arabieren aan het dromen. De Chinese miljardairs, die van het alle buitenlanders het talrijkst in Beverly Hills aanwezig zijn, blijven doorgaans discreet. De snel groeiende Arabische aanwezigheid heeft volgens sommige geïnterviewden echt te maken met het legendarische postnummer: 90210, wat voor Arabische bezoekers een teken van prestige is, een ereteken, een beetje zoals, aan de andere kant van het spectrum, arme bewoners van Molenbeek zichzelf identificeren als “1080”.

90210 staat voor vertier en avontuur, voor onbeperkte mogelijkheden. Arabieren, zeggen mensen uit de horeca, zijn bereid om stukken meer te betalen dan ze in de rest van groot LA zouden doen, om over die postcode te kunnen pochen. “Ze willen de zipcode”, aldus een verhuurder. The Los Angeles Times vat het zo samen: de Chinezen spenderen van alle buitenlanders het meest in de winkels van Beverly Hills, de Arabieren spenderen het meest aan logies. Als bijkomend lokmiddel heeft Beverly Hills een mild klimaat, dat zeker voor wie de Arabische zomer ontvlucht weldadig aanvoelt.

Joods-Arabisch verbond

En zo komt het dat het stadje vooral in de zomermaanden, maar tegenwoordig ook in andere seizoenen, meer en meer Arabische bezoekers aantrekt, die dan bijvoorbeeld 100.000 dollar (90.000 euro) per maand neertellen voor een optrekje met zwembad. Hun mansion huren ze over het algemeen van Iraanse joden – de onoverkomelijke conflicten uit het Midden-Oosten zijn ver weg in Beverly Hills, net als de religieuze verplichtingen.

En terwijl de stad dankbaar het geld incasseert, terwijl de sjiekere winkels nu mensen engageren die de luxeklanten in hun eigen taal te woord staan, en terwijl men actief lobbyt om de rijke klanten die nog Europa verkiezen op andere gedachten te brengen, ontstaan er bijverschijnselen.

Zo is er een nieuwe kijksport gegroeid: car watching of car spotting. Vroeger kuierden bezoekers door de stad op speurtocht naar bekende gezichten. Dat doen ze nog altijd. Maar tegenwoordig is er een bijkomende attractie. De Arabische prinsen strijken neer in hun privévliegtuigen waarin ze bijna nergens te aanschouwen auto’s transporteren, per stuk soms miljoenen waard. Wie zich in de zomermaanden op de juiste plek installeert, kan binnen tien minuten twintig zeldzame exemplaren aanschouwen.

Startproblemen

Met die auto’s liep het op een zaterdag in september fout. Twee auto’s van Sjeik Khalid bin Hamad al Thani, een 28-jarige telg van de heersende familie in gasrijk Qatar, raceten ruim een half uur lang door residentiële straten van Beverly Hills. Het ging om een witte Porsche 911 GT3 en een gele Giallo Modena Ferrari LaFerrari. De prijs van die laatste auto wordt volgens de LA Times op “meer dan een miljoen dollar” geraamd. Nieuwssite The Daily Beast vernam dat de prins eigenlijk in zijn speciale Bugatti Veyron had willen racen (prijs 2,5 miljoen dollar, maximumsnelheid 407 kilometer per uur), maar die auto wou niet starten.

Er zijn beelden opgedoken van de race, maar het was volgens omstanders erger dan de beelden aangeven. De twee auto’s raceten, sneden bochten af, reden door stoplichten, negeerden snelheidsbeperkingen, versnelden en remden onverhoeds, “doodden bijna iemand”, brachten kinderen in gevaar die in de doorgaans verkeerstrage straten met hun fietsje speelden. Die kinderen, aldus The Daily Beast, waren weliswaar enthousiast over het spektakel.

Hun ouders waren het minder.

In sommige straten passeerden de auto’s drie keer. “Het was een geluk dat het op een zaterdag gebeurde en het was een mirakel dat het geen leven heeft gekost”, aldus een moeder in The Daily Beast.

Haar tienjarige zoon vond het “opwindend maar ik baalde. En ik blijf verschrikkelijk pissig. Ze denken dat ze naar hier kunnen komen en doen wat ze maar willen”. Haar echtgenoot had hen nageroepen: “Those motherfuckers”. Hun zoontje was vooral blij omdat de auto’s zoveel kabaal maakten, net als in een race op tv.

Een andere getuige zegt dat de Arabische toeristen wel vaker bruusk, lawaaierig en enerverend rijden, “maar nu gingen ze voluit”.

Naarmate het kabaal groeide, begonnen omstanders meer en meer beelden te schieten. Uiteindelijk zagen ze hoe de Ferrari met rokende (opgeblazen?) motor terugkeerde naar het huurpand.

Een man verklaarde op CNN dat hij op dat moment probeerde te filmen, maar dat het gevolg van de prins hem had proberen tegen te houden. “Dit is Amerika, ik mag filmen”, had de op CNN geïnterviewde man gezegd. “Fuck America”, luidde volgens hem de repliek.

‘Diplomatiek onschendbaar’

De politie ging kort na de race bij de prins langs. Het is niet duidelijk of dat op grond van klachten van omwonenden gebeurde, dan wel op basis van veiligheidsbeelden, of van een politievaststelling. De prins, liet een politiewoordvoerder weten, claimde dat de auto’s in kwestie zijn bezit waren, en dat hij diplomatieke onschendbaarheid genoot.

De volgende dag was de prins met zijn privévliegtuig en zijn auto’s naar elders vertrokken – wat moeiteloos kon omdat er nog geen klacht tegen hem was geformuleerd. Kort daarna vernam de politie van Buitenlandse Zaken dat de prins zich helemaal ten onrechte op onschendbaarheid had beroepen.

We passen de wet voor iedereen gelijk toe, zei de politiewoordvoerder, maar het is de vraag of de prins, als hij was gebleven, een veroordeling zou opgelopen hebben. Hij had ervoor gezorgd dat er geen beelden van in- en uitstappen konden gemaakt worden – het zicht werd op die momenten geblokkeerd met andere auto’s. Het valt dus niet met stelligheid uit te maken wie er reed tijdens de gewraakte rit. De woordvoerder zei wel dat men vermoedt dat de prins zelf achter het stuur van de gele Ferrari zat, maar het zou voor een rechtbank niet hard te maken zijn. Misschien had men hem kunnen bekeuren omdat zijn Ferrari niet geregistreerd was, of omdat de chauffeurs, wie ze ook waren, snelheidsovertredingen hadden begaan, maar dat zal nu evenmin gebeuren.

Bij een eventuele terugkeer naar de VS zou de prins wel problemen kunnen hebben, aldus de politiewoordvoerder, want nu is er een dossier tegen hem.

Being ‘Royal’ is so boring…#Qatar speeding Sheihk flees US after cops REJECT diplomatic immunity over car race http://t.co/tSspoDMkV2

— Esther Muruaga (@EstherMuruaga) September 19, 2015

En zo houdt hij misschien toch nog enig ongemak over aan zijn dolle rit. De prins was een veelvuldig bezoeker van de VS. Volgens een 6 jaar geleden in de Wall Street Journal verschenen portret is hij sinds zijn twaalfde geobsedeerd door auto’s. Tot begin dit jaar had hij in de VS zin eigen dragrace team (races over heel korte afstanden), waarin hij talloze miljoenen dollars heeft gepompt.

De vlucht van deze prins, en zijn ontsnapping aan de wettelijke gevolg van zijn gedrag (of dat van degenen die met zijn auto’s reden), is zuur voor de omwonenden. “We zegden: hier mogen ze niet mee wegkomen”, aldus een van hen, “maar ze komen er wel mee weg”.

Er is ten minste één buurtbewoner die minder wrokkig is.

De prins en zijn familie hadden voor hun verblijf in september een mansion gehuurd, tegen 55.000 dollar per maand, en ze betrokken daarnaast een pand in Malibu en een suite in het Beverly Wilshire Hotel.

De huur en het onderpand van de mansion mocht de verhuurder houden, na het voortijdige vertrek van zijn klant.

‘Geweld, opsluiting, bedreiging’

Goed een week later, op 23 september, barstte een tweede schandaal los, dat dit keer helemaal niets met luxeauto’s te maken had. Omwonenden zagen hoe een vrouw, die bebloed was, probeerde over de 2,4 meter hoge omheining van een luxeverblijf (waarde 37 miljoen dollar) te klauteren. De politie werd erbij gehaald, en de huishoudster claimde dat haar baas, een Saudische prins, haar had aangerand, haar tegen haar wil gevangen had gehouden, haar gedwongen had tot orale seks, haar had geslagen. Kort na het getuigenis van deze vrouw legden twee andere huishoudsters – ze zijn alle drie getrouwd met kinderen – eveneens klacht neer tegen de prins. Volgens hun relaas voor de procureur had de prins hen onder meer gedwongen toe te kijken terwijl “een man een sekshandeling met hem stelde” en terwijl een van zijn mannelijke personeelsleden “winden liet in zijn gezicht”. Hij had zijn veiligheidsagenten, verklaarden ze, de opdracht gegeven het pand tussen 21 en 24 of 25 september af te sluiten. Ze waren dus zijn gevangenen, samen met prostituees en privépersoneel van de prins, en ook met diens vriendin. Ze observeerden hem terwijl hij cocaïnepoeder aan zijn neus had en dronken was.

Prince Majed bin Abdullah bin Abdulaziz Al Saud, 29, made unwanted sexual advances at three female workers, court… https://t.co/JyaUqVtBFU

— Syriaonline (@Syriasonline) October 21, 2015

De 29-jarige prins, Majed bin Abdullah bin Abdulaziz Al Saud, een zoon van de in januari overleden Saudische koning Abdullah, zou, volgens de klachten, op de 23^ste tegen een van de huishoudsters hebben gezegd: “Morgen zal ik een party hebben, en jij zult alles doen wat ik wil, of ik zal jou doden”. Hij sprong, nog altijd volgens de klacht, op een van de drie vrouwen en begon “zich tegen haar te wrijven op een seksuele en agressieve manier”. Toen ze hem vroeg te stoppen, en als argument gebruikte dat ze een vrouw was, en getrouwd, werd hij agressief en riep hij (nog altijd volgens de klacht): “Jij bent geen vrouw. Jij bent niemand. Ik ben een prins en ik doe wat ik wil, en niemand kan me iets in de weg leggen. Jij gaat naar boven. Ik volg je over twee minuten, en jij zult doen wat ik vraag. Zoniet, zal ik je doden”.

De vrouw in kwestie had kort daarna getracht over de omheining te klauteren.

De vrouwen getuigden ook dat de vriendin van de prins tekenen van geweld vertoonde.

Na de klachten van de drie vrouwen, van wie er een bloeduitstortingen had, volgens haar ten gevolge van slagen die de prins had toegebracht, werd de prins voorgeleid, urenlang ondervraagd en vervolgens op borg vrijgelaten. De borg bedroeg 300.000 dollar.

Deze week dinsdag liet de procureur de zwaardere beschuldigingen bij gebrek aan bewijs vallen. Hij overweegt nog wel de prins te vervolgen voor wangedrag, waarop een maximumstraf zou staan van 1 jaar.

De advocaat van de prins argumenteerde dat de vrouwen op een schadevergoeding uit zijn, en daarom aantijgingen verzonnen hebben. De advocaat van de vrouwen heeft blijkbaar moeite om de andere personeelsleden in het huis tot getuigenissen te bewegen.

Ook in dit geval werd gesuggereerd dat de prins diplomatiek onschendbaar was, opnieuw ten onrechte.

‘Meer geld dan God’

Na de twee geruchtmakende gevallen achtte de Los Angeles Times de tijd gekomen voor een positief artikel over de Arabische aanwezigheid in Beverly Hills, onder de provocerende titel: “De economie van Beverly Hills heeft behoefte aan de zich misdragende Saudi’s en hun Porsches”.

Dat dekt niet helemaal de lading. Ja, argumenteert de krant, er is onvrede over het gedrag van de Qatari’s en Saudi’s, maar het merendeel van de buitenlandse bezoekers geeft braafjes geld uit.

De krant citeert gewezen burgemeester Jimmy Delshad, de eerste burgemeester van Beverly Hills uit de Perzisch joodse gemeenschap. Zijn vrienden, zegt hij, vragen hem: “Wie denken ze dat ze zijn, dat ze zich hier zo gedragen?”

Maar, gaat de gewezen burgemeester verder: het zijn incidenten, die vrij zeldzaam zijn, terwijl de economie in toenemende mate berust op de koopkracht van de Arabische elite die Beverly Hills bezoekt. De LA Times citeert persoon na verantwoordelijke die de groeiende sector beschrijft. Elk jaar komen er meer Arabieren, en degenen die terugkeren brengen elk jaar een grotere delegatie mee, meer familieleden. Arabieren huren een huis met personeel (zie hoger), en nemen dat personeel voor hun hele verblijf voltijds in dienst. De Chinezen kopen weliswaar meer, maar de Arabieren zorgen voor meer plaatselijke tewerkstelling.

En ja, er zitten zogenaamde playboys tussen die zo snel mogelijk, en liefst non-stop, alles willen uitproberen wat hun god verboden heeft (en wat in Saudi-Arabië met de dood bestraft wordt). Maar zij zijn niet de norm, aldus de mensen die in het artikel aan bod komen; het zou een economische aderlating betekenen om hier paal en perk aan te stellen.

Chad Waterhouse, een van de verhuurders van behuizing aan rijke klanten, zegt aan The Daily Beast dat hij met veel plezier aan Arabieren verhuurt. “Ze zijn niet Justin Bieber, die iedereen hoofdpijn bezorgt. Dit soort huurders heeft meer geld dan God”.

Merkt de nieuwssite niet zo fijntjes op dat in de geciteerde gevallen toch wel van enige hoofdpijn sprake kan zijn.

Het is de uitzondering, aldus Waterhouse, terwijl het bij Bieber de norm is.

In de VS, waar de verhalen over Beverly Hills gretig worden opgelepeld, wordt bij deze geschiedenissen, en zeker in het eerste geval waar iemand ongestraft de wet overtreedt en een privévliegtuig gebruikt om te vluchten, onwillekeurig ook 11 september in herinnering gebracht. Quasi onmiddellijk na de aanslagen stelde de regering van George W. Bush vooraanstaande Saudi’s in staat het land te ontvluchten, ook met hun privévliegtuigen. Volgens sommigen hadden enkele van die Saudi’s boter op het hoofd, hadden ze de terroristen rechtstreeks of onrechtstreeks geholpen. 28 bladzijden in het rapport over 11 september die onder meer hierover handelen, zijn nog altijd niet vrijgegeven.

Amerikanen hebben minder dan Europeanen moeite met mensen die “meer geld dan God” hebben. Maar als geld straffeloosheid koopt, wordt het anders. Niet dat men illusies koestert, maar zelfs voor wie geen illusies heeft, blijft het wrang.