De Belgische duiker Ben Reymenants coördineerde de eerste fase van de opsporingsactie naar de voetballertjes in een Thaise grot.
26 juni 2018
Twaalf Thaise voetballertjes en hun trainer raken vermist in een grot. Het duurt tot 10 juli totdat alle jongens heelhuids geëvacueerd kunnen worden. Bij de reddingsoperatie komt een duiker om.
Hoe kwamen de Thaise hulpdiensten bij u terecht?
Ben Reymenants: Ik woon al achttien jaar in Thailand, waar ik een duikschool heb. Onze specialisatie is technisch duiken, we doen aan grotduiken en zoeken scheepswrakken in de diepte. De Thaise marine was met de hulp van twee Britse duikers al een paar dagen op zoek naar de voetballers, maar het schoot niet op. Zo kwamen ze bij mij uit.
U moest de reddingsoperatie coördineren. Hoe ging dat in zijn werk?
Reymenants: Ik ben meteen de grot binnengegaan, tot voorbij de derde kamer, zo’n anderhalve kilometer van de ingang. Normaal gezien zou ik er nooit in gaan. Ik doe best wel extreme grotduiken, maar dit hield enorme risico’s in. Door de modder was er totaal geen zicht, ik kon niet op mijn instrumenten kijken. Ik moest ook tegen de stroming in en die was bijzonder sterk. De eerste dag kwam ik vast te zitten, mijn computer en mijn pak gingen stuk, het zag er allesbehalve hoopgevend uit. Op dat moment wisten we nog niet precies waar de kinderen zaten en of ze nog leefden.
Ondertussen zijn de voetballertjes op internationale tournee.
De tweede poging verliep beter. Ik had meer dan een halve meter zicht, de stroming was minder. Het lukte om een lijn van 200 meter te leggen, zo gingen we elke dag een stukje verder. Na drie dagen vermoedden we dat we tot op 150 meter van de kinderen geraakt waren. Helaas was onze lijn op, dus moesten we omkeren. Toen we buiten kwamen, besloten de twee Britse grotduikers opnieuw binnen te gaan. Ze volgden onze lijn en kwamen iets verderop uit bij de kinderen. Ik was heel blij dat ze gevonden waren. Tegelijk stak het wel een beetje dat wij al het werk hadden gedaan en dat de Britten met de eer gingen lopen.
Geloofde u dat de jongens gered konden worden?
Reymenants: Het alternatief was dat ze drie maanden lang in de grot moesten blijven. Zelfs al zouden ze voedsel krijgen, dan nog was het risico heel groot. Ik vond dat ze eruit moesten. Op dat moment besloten de Britten die de kinderen ontdekt hadden, dat ik de grot niet meer binnen mocht. Zij wilden het heft in handen houden. Ik ben toen een paar dagen naar huis gegaan, maar ben dan toch teruggekeerd om bij te springen als het nodig zou zijn. Ik ben gebleven tot de kinderen eruit zijn gehaald. Het was een mirakel. Twee uur nadat de laatste man gered was, brak een van de waterpompen waarmee de grot werd leeggepompt. In totaal was er drie miljard liter water weggepompt. Binnen zes uur liep de hele grot weer vol. Nu kun je er niet meer in.
Hoe gaat het nu met de voetballers? Er schijnt een hele commerciële industrie rond hun verhaal te zijn ontstaan.
Reymenants: Filmmaatschappijen staan in de rij. Intussen zijn de jongens op internationale tournee. Ze mogen geen interviews geven, maar je kunt wel shirts en petjes van hen kopen. Al die aandacht heeft ook mij voordelen opgeleverd. Na dit verhaal zou je verwachten dat niemand nog in een grot wil duiken. Het tegendeel is waar: ik heb nog nooit zoveel aanvragen gehad, het loopt storm.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
