Met de invoering van het zogenaamde Europees semester is België de regie over het eigen sociaaleconomisch beleid goeddeels kwijt, zegt federaal minister van Begroting Guy Vanhengel (Open VLD) deze week in Knack.
België mag dan politiek verlamd zijn, Europa is dat zeker niet. Begin dit jaar is als antwoord op de tot bij ons uitdijende Griekse schuldencrisis het eerste zogenaamde Europees semester van start gegaan, een poging om het economische beleid van de Europese lidstaten beter in overeenstemming te brengen.
Voortaan controleert de Europese Commissie in de lente van elk begrotingsjaar vooraf de budgettaire voornemens van de nationale regeringen. Ook verwacht de Commissie van de lidstaten gedetailleerde beleidsplannen om de Europese economische doelstellingen, zoals die onder meer in de Europa-2020-strategie vervat zijn, in de praktijk te brengen.
Een begroting voor dit jaar, tot daaraan toe. Maar de contouren van grote economische hervormingen? U kunt straks met een wit blad naar Europa.
Guy Vanhengel: Daar knelt inderdaad de schoen. Denk ook aan een sleutelgebied zoals de pensioenen. Alle Europese lidstaten hervormen hun pensioenstelsel, wij moeten daar nog aan beginnen. Een van de maatregelen die Europa zeker van ons verwacht is de verhoging van de feitelijke pensioenleeftijd. Wij gaan in België gemiddeld met 60 jaar met pensioen, en dat wordt stilaan onbetaalbaar.
Wat gebeurt er met lidstaten die zoals België verzuimen hun pensioenstelsel of arbeidsmarkt te hervormen?
Vanhengel: Europa kan bijvoorbeeld financiële sancties opleggen, zij het pas vanaf 2013. Dat is op dit moment dan ook niet mijn grootste zorg. Veel zorgwekkender is de vraag hoe de Europese Commissie in juni de Belgische begrotingsopmaak en de voorgestelde economische hervormingen zal beoordelen. Als we niet kunnen aantonen dat onze ramingen stoelen op daadwerkelijk in het parlement goedgekeurde besluiten, krijgen we ongetwijfeld een heel slecht rapport. Dat zal de financiële markten alweer verontrusten, waardoor de rente op Belgisch schuldpapier zal stijgen. Voor een land dat dit jaar 80 miljard op de financiële markten moet ophalen, is dat levensgevaarlijk.
Waarom dan niet het denkspoor van PS-voorzitter Elio Di Rupo ernstig nemen en een regering van nationale eenheid of desnoods een noodregering op de been brengen?
Vanhengel: Een noodregering die sociaaleconomisch krachtdadig bestuurt? Dat lijkt mij een contradictie. Wat we nodig hebben is een echte regering die, nadat een akkoord is bereikt over een staatshervorming en een herziening van de financieringswet, een volwaardige begroting kan maken, want al die zaken zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. We moeten namelijk in staat zijn een langetermijnvisie op onze overheidsfinanciën en ons sociaaleconomisch weefsel te ontwikkelen, precies omdat we – laten we dingen maar bij hun naam noemen, – economisch en budgettair onder Europese voogdij zijn geplaatst. Jawel, België heeft sinds kort een voogdijoverheid, alleen beseft men dat hier nog niet.
(HRE)
