Naar schatting sterven elke minuut elf mensen aan honger en ondervoeding. Dat blijkt vrijdag uit het rapport The Hunger Virus Multiplies van hulporganisatie Oxfam.
‘Voortdurende conflicten, gecombineerd met de economische ontwrichting van de pandemie en een escalerende klimaatcrisis hebben de armoede en de catastrofale voedselonzekerheid in de hongerhotspots van de wereld verergerd en nieuwe bolwerken van honger gevestigd’, klinkt het in het rapport.
Volgens de Integrated Food Security Phase Classification (IPC) kampen 155 miljoen mensen in 55 landen met voedselonzekerheid of honger, dat zijn er 20 miljoen meer dan vorig jaar. Sinds het begin van de pandemie is het aantal mensen dat overleeft in hongersnoodachtige omstandigheden, verzesvoudigd tot 520.000 mensen wereldwijd, blijkt uit het Global Report On Food Crises en IPC-cijfers.
‘Anderhalf jaar na het begin van de pandemie, overtreft het aantal hongerdoden het aantal coronadoden’, stelt Oxfam. De hulporganisatie linkt de honger aan de ‘drie dodelijke C’s’, met name conflicten, covid-19 en de klimaatopwarming (met de c van climate crisis).
Honger als oorlogswapen
Gewapende conflicten zijn echter nog steeds de grootste motor van honger. Een aantal van de ergste hongerhotspots, zoals Afghanistan, de Democratische Republiek Congo, Syrië en Jemen, zijn verscheurd door conflicten. Volgens IPC-cijfers probeerden tussen mei en juni meer dan 350.000 mensen in Tigray, in Ethiopië, te overleven in hongersnoodachtige omstandigheden. De strijdende partijen hebben van honger een oorlogswapen gemaakt, ‘door burgers van voedsel en water te beroven, humanitaire hulp te verhinderen, markten te bombarderen, gewassen in brand te steken en vee te doden’, stelt de hulporganisatie.
Vrouwen en meisjes worden door die opeenstapeling van honger en conflict nog het meest geraakt. ‘Zij trotseren doorgaans uitzonderlijk gevaarlijke omstandigheden om aan voedsel te komen en toch eten zij vaak het laatst en het minst’, aldus Oxfam.
De andere ergste hongerhotspots zijn Zuid-Soedan, Venezuela en de West-Afrikaanse Sahelregio met Burkina Faso, Tsjaad, Mali, Mauritanië, Niger, Nigeria en Senegal. De honger grijpt ook steeds wilder om zich heen in zogenaamde middeninkomenslanden zoals India, Zuid-Afrika en Brazilië.
‘Hongervirus’
Om het zogenaamde ‘hongervirus’ een halt toe te roepen, schuift Oxfam zeven adviezen naar voren. Regeringen moeten de humanitaire oproep van de Verengide Naties volledig financieren en een wereldwijd fonds voor sociale bescherming ondersteunen. Het is aan de regeringen om de toegang van humanitaire hulp tot conflictgebieden te garanderen en een einde te maken aan het gebruik van honger als oorlogswapen. Ze moeten ook vrede smeden en vrouwen een rol laten spelen, en zelfs de leiding laten nemen, in die vredesprocessen. Vrouwen moeten ook centraal staan in de relance na de coronapandemie. Oxfam vraagt de regeringen eveneens om de wereldwijde vaccinatiecampagne (het zogenaamde People’s Vaccine) te ondersteunen.
Tot slot moeten de regeringen de klimaatcrisis aanpakken en eerlijkere, meer veerkrachtige en duurzamere voedselsystemen opbouwen, stelt de hulporganisatie. Sinds het begin van de pandemie heeft Oxfam naar eigen zeggen bijna 15 miljoen van ’s werelds meest kwetsbaren voorzien van voedsel, geldhulp, schoon water en projecten om boeren te steunen. Oxfam werkt samen met 694 partners in 68 landen.
