Met haar wit-rood-witte vlag werd Nina Baginskaja een symbool van het verzet in Wit-Rusland. Afgelopen zaterdag werd ze tijdens een protestmars opgepakt. Net voor die mars sprak ze met Der Spiegel.
Tijdens een protestmars in Minsk werd afgelopen zaterdag Nina Baginskaja (73) opgepakt, een veteraan van de protestbeweging die tot dusver aan een arrestatie wist te ontsnappen. ‘Ik wandel’, antwoordde ze laatst nog toen agenten van de beruchte Wit-Russische oproerpolitie OMON haar wilden tegenhouden, waarna ze haar weg vervolgde. De scène werd bijzonder gretig op sociale media gedeeld. Nauwelijks enkele dagen voor haar arrestatie had ze nog gesproken met het Duitse weekblad Der Spiegel.
U komt al zes weken elke dag op straat. Wat drijft u?
Nina Baginskaja:Aleksandr Loekasjenko heeft kiezersbedrog gepleegd. Hij berooft ons van onze vrijheid en ons geluk. Die lafaard moet eindelijk vertrekken. Hij stuurt zijn veiligheidsdiensten op ons af, allemaal bandieten, die in veel gevallen geen kenteken dragen. Ze slaan ons, sleuren zelfs jonge meisjes en vrouwen in de gevangenisbusjes. Terwijl het ons recht is om tegen die vervalste resultaten te demonstreren. Wij doen dat bovendien vreedzaam.
U bent al in de weg van zo’n busje gaan staan.
Baginskaja:Het zat vol jonge meisjes en vrouwen, die door onze zogenaamde beschermers opgepakt waren. Ik wilde toch minstens een klein gebaar maken tegen die bandieten. Uiteraard zijn ze me dan komen wegdragen.
U hebt ook al agenten van de oproerpolitie tegen het scheenbeen geschopt. Kent u geen angst?
Baginskaja: Ik was met mijn vlag voor de kerk gaan wandelen toen een van de leidende agenten me het bevel gaf om mijn vlag te verwijderen. ‘Hoezo,’ heb ik dan geantwoord, ‘waar staat geschreven dat ik dit niet mag? Dit is onze nationale trots.’ Dan heeft hij mijn vlag afgepakt, mijn eigendom gestolen. Hoe moet ik daarop reageren? Moet ik dank u zeggen? Ik vind dat een normale reactie van een mens die aangevallen wordt.
Maar hebt u dan geen angst? U bent, met permissie, niet meer van de jongsten.
Baginskaja: Waarvoor zou ik bang zijn? Dat ze me opsluiten? Ik ben ervan overtuigd dat ze een oude vrouw niet in de gevangenis zullen zetten. Ze zijn ook niet dom. Ze weten dat er alleen maar gedoe zal zijn als ik daar zou sterven.
Veel demonstranten noemen u vanwege uw moed een heldin en maken foto’s met u.
Baginskaja: Roem komt en gaat. Hoe kan men zich níét verzetten tegen een regime dat onze Wit-Russische taal en symbolen bekladt? Het is mijn staat en mijn cultuur. Ik weet wat rechtvaardigheid is.
Loekasjenko is niet bereid om op te stappen. Als u de kans kreeg om met hem te spreken, wat zou u hem dan zeggen?
Baginskaja: Dat hij een president is die zijn volk geluk noch vrijheid brengt, en het bijna tot slaven heeft gedegradeerd. Hij moet opstappen. Hij heeft bedrog gepleegd, waarvoor hij zich moet verantwoorden, ook voor de rechter.
Hoe moet het verder?
Baginskaja: Wij moeten druk blijven zetten. Wij moeten grootschalige stakingen organiseren, in de staatsbedrijven, in de luchthavens, met andere woorden: weerstand bieden. Als duizenden het werk neerleggen en thuisblijven, dan maken Loekasjenko’s veiligheidsdiensten geen kans meer.
