Theo Francken (N-VA)
‘We moeten selectiever durven zijn bij de aantrek van migranten’
Migratie zou een positief verhaal moeten zijn. Een verhaal van hoop op verandering en vooruitgang. Maar het huidige migratiebeleid is onevenwichtig, stellen N-VA’ers Theo Francken, Zuhal Demir, Sarah Smeyers en Nadia Sminate.
Migratie is zo oud als de mensheid zelf en in essentie een positief verhaal. Een verhaal van hoop op verandering en vooruitgang. Of dat zou het toch moeten zijn. Maar het huidige migratiebeleid is onevenwichtig. Brengt migratie op dit moment wel vooruitgang? Een migratiebeleid waarin de actieve migratie maar een fractie uitmaakt van de balans is niet alleen economisch onverantwoord maar ook asociaal.
Vijftig jaar geleden kwamen de eerste Turken naar ons land, net zoals de Italianen en Spanjaarden voor hen en de Marokkanen na hen om te werken in de steenkoolmijnen. Maatregelen rond inburgering waren er niet of nauwelijks en dat tekent onze samenleving tot op vandaag. Personen waarvan de ouders of grootouders als migrant naar België kwamen, hebben volgens de meest recente Lokale Inburgerings- en Integratiemonitor, nog steeds te kampen met een niet te verwaarlozen sociaal-economische achterstand.
Het migratieverhaal in België niet voor de volle 100 procent geslaagd noemen, is een understatement. Met een tewerkstellingsgraad van amper 44 procent blijft het armoederisico voor de eerste en tweede generatie bijzonder groot. Dat is nefast, want waar inburgering de noodzakelijke opstap vormt naar onze samenleving, blijft werk de sleutel tot echte participatie. En natuurlijk gaat het daarbij ook over hardnekkige discriminatie op de arbeidsmarkt.
Een referendum naar Zwitsers voorbeeld?
Gelukkig is er de laatste vijftig jaar heel wat ten goede veranderd. Met de N-VA steken we veel positieve energie in migratie en integratie. Terecht ook, wetende dat migratie en integratie horen tot de grootste bekommernissen van de Vlaming. En dat harde werk levert op. Onder Vlaams minister voor Inburgering Geert Bourgeois volgen steeds meer mensen een inburgeringscursus. Het gaat om een stijging van 41 procent ten opzichte van 2007. Inburgeraars moeten ook een hoger niveau Nederlands (A2) behalen om een inburgeringsattest te krijgen. Daarmee ligt het te behalen taalniveau op dat van onze buurlanden. Maar met inburgering alleen, hebben we nog geen gezond migratiebeleid.
We moeten selectiever durven zijn bij de aantrek van migranten
Theo Francken, Zuhal Demir, Sarah Smeyers en Nadia Sminate
Hoewel we met de strengere criteria voor gezinshereniging enige zoden aan de dijk zetten, blijft ons land een topbestemming voor passieve migranten. Geen enkele andere EU-lidstaat levert zoveel verblijfsvergunningen aan passieve migranten (86 procent) en zo weinig aan arbeidsmigranten en studenten (14 procent). Geen wonder dat in geen enkel ander EU-land meer mensen het gevoel hebben dat er teveel migranten zijn (meer dan 70 procent) én dat migratie een negatief effect heeft op de economie (60 procent). Dat blijkt nogmaals uit de meest recente IPSOS-studie van januari 2014. Benieuwd wat een referendum over migratie naar Zwitsers voorbeeld hier zou teweegbrengen.
Een nieuw migratieverhaal zet in op actieve migratie
Voor de N-VA gaat het zelfs niet op de eerste plaats over het aantrekken van minder migranten. We moeten vooral selectiever durven zijn. Hoeveel migranten willen we aantrekken? Wie mag binnen en hoe gaan we die binnenhalen? Dat zijn vragen waar elke “sociaal-economische herstelregering” een antwoord op moet formuleren. Want de noodzaak van een weloverwogen actieve migratie wordt steeds groter in onze vergrijzende kennissamenleving.
Migratie en integratie behoren tot de grootste bekommernissen van de Vlaming
Theo Francken, Zuhal Demir, Sarah Smeyers en Nadia Sminate
Een nieuw migratieverhaal zet daarom in op actieve migratie. Het streefdoel is minstens het Europese gemiddelde behalen waarbij 54 procent van de verblijfstitels wordt afgeleverd aan arbeids- (34 procent) en studiemigranten (20 procent). Ambitieus maar niet onhaalbaar.
Zo pleiten wij onder andere voor een beurssysteem voor talentvolle studiemigranten, gezamenlijk gefinancierd door publieke en private partners. Met deze beurzen kunnen beloftevolle en innovatieve geesten van over de hele wereld zich ontwikkelen in en een band vormen met Vlaanderen. Zulke initiatieven zijn er nog veel te weinig.
Hoop op een betere toekomst
Het huidige migratiebeleid veroorzaakt nog te vaak werkloosheid, achterstelling en armoede. Welke kansen geven we een ongeschoolde, Nederlandsonkundige nieuwkomer die komt inwonen bij iemand die het zelf al eindeloos moeilijk heeft om de eindjes aan elkaar te knopen? Wat is daar sociaal aan? De import van kansarmoede is voor niemand voordelig. In plaats daarvan moeten we streven naar een meer evenwichtig migratiebeleid met meer actieve dan passieve migratie en een blijvende inzet op het vlak van inburgering. Zo kan migratie opnieuw een verhaal van hoop worden. Hoop op een betere toekomst. Niet alleen voor de migranten zelf, maar ook voor de samenleving in haar geheel.
Theo Francken, Zuhal Demir, Sarah Smeyers en Nadia Sminate
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier