‘Wanneer maakt de Vlaamse regering werk van een echte betonstop?’

‘Zet de Vlaamse regering de ambitieuze resolutie die woensdag werd goedgekeurd ook om in de praktijk?’ vraagt Ingrid Pira (Groen). ‘Als we nu niet in actie schieten, blijft de Vlaming met de voeten in het water staan.’

De Vlaamse regering heeft een buitenkans om een historische stap te zetten in de strijd tegen de klimaatverandering en de overstromingsellende. Ze buigt zich immers over een bevoegdheid waar ze de volledige en exclusieve bevoegdheid over heeft: de indeling van het grondgebied van Vlaanderen. Met het Beleidsplan Ruimte Vlaanderen zal de regering-Bourgeois beslissen over plaats voor woningen, industrie en natuur. Het dossier is dringend. Dag na dag verdwijnt er 6 hectare open ruimte onder het beton in onze omgeving.

Woensdag keurde het Vlaams parlement de klimaatresolutie goed. Het werd een ambitieuze tekst die de goedkeuring kreeg van alle democratische partijen. Ook Groen onderhandelde mee over de tekst, die de lat voor klimaatambitie een pak hoger legt dan het regeerakkoord dat de regering-Bourgeois afsprak.

Vandaag moet de minister van Omgeving en Natuur Joke Schauvliege (CD&V) en de regering van N-VA, Open VLD en CD&V de daad bij het woord voegen. Ze kan en moet een einde maken aan het verdwijnen van de open ruimte en natuur in ons land. Het is nu of nooit.

Met de voeten in het water

Slechte ruimtelijke ordening leidt immers tot een pak problemen: mensen die een huis kochten in een nieuwe verkaveling om dan met overstromingen geconfronteerd te worden en belastingen die de hoogte ingaan omdat er rioleringen, elektriciteit en openbaar vervoer tot aan een nieuwe verkaveling moet getrokken worden.

In mei verklaarde Schauvliege (CD&V) dat ze pas in 2050 een betonstop wil. Dit zou willen zeggen dat bouwpromotoren nog gedurende 34 jaar lustig bossen mogen kappen en open ruimte aansnijden. Aan het huidige tempo, waarbij elke dag 6 hectare open ruimte verdwijnt, is een betonstop in 2050 faliekant te laat. Wij doen dan ook een dringende oproep aan de regering-Bourgeois om meer ambitie te tonen.

Schrap 10.000 van de 13.000 hectare woonuitbreidingsgebieden die in de jaren zeventig werden vastgelegd. Voorzie voor de overige 3.000 hectare een plan waarbij slecht gelegen gronden geruild kunnen worden voor goed gelegen gronden die nu in woongebied liggen. Zorg er ook voor dat als er nieuwe verkavelingen komen dit gecompenseerd wordt door minstens evenveel nieuwe open ruimte. Zo wordt het realistisch om in 2025 al tot een stabilisering te komen. Zodat er netto geen open ruimte meer verdwijnt. Van 6 hectare die netto verdwijnt naar 0 hectare netto. Dat is niet alleen wat Groen in een resolutie vraagt, ook de Vlaamse Bouwmeester stelt dit voor aan de Vlaamse regering.

De fouten uit de jaren 70

De ambities kunnen morgen al meteen concreet gemaakt worden als Schauvliege met een fijne kam door de woonuitbreidingsgebieden gaat en ruilmogelijkheden voorziet. De plannen uit de jaren zeventig leiden immers nog dagelijks tot vreemde praktijken. De lijst met woonuitbreidingsgebieden is de tool waarmee Schauvliege de ambitie concreet kan maken, van de Wetstraat tot in de Dorpstraat.

De voordelen van een betonstop in 2020 zijn talrijk. Door de vaak willekeurige verharding van de Vlaamse grond tegen te gaan strijden we tegen de talrijke overstromingen en de dure aanleg van nutsvoorzieningen. Leegstaande kavels bebouwen in plaats van nieuwe verkavelingswijken aan te leggen is zuiniger, want er moeten geen extra rioleringen, wegen, elektriciteit en openbaar vervoer voorzien worden.

Er zijn dringend maatregelen nodig. Anders gaan de Vlamingen letterlijk en figuurlijk met de voeten in het water blijven staan. De voltallige regering-Bourgeois moet daarbij haar schouders onder dit project zetten en morgen de fouten van de gewestplanners in de jaren 70 rechtzetten.