Waarom Wendy Van Wanten geen hoer is

Het woord ‘hoer’ is er te veel aan voor Wendy Van Wanten, née Iris Vandenkerckhove. De diva overweegt samen met haar echtgenoot klacht neer te leggen tegen de makers van de tv-reeks ‘Albert II’. Enigszins vreemd dat een flardje onbeduidende dialoog aanzet kan zijn tot een mogelijke rechtszaak, terwijl het gebruiken van werkelijke naam en toenaam van de personages mij een veel ernstiger inbreuk lijkt op privacy en persoonlijke eer.

‘Fictie binnen historische krijtlijnen’, zo omschrijven de makers van Albert II hun reeks zelf op het einde van de begingeneriek. Over de stijl en de dialogen hoeven we het hier niet meer te hebben: lees er gerust de tientallen, bijna zonder uitzondering vlijmscherpe en uitermate negatieve kritieken op na. Albert II werd werkelijk neergesábeld de jongste weken. Van de bijna 1,4 miljoen kijkers voor de eerste aflevering bleven er na aflevering 3 nog 1,2 miljoen over. Tweehonderdduizend Vlamingen hebben dus intussen iets beter te doen op zondagavond, maar voor die 1,2 miljoen geldt volgens de allerhoogste VRT-kringen het in de tv-wereld zaligmakende adagium ‘De kijker heeft altijd gelijk’. Discussie gesloten nog voor ze goed en wel begonnen is.

Laten we het dus niet hebben over stompzinnige dialogen, ongeloofwaardige scènes, permanente overacting of karikaturale overdrijvingen, maar over de inhoud. Niet de latente, maar de manifeste. Dan blijkt de ‘fictie binnen historische krijtlijnen’, waar de makers zich op beroepen, niet veel meer te zijn dan een verzameling Wikipedia-weetjes, roddels uit de boekskes en alledaagse tooggesprekken. Tot daaraan toe. Maar het koninklijke hoofdpersonage heet wel degelijk Albert de Tweede, zijn vrouw Paola, hun kinderen Filip, Astrid en Laurent, de kabinetschef Van Ypersele de Strihou, de koningin-weduwe Fabiola, de premiers Dehaene en Verhofstadt (en straks komen daar nog Van Rompuy, Leterme en Di Rupo achteraan) en de vermeende liefjes van Filip en Laurent hebben ook al geen fictieve naam gekregen. Elk personage bestaat in werkelijkheid en krijgt de naam mee die op zijn of haar identiteitskaart staat (ik heb het hier even niet over de valse paspoorten voor onze reizende royals).

Dus werd in de jongste aflevering de liefdesaffaire tussen prins Laurent en ’televisiepersoonlijkheid’ (ja, ik gebruik ook soms Wikipedia-informatie) Van Wanten/Vandenkerckhove uitgesmeerd in enkele potsierlijke fragmenten – echt stomend kon je de illusie van seks niet noemen! – en mocht de bazige koningin Paola haar jongste zoon berispen en hem bij wijze van omkoping een chèque toestoppen met de melding dat ‘die hoer’ niet deugde.

‘Die hoer’ was de druppel die Van Wantens emmer der vernedering deed overlopen, terwijl ik zou denken dat het véél erger is dat haar affaire van toen – die nooit officieel bevestigd werd – nu als een feit werd afgeschilderd, mét haar echte naam dan nog wel. Straks begint het speculeren over het vaderschap van haar zoon Clément helemaal opnieuw. Lijkt me een pak kwalijker dan dat ene, gratuite woordje uit de mond van de koningin-manipulatrice.

Zangeres-model-presentatrice Van Wanten heeft haar hele leven in het teken gesteld van tease-zonder-strip, maar in dit geval staat ze toch behoorlijk in haar nakie, veel meer dan ooit in De Pin Up Club en andere ondingen-met-overvloedige-rondingen het geval was. Ze heeft haar imago in haar carrière tot in het kleinste detail geprostitueerd, nu stoort ze zich aan dat ene woord. Hoer.

Ik kan me best voorstellen dat ook andere personages zich niet al te prettig voelen met hun ongenadige uitvergroting op het tv-scherm. De immer twijfelende, ontrouwe koning, de manipulatieve koninginnen, de stampvoetende autistische kroonprins, de kwezelachtige prinses, de rokkenjagende leeghoofdige prins: als er nog een beetje reputatieschade nodig was voor het koningshuis, dan heeft Albert II die gretig toegebracht. Alleen zullen die lieden zo slim zijn om zich gedeisd te houden (of zal hun entourage hen daar met hand en tand van proberen te overtuigen). Het zou hun gedeukte reputatie alleen nog meer kwaad doen als ze er extra de aandacht op zouden vestigen. Na vijf zondagavonden is Albert II tv-geschiedenis. Een proces zou veel meer en veel langer aandacht genereren.

Als de makers werkelijk ‘fictie binnen historische krijtlijnen’ hadden bedreven, dan zouden ze zich niet hebben bezondigd aan het opstapelen van historische feiten, onbeduidende weetjes, hardnekkige geruchten en broodjeaapverhalen. Dan zou de geplaagde zangeres-model-presentatrice Cindy Van Zanten hebben geheten, het pseudoniem van Dolores Vanderzerkhoven. Of zoiets. Dan zou de hele intrige rijker zijn geweest, misschien nog meer aangedikt, zodat je niet vooraf al voelt aankomen wat er zal gebeuren. Dan zou er op het eind de tekst ‘Elke gelijkenis met bestaande gebeurtenissen en/of personen berust op louter toeval’ zijn verschenen.

Maar daar hebben ze bewust niet voor gekozen. Ze nemen de échte personages met hun échte namen en hun échte tics (Bert Bibber als koning!). Dan moet je niet flauw doen. Noem het dan eender wat, maar géén fictie. ‘You cannot fool all the VRT viewers all the time,’ wist Abraham Lincoln anderhalve eeuw geleden al.

Ach, het zal wel zo’n vaart niet lopen dat er een werkelijk proces van komt. Frans-de-man-van heeft de eer van zijn in een VTM-programma gewonnen deerne verdedigd. Wendy zegt dat ze geen ‘hoer’ is, gelieve dat te noteren, Vlaanderen. Beide zakenpartners beseffen dat ze niet op kunnen tegen meer dan een miljoen kijkers die ‘altijd gelijk hebben’. De scenarioschrijvers verschuilen zich achter ‘fictie binnen historische krijtlijnen’. Case closed, vermoed ik.

Al moet er ook nog even nagetrapt worden. Op deredactie.be luidt de pollvraag van de dag: ‘Frans Vancoppenolle en Wendy Van Wanten eisen excuses van de VRT. Vindt u die vraag terecht?’ Een meerderheid vindt van niet, of wat had u gedacht? Stoute Wendy toch.