‘Waarom SP.a Benoît Hamon moet steunen: ‘Voluit socialistisch zijn, dat is geen gemorrel in de marge’

Jongerenvoorzitter Aaron Ooms roept sp.a op om bij de Franse verkiezingen Benoit Hamon te steunen, en vraagt dat alle sociaal-decomratische partijen hun stem laten horen tegen de ‘faux socialistes’ overal in in Europa.

De 60e verjaardag vieren, dat betekent niet alleen voor Europa een moment van bezinning. Ook voor ons, Jongsocialisten, is het een moment om stil te staan. De analyse is niet nieuw: het geloof in vooruitgang brokkelt zienderogen af. Overal in Europa keren mensen zich af van een uniek samenwerkingsproject dat in 1957 boven de doopvont werd gehouden om vrede te bewaren, één markt te creëren en sociale vooruitgang voor iedereen mogelijk te maken. Intussen zijn we met 27 en schort er iets fundamenteels. Sociale dumping tiert welig, waardoor aan de ene kant Europeanen hun job verliezen en aan de andere kant Europeanen voor een hongerloon werken. De Grieken werden naar de afgrond gestuurd omdat de markt belangrijker was dan de toekomst van mensen. En in plaats van mensen op de vlucht voor oorlog op te vangen, lijkt het steeds meer ieder voor zich te zijn, en bouwen sommigen zelfs liever muren. Rond en in Europa. De sociaal-democratie vindt geen antwoorden op die uitdagingen, wordt dan snel gezegd. Maar is dat ook zo?

De huidige Unie moet zichzelf weer uitvinden, wil ze enthousiasmeren. De Unie moet er weer één zijn van mensen, in plaats van enkel van de markt. De Unie moet weer trouw worden aan haar waarden: samenhang en solidariteit, sociale vooruitgang en welvaart, jobs die zekerheid en toekomst bieden, minder ongelijkheid en absoluut respect voor de rechtsstaat en mensenrechten. In de eerste plaats moet dat gebeuren door leiders die zelf die fundamentele waarden nooit verloochenen. Dat laatste hebben twee Europese sociaal-democraten de afgelopen jaren nochtans met stip gedaan. De Nederlander Jeroen Dijsselbloem (PvdA) toen hij de Griekenland vakkundig verder richting afgrond begeleidde als voorzitter van de Eurogroep. En de Slowaak Robert Fico (SMER-SD), toen hij pertinent weigerde om een oplossing te zoeken tijdens de vluchtelingencrisis. Of toen hij op een partijbijeenkomst doodleuk verkondigde dat de strijd om voor gelijke rechten tussen mannen en vrouwen, of voor holebi’s, niet langer gestreden hoeft te worden. Neen, die twee hebben de sociaal-democratie geen dienst bewezen. En als je waarden verloochent, word je afgestraft. De desastreuze verkiezingsuitslag van de PvdA in Nederland is daar niet vreemd aan.

Zolang alle sociaal-democratische partijen hun stem niet laten horen om zulke faux socialistes op zijn minst tegen te spreken hebben we geen recht van spreken. Hen gewoon uit de verenigde Europese fractie zetten, zou niet eens gedurfd zijn. Het zou de logica zelve zijn. Met alle respect maar dit zijn geen sociaal-democraten, en horen dan ook niet in onze familie. Het is dan ook hemeltergend dat ook bij ons sp.a zich er nog steeds niet toe kan brengen om Benoît Hamon voluit te steunen bij de presidentsverkiezingen in Frankrijk. Je kan niet aan de ene kant zeggen dat de PVDA in Nederland het slachtoffer van hun eigen liberaal beleid is geworden, en aan de andere kant de deur openlaten voor iemand als Emmanuel Macron, die die strenge kapitalistische visie net belichaamt. sp.a moet kleur bekennen.

Al te vaak zien we dat geroutineerde sociaal-democraten pendelen tussen pragmatisme en idealisme. Tussen meehuilen met rechtse stoerpraterij om mogelijke kiezers te behagen, en zo te kiezen voor bijvoorbeeld Macron in Frankrijk, en de verdediging van essentiële rode waarden. Voor ons Jongsocialisten is de keuze snel gemaakt: walk the talk.

Vandaag beseffen die politici nog te weinig dat het net die ingesteldheid is wat burgers, in tijden van anti-politiek, voluit verwachten. De populariteit van Bernie Sanders in de VS, maar evengoed de linkse overwinningen in Portugal en Spanje tonen dat aan. Net als de verkiezing van Jeremy Corbyn bij Labour dat kraakhelder aantoont. Hamon won zijn kandidatuur overtuigend door voluit voor een basisloon te pleiten. En door voluit te gaan voor een robot-taks, zodat de winst van ons werk niet enkel naar de 1% gaat, maar naar iedereen.

Voluit socialistisch zijn, dat is geen gemorrel in de marge, maar wel fors ingrijpen in de samenleving. Dat moet sp.a ondersteunen door voluit de kaart van Hamon te trekken. Dat enkelen met de winst gaan lopen van het werk dat we allemaal leveren, pikken steeds minder mensen. En terecht. Dat onze samenleving steeds meer verzuurd en verdeeld raakt, willen maar heel weinig mensen. Op die uitdagingen nu een antwoord bieden, dat is de opdracht voor alle sociaal-democraten in Europa. John Crombez, samen met Martin Schulz en Benoît Hamon. Eén op één met onze waarden. Eén op één met de samenleving waar wij voor staan. Voluit, zonder een duimbreed toegeven.

Onze samenleving én Europa heeft meer dan ooit nood aan een gedurfde langetermijnvisie die mensen opnieuw centraal stelt. Zolang we dat angstvallig vermijden omdat de volgende verkiezingen alweer in het verschiet liggen, zal de apolitiek hoogtij vieren en is Europa een vogel voor de kat. Iemand moet het voortouw nemen. 60 jaar geleden waren sociaal-democraten de founding father van de Unie. Laat ons dat vandaag opnieuw zijn.