‘Waarom kreeg Aviapartner 25 miljoen euro en Swissport niets?’

‘De overheid, aangespoord door het blauwe fabriekje van La Belgique-à-papa, heeft Aviapartner kunstmatig in leven gehouden’, schrijft Jean-Marie Dedecker na het faillissement van bagage-afhandelaar Swissport.

Op 9 juni sprak de ondernemingsrechtbank het faillissement uit van bagage-afhandelaar Swissport. 1.500 werknemers kregen hun C4. Amper 8 dagen later keurde de ministerraad op voordracht van minister Alexander De Croo een lening goed van 25 miljoen euro voor concurrent Aviapartner. Waarom kreeg Aviapartner 25 miljoen euro en Swissport niets? Het antwoord is simpel. Aviapartner wordt reeds 70 jaar bediend door de Belgische politieke loge. Het zoveelste voorbeeld van politiek gesjacher en vriendjespolitiek binnen een apparaat van politieke apparatsjiks die grote sier maken met belastinggeld, en in dat proces elkaars zakken rijkelijk vullen. Opnieuw een verhaal waarbij de industriële maffia zich laat bedienen door welwillende lakeiministers.

De regering springt immers creatief om met de erkenningsregels. Het Directoraat-generaal van de Luchtvaart (DgL) moet bagage-afhandelaars via een Ministerieel Besluit (19/11/2014) van een erkenning voorzien. Een van de voorwaarden is dat een bedrijf moet bewijzen dat ze gedurende een periode van drie maanden de vaste en variabele kosten kan dekken zonder inkomsten uit haar activiteiten. Maar na amper een maand lockdown stonden beide bedrijven te bedelen bij minister De Croo. Het geld was op. Dan zijn er niet veel mogelijkheden. Ofwel faalde het Directoraat-generaal Luchtvaart in de controleopdracht, ofwel werd er een oogje dichtgeknepen. Of vervalsten Aviapartner en Swissport hun jaarrekeningen?

Binnen een duopolie of een gedeeld monopolie kreeg Aviapartner gedurende 70 jaar de afhandeling van bagage en vracht op Zaventem, Antwerpen en Oostende. Een duopolie is een monopolie van geprivilegieerden. Toen de Europese commissie begin deze eeuw de liberalisering van de afhandeling invoerde, misbruikten de Belgische windhaanpolitici de liberalisering om via een Koninklijk Besluit (KB) dit duopolie in de wet te verankeren. Tot 2011 kregen Aviapartner en Sabena Handeling de licentie van Brussels International Airport Company (BIAC). Een koud kunstje, als je weet dat intimi van de socialistische megafixer Johan Vande Lanotte, zoals Luc Bertrand (Ackermans & van Haaren), zowel in de raad van bestuur van BIAC als van Aviapartner zetelden. Rode kameraad Luc Vanden Bossche kneep als voorzitter van BIAC een oogje dicht voor deze belangenvermenging. In 2011 greep Aviapartner naast de licentie en trok het naar de rechtbank. In kort geding verkreeg ze opschorting van de nieuwe licenties tot de zaak ten gronde bepleit werd. Business boys Rik Daems (Open VLD) en Etienne Schouppe (CD&V) schoten Aviapartner te hulp en via een KB kreeg het een verlenging van zijn licentie voor onbepaalde duur. Toen Aviapartner in 2015 de rechtszaak ten gronde verloor werd ze niet op straat gezet, maar verder in de wieg van de politiek gepamperd.

Het duopolie Swissport en Aviapartner concurreerden elkaar kapot in een prijzenslag. Wilde vakbondsacties en stakingen deden de rest. Bernard Gustin (CEO van Brussels Airlines), Arnaud Feist ( CEO van Brussels Airport) en Laurent Lavaux ( CEO van Aviapartner) vormden een duivels trio. Zo werd TUI, de tweede grootste klant van Swissport, overgeheveld naar Aviapartner. De negotiator van Brussels Airlines, Jan De Leeuw, kreeg een contract van Aviapartner voor bewezen diensten… In 2018 hadden ernstige concurrenten geen zin meer om mee te dingen naar een licentie. Zo kregen SwissPort en Aviapartner een nieuwe licentie tot 2025.

Na de intrede bij Aviapartner van blauwe tovenaar Laurent Levaux in 2008, kwam de expliciete steun van de liberale familie. Levaux stond in 2000 voor MR op de lijst in Spa en behoort tot de intimi van Charles Michel en Didier Reynders. Hij zetelt op voordracht van de MR in de raden van bestuur van Bpost, Proximus (tot 2019) en de Luikse intercommunale Nethys, verder is hij voorzitter van het Waalse investeringsvehikel Sogepa, bestuurder van de wapenfabriek FN Herstal, Hamon, Investsud en bestuurder bij de Brusselse en Waalse werkgeversfederaties.

De toekenning van de lening van 25 miljoen euro liep langs blauwe paden die vertrokken vanuit de master of disaster, Didier Reynders. Zowel, Koen Van Loo, de voorzitter van Federale Participatie- en Investeringsmaatschappij (FPIM) die de coronagelden uitbetaalt, als Pierre Wunsch, Gouverneur van de Nationale Bank, zijn voormalige kabinetschefs van Didier Reynders. De blauwe apparatsjiks dokterden onder elkaar een ruilzwendel uit. Een lening voor Aviapartner in ruil voor een kapitaalsinjectie van Sogepa in de Waalse luchtvaartmaatschappij Air Belgium. ‘You scratch my back, I’ll scratch yours.’

Levaux staat bekend als een fixer. In 2003 werd hij door Karel Vinck binnengehaald om het noodlijdende ABX, de pakjesdienst van de NMBS, terug op de rails te krijgen. De Britse durfkapitalist 3i kocht kort daarna ABX voor een peulschil van 10 miljoen euro en een toegift van 30 miljoen euro voor Electrawinds van Johan Vande Lanotte. Ze verkoopt het in 2008 aan de Deense concurrent DSV voor 750 miljoen euro. Levaux grabbelde mee in deze gouden ton van bedrieglijke verkwistingen van overheidsgeld. 3i koopt Aviapartner voor 185 miljoen euro, maar drie jaar later staat Aviapartner op de rand van het faillissement. Het sleepte een schuld van 250 miljoen euro met zich mee, waarvan 100 miljoen euro bij KBC, ING, Commerzbank, Fortis en ICG. Levaux voert een schuldherschikking door waarbij hij zelf 45% van de aandelen in handen krijgt. Je zal een vos geen streken leren. Aviapartner blijft jaar na jaar verliezen opstapelen en in 2014 verkoopt 3i zijn aandelen aan het investeringsfonds HIG Capital. Alles wordt ondergebracht in een Luxemburgse Holding waar Levaux 35 procent aandelen aan overhoudt. In volle coronacrisis, midden april 2020, koopt Laurent Levaux alle aandelen van HIG Capital. Naar verluidt betaalt hij één symbolische euro voor alle aandelen.

Minister van Financiën De Croo kondigde meermaals aan dat enkel bedrijven die solvabel en winstgevend waren vóór de coronacrisis, op steun kunnen rekenen van de overheid. Maar voor de politieke vrienden van Aviapartner zijn die voorwaarden even buigzaam als een rietstengel. In de Kamer verdedigde De Croo zijn liberale kameraad Levaux en verklaarde dat deze evenveel injecteert in zijn bedrijf door de omzetting van een aandeelhouderslening in kapitaal. Dit is echter een cosmetische boekhoudkundige ingreep die kapitaal van het passief naar het eigen vermogen verplaatst. Het bezorgt Aviapartner geen euro extra middelen. Dit bedrijf is al jaren virtueel failliet.

Dit getuigen niet alleen de jaarrekeningen maar bijvoorbeeld ook openstaande facturen van 300.000 euro uit 2019 bij de luchthavens van Antwerpen en Oostende. Ze had in 2011 als duurste afhandelaar, (prijzen lagen 20 tot 100% hoger dan de andere kandidaten), nooit een licentie mogen krijgen. Gelet op de financiële precaire cijfers had het Directoraat-generaal Luchtvaart haar nooit een erkenning mogen geven. De overheid, aangespoord door het blauwe fabriekje van La Belgique-à-papa, heeft Aviapartner kunstmatig in leven gehouden. Ze zet nu de beademing op intensieve zorgen voort en hoopt dat het ziek bedrijf uit de coma ontwaakt. Net als bij covid -19 zijn er geen medicijnen voorhanden en injecteert ze dan maar doelloos 25 miljoen euro van de belastingbetaler. Laurent Levaux heeft deze crisis maximaal benut. Hij kocht zijn vennoot uit voor 1 euro en haalde 25 miljoen euro overheidssteun binnen. Never Waste a good crisis.

In de wereld van ons kent ons en de durfkapitalistenmaffia gaan de mondmaskers nooit omlaag. Ondertussen zoek ik een teiltje om te kotsen.