Waar is de fairness voor de burger?

De begrotingscontrole ligt in de lijn van de vorige: een onevenwichtig compromis tussen traditionele partijen zonder perspectief op beterschap voor onze burgers en bedrijven.

Groen kijkt wie de besparingen en extra belastingen moet betalen. En dan komen we tot de conclusie dat deze begroting de burgertoets niet overleeft. De regering doet gezinnen betalen door onder andere de verlaging van de schoolpremie. Aan de andere kant blijven multinationals genieten van een soldentarief en de superrijken komen er opnieuw goedkoop van af. Waar is de fairness voor de burger?

Ondertussen dreigt 2013 een kopie te worden van het economisch rampjaar 2012. De voorspellingen van de Nationale Bank, de Europese Commissie en het Planbureau voor 2013 zijn rampzalig met een dreigende nulgroei. Er verdwijnen dit jaar 17.700 banen . De jeugdwerkloosheid piekt inmiddels op 12.7%. Deze alarmerende cijfers vereisen snelle actie. Maar de federale regering lijkt niet te beseffen hoe dringend deze crisis is voor de burgers die roepen om jobs en een betaalbaar leven. De urgentie om uit de startblokken te schieten en om doortastende maatregelen te nemen is huizenhoog. Maar de federale ministers missen blijkbaar die ‘sense of urgency.’

De zogenaamde fairness-taks springt in het oog. Maar de minimumbijdrage voor grote multinationals klinkt goed maar is niet meer dan een symbool. De 25 grootste gebruikers van de Notionele Intrestaftrek hebben in 2011 een winst geboekt van 25 miljard euro. Daarop betaalden ze een belasting van 0,7%. Nu moet de fairness-taks om en bij de 150 miljoen euro opbrengen. Stel dat diezelfde 25 bedrijven samen deze taks zouden betalen, dan betalen ze amper 1,5% belastingen. Een belachelijk laag tarief. Het is een aflaat om hun fiscale spitstechnologie te behouden. Vandaar wellicht dat de liberalen zich niet al te hard hebben verzet. Leg dat maar eens uit aan KMO’s die vaak 30% belastingen betalen. De regering doet hier aan symptoombestrijding maar men tackelt de oorzaak, de fiscale spitstechnologie van multinationals, niet.

Van een echt relancebeleid is er ook nog altijd geen sprake. Het begrotingsakkoord zal amper nieuwe jobs opleveren, waardoor de economische malaise niet wordt opgelost. De loonlastenverlaging van 50 miljoen euro voor KMO’s is peanuts. Een druppel die al verdampt nog voor het de hete plaat raakt. De kickstart die onze economie nodig heeft, komt er niet.

We zijn dan ook benieuwd naar het oordeel van Open VLD fractieleider Patrick Dewael. Dewael beweerde in de Kamer dat hij de begroting enkel zal goedkeuren als er een substantiële loonlast verlaging komt. “Als in de begroting geen elementen zitten die een betekenisvolle verlaging van de loonkosten inhouden, zal Open Vld ze niet goedkeuren”, aldus Dewael.

Die elementen zitten er helemaal niet in. De regering van traditionele partijen laat de kans liggen om met een ambitieuze, progressieve werkgeversbijdrage arbeid echt goedkoper te maken, de lasten te verschuiven naar grote vermogens en milieuvervuiling en zo echt jobs te gaan creëren.

Tot slot is Ontwikkelingssamenwerking opnieuw het kind van de rekening. Na de ongeziene besparing van 400 miljoen euro in 2012 gaat de kaalslag ook in 2013 en 2014 verder. Bovenop de 125 miljoen euro in 2013 bespaart de federale regering nog eens extra 50 miljoen euro. Daar komt in 2014 een besparing van 125 miljoen euro bovenop. De Belgische ontwikkelingssamenwerking strandt zo op een historisch dieptepunt. Ontwikkelingssamenwerking kortwieken is niet alleen nadelig voor de inwoners van het Zuiden, het is evenmin in ons eigenbelang, denken we maar aan de migratiestromen.

Stefaan Van Hecke Fractieleider Groen