Lies Corneillie (Groen)

‘Vrouwen betalen de dubbele factuur: die van de crisis én die van de besparingen die het land uit de crisis moeten helpen’

Lies Corneillie (Groen) Schepen van Wonen in Leuven

‘We wisten al langer dat er nauwelijks vrouwen aan de onderhandelingstafels zaten’, stelt Lies Corneillie in deze bijdrage voor het Schaduwparlement van Knack.be. ‘Vrouwenorganisaties hebben alle redenen om op straat te komen. Tegen de mannenregeringen met vrouwonvriendelijke plannen.’

Ik was er vorige week ook, op die Nationale betoging. Even over en weer van kantoor naar de Beurs om het luide protest van 120.000 landgenoten te ondersteunen. Het was een kleurrijke bende die door de straten van Brussel trok. Niet enkel de rood-groen-blauwe vakbondjesjasjes, maar ook jeugd- en studentenverenigingen, klimaatactivisten, ngo’s en vrouwenorganisaties kleurden de massa.

Van het Vrouwen Overleg Komitee ontving ik een uitnodiging om een ‘vrouwenblok’ te vormen in de nationale manifestatie. Femma zakte als ‘rebels fluoroze delegatie’ af naar de betoging. We wisten al langer dat er nauwelijks vrouwen aan de onderhandelingstafels zaten. Ook vele maatregelen in het regeerakkoord zijn geschreven met een traditioneel mannelijke pen. Vrouwenorganisaties hebben dus alle redenen om op straat te komen. Tegen de mannenregeringen met vrouwonvriendelijke plannen. Voor een rechtvaardige samenleving met gelijke kansen voor man en vrouw.

Vrouwen betalen factuur van crisis én van besparingen

Al in 2013, op het 43e Economisch Wereldforum in Davos stelden Plan en het Oversea Development Institute een rapport voor over de gevolgen van de crisis voor meisjes en vrouwen. Het rapport toont aan dat de economische crisis bijzonder negatieve gevolgen heeft op vrouwen en meisjes wereldwijd. In het Zuiden gaat het vooral over kindersterfte, ondervoeding en gedwongen arbeid. Ook wereldwijd is de tendens dat de crisis vrouwen verplicht om langer te werken voor een lager loon.

Het is dus duidelijk dat de crisis vrouwen meer treft dan mannen. Je zou van een regering verwachten dat ze hier oog voor heeft en de impact van de crisis tracht te compenseren of te verminderen door het eigen beleid. Maar niets is minder waar. De maatregelen die de regeringen nemen om ons land terug op de rails te zetten, raken vrouwen opnieuw harder dan mannen. Vrouwen betalen dus niet enkel de factuur van de crisis, maar krijgen er nog een tweede bovenop.

Genderscan

Groen maakte een genderscan van de federale regeringsmaatregelen. Onze studiedienst maakt hiermee duidelijk dat de mannenregering een vrouwonvriendelijk beleid voert. De loonkloof (tot 22 procent) en jobkloof worden niet aangepakt, het harde beleid voor werklozen treft vooral vrouwelijke werklozen en ook bij de gepensioneerden zullen vrouwen de besparingen harder voelen dan mannen. Zowel hoog- als laaggeschoolden, werkend of werkloos.

Enkele concrete voorbeelden. Van de deeltijdse werknemers die een aanvullend inkomen krijgen omdat ze onvrijwillig deeltijds werken, is 78 procent vrouw. De aanvullende inkomensgarantie wordt sterk verminderd. De regering schrapt de bestaande vrijstelling voor werklozen omwille van familiale of sociale redenen. Zo kon iemand die een ernstig ziek kind verzorgt zich bijvoorbeeld voor een beperkte tijd niet beschikbaar houden voor de arbeidsmarkt. Dat kan nu niet meer. Maar liefst 95 procent van wie gebruik maakt van deze uitzondering is vrouw.

Ook bij de werkende groep is er een probleem: de loonkloof tussen man en vrouw. Denk maar aan de ‘Equal Pay Day’. Deze dag bakent de periode af die vrouwen extra moeten werken om gemiddeld hetzelfde te verdienen als een man. In 2014 ging het over bijna 60 dagen. Natuurlijk kunnen vrouwen niet langer werken om dat zelfde loon te verdienen. Zo zijn het vaker vrouwen die een armoederisico lopen.

Vrouwen hoger armoederisico

Vrouwen betalen de rekening van de Federale besparingsoperatie. Alsof het Vrouwen Overleg Komitee dat wist, toen het besliste dat de nationale Vrouwendag die gisteren plaatsvond in het teken van Armoede zou staan. Geen dag te vroeg.

Vrouwen lopen een hoger risico dan mannen om in armoede te belanden. 22 procent van de eenoudergezinnen in Vlaanderen moet rondkomen met een inkomen dat lager is dan de armoedegrens. 4 op 5 van deze gezinnen bestaat uit een vrouw met kinderen. 57 procent van de leefloontrekkers is een vrouw. Met het beleid van deze regering dreigen die cijfers nog te stijgen.

Straffe uitdagingen voor de Staatssecretaris voor Armoedebestrijding en Gelijke Kansen, Elke Sleurs. Maak werk van een gelijk loon voor gelijke arbeid, de mogelijkheid om arbeid en gezin te combineren en breng de uitkeringen boven de armoedegrens. Ook voor de Vlaamse regering is er werk aan de winkel. Werk het tekort aan plaatsen in de kinderopvang weg. Het is immers vaak de vrouw die noodgedwongen thuisblijft bij een gebrek aan opvang voor de kinderen.

Zijn er dan geen mannen die in armoede leven en extra aandacht verdienen? Absoluut. Het beleid moet rekening houden met alle kwetsbaren in onze samenleving. Een beleid dat vrouwen uit hun kwetsbare posities wil helpen, zal ook mannen en de gehele samenleving ten goede komen. Geen gelijke kansen op armoede, maar geef iedereen alle kansen om een leven zonder armoede te leiden.

Partner Content